Wo Long: Fallen Dynasty – İnceleme

Yol Yorgunu Değil, Kol Yorgunu

“Souls-gibin” alt tipi artık bana kötü halde kabak tadı vermeye başladı arkadaşlar, sebep ise her önüne gelenin, anlatım usulüne kadar Miyazaki’nin usulünü araklaması, çeşide manalı bir yorum getirmekten aciz olması. Steam iki boyutlu, Metroidvania soslu Dark Souls çakmalarıyla doldu yahu? Depresyon bir dünya, depresyon karakterler, nereden geldiği nereye gittiği meçhul bir öykü, ölememekle lanetlenmiş bir ana karakter… Haydi bunları da geçtim birbirine yapboz kesimi üzere uyan mekanikleri bütününden koparıp alakasız çeşitlerde kullananlar bile var! Yılların çizgisel, sinematik anlatım kurdu Remedy’nin Control’de Dark Souls tipi kayıt noktaları kullanmış olmasının mantığını, oyuna kattıklarını anlatabilir mi bana biriniz? Hani bence altı kaval üstü şişhane de…

Tabii Miyazaki ve kankalarının tutturduğu formülün hassasiyeti ayyuka çıkınca oldu bu. Beşerler birebir tıpkı şeyleri yapışlarına, kendine oyunlarının anlatısı içinde bile yer bulan mazeretler bulmaya başladılar. Derken Ninja Gaiden’dan tanıdığımız bir diğer Doğulu “zor oyun stüdyosu” Team Ninja çıktı meydana ve formül nasıl değiştirilip geliştirilebilir yedi düvele gösterdi. Nioh güç fantezisi Hack’n’slash ile sefalet fantezisi Soulslike alt çeşitleri ortasında harika bir orta nokta bulup, üzerine bir de birden fazla Batılı servis oyununa taş çıkartacak bir eşya temelli gelişim sistemi ekleyerek From Soft formülünün gidebileceği yerlere dair ufuklarımızı genişleten bir oyundu. İkincisi de birincisinin çok da gelişmiş ve cilalı bir halini tam fiyattan alınmayı hak edecek bir içerik ile sunuyordu bizlere. Bu yüzden Nioh 1 ve 2’ye toplamda 400 saatin üstü vakit gömmüş birisi olarak “Nioh gibin ancak Nioh değil, bir de Çin’de geçiyor” oyunu olan Wo Long’a hallenmemem imkansızdı.

Peki ne umdum ne buldum? İşte burada sizlerle bunu konuşmak için toplanmış bulunuyoruz. Nioh sevmeyenler uzaklaşabilir, onları ilgilendirecek bir şey yok. Benim üzere bayılanlar ise bir yere ayrılmasın, çünkü uzun ve önemli bir konuşma yapmamız gerekecek onlarla.

Wo Long Çin’de geçen bir Nioh 3 mü?

Bu soruya ne yeteri kadar güçlü kuvvetli bir “evet” ile, ne de yeteri kadar kesin bir “hayır” ile karşılık verebiliyorum. Çünkü aslında Wo Long hem çok az Elden Ring, hem biraz Sekiro, hem de hala bayağı Nioh. En başta oyunun kıssası aktarılış formundan aştığı düzlüklere, aldığı virajlara, yaptığı aykırı köşelere kadar Nioh ile çok benzeşiyor. Nasıl orada Sengoku periyodundaki Japon derebeylerinin güç çekişmelerinin fantastik versiyonlarına şahit oluyorsak, burada da Üç Krallık devri Çin kumandanlarının tez takışmalarına şeytan karışıyor. Nasıl Nioh’da mutlak gücün kapılarını aralayacak bir dilek nesnesi olarak Amrita varsa, burada da 7/24 peşinden koşulan bir Elixir var ve hatta renkleri bile tıpkı. Nasıl orada kale burcundan kale burcuna koşuyorsak, burada da bol bol sur arşınlıyoruz. Nasıl orada dövdüğümüz büyük rakiplerin “kutsal canavarları” bize sırnaşıyorsa, burada da ışıklı yaratıklar dayak sonrası dilsiz şahsımızı dost belliyor.

Sağda solda bulduğumuz notlar haricinde oynanışa entegre bir anlatım öğesi yok, tekrar her şey kısım ortalarındaki uzun mu uzun, flashback dolu orta sahneler vasıtasıyla bize anlatılıyor. Lakin Wo Long’a heyecan yapan rastgele birimizin, oyuna öyküden etkilenmeyi bekleyerek girişeceğini sanmıyorum, hem Team Ninja sevip hem Üç Krallık periyodu ile çok alakadar olan bir insansanız, tahminen öykü sizi sarıp sarmalar. Lakin dürüst olayım, ben kendi adıma orta sahneleri yalnızca ayıp olmasın diye geçmedim. Birebir formda burada kıssadan bahis de yalnızca hiçbir Team Ninja oyunundan ne bekleyeceğini bilmeyenler vardır diye ediyorum. Detayıyla neyin ne olduğunu çok merak edenler açıp oyun içi ansiklopediden okuyabilir, orta sahnelerde geçerken uğrayan yaman dedenin, yurduna sevdalı yiğit delikanlının, onurlu düşmanın tarihte kim olduğunu öğrenebilir.

Sek Sek Sekiro

Oynanış nasıl pekala? İşte işin o kısmına verilecek yanıt daha çetrefilli ve ironiktir, oyunda dövüşme formunuz, bunun bilakis Team Ninja’dan bekleyeceğinizden çok daha sade ve tekdüze. Elbette bu husustaki tenkitlerimi hamur misali açabilmek için evvel temel oynanış döngüsünü tanım etmem gerekiyor. Wo Long’da savaşırken temelde yaptığınız üç şey var: savuşturmalar, olağan ataklar ve Spirit Attack denen özel hücumlar. Hem bizim karakterimizin hem de düşmanların bir Spirit barı bulunuyor. Spirit barı her savaşın başında nötr pozisyonda oluyor, bunu kusursuz zamanlanmış savuşturmalar ve olağan ataklar ile müspet tarafa doldurup, elimize geçen ve kolonya üzere uçucu olan Spirit kaynağını, büyüler yahut düşmanın barını eksiye düşürecek Spirit Attack’lar ile harcıyoruz. Düşmanın Spirit ölçüsünü eksi tarafta tabana indirince sersemliyor, biz de silahımızı böğrüne gömdüğümüz bitirici hareketimiz ile kendisini ya öldürüyor ya da öldürmekten beter ediyoruz.

Bu temel sistem, oyunu Nioh’dan önemli oranda uzaklaştırıp, onu Sekiro’nun yıllar evvel kaybettiği ikiz kardeşi yapıyor. Lakin Wo Long ile Sekiro ortasında çok önemli dört fark var. Bunların birincisi, Sekiro’da farklı tipte savuşturma+karşı hücum seçenekleri olması. Sekiro’da düşmanların yaptığı olağan taarruzları hakikat vakitte basarak bloklamak, saplama hücumlarını silahlarının üzerine basarak bertaraf etmek, yerden savurdukları darbeleri de üzerlerine zıplayarak etkisiz hale getirmek üzere üç farklı halde defans yaparken, Wo Long’da sopa da savursalar, üzerinize meteor atsalar daima tıpkı Deflect hareketi ile savuşturuyorsunuz. İkinci fark, Sekiro’da tek bir ana silah kullanıp, bunu protez kullanımıyla desteklemek gerekirken, Wo Long’da kendi hücum suratları ve menzillerine sahip pek çok silah ortasından seçim yapıp, büyüleri de üzerlerine eklemek lazım gelmesi. Üçüncü fark Sekiro’da yalnız kurt takılırken, Wo Long’un daima yanınıza yapay zekâ yardımcılar vermesi. Dördüncü fark da Wo Long’un Sekiro’dan çok daha süratli bir oyun olması.

Kolbastı Tarzı Savaş

Wo Long’u Wo Long yapan şey esasen bu sürat ve momentum. Oyunda daima ileri, geri, sola, sağa, havayı yara yara gidiyorsunuz. Savuşturma hareketimiz bile statik değil, istikametli. En makbulü düşman size hakikat dört nala gelirken, saldırısını ileri taraflı savuşturup tabanında ot üzere biterek atağa geçmek. Karakterimiz hem akınları hem de savuşturmaları ile o kadar süratli bir formda uzaklık kat ediyor ki bu kadar reaktif oynamanız gereken bir oyunda bir noktada kendisini görmeyi kesiyorsunuz. Dövüşlerin tamamında daima düşmanın eline bakmanız lazım zira ve düşmanlar da birebir formda agresif ve mobiller. Bir saniye nefes almamanız, bir saniye nefes aldırmamanız elzem.

Oyunun bu suratı pek çok durumda keyifli. Lakin işin içine kimi vakit sayıları birden fazla olan yancılar da girince, e kısım sonu canavarları da birebir derecede süratli olunca, bir de Team Ninja’nın elinin ayarı efektler konusunda kaçınca, gerçekten yıpratıcı bir hale gelebiliyor. Kanatlarından şimşek, alev, buz fırlatan dört tane Denizli horozunun birbirine gaga pençe giriştiğini canlandırın gözünüzde. Aha işte Wo Long oynamak yer yer tam olarak o horozlardan biri olmak üzere. Hele bir de canhıraş bir formda koşar, takla atar ve saldırırken kendinizi duvar kenarında bulur ve gelen komboyu bloklayamayacağınız tutarsa, elden acıyla gıdaklamak dışında bir şey gelmiyor. Bazen de yancılarınız düşmanı tanklarken, düşman kombo ortasında “SÜRPRİİİZZZZZ” diye birden size dönüyor, poposuna yapışmanın acısını çekiyorsunuz. İki durum da yıldırım suratında, hatta tahminen kısım sonu canavarının kılıcından çıkan yıldırımlardan önünüzü göremezken gerçekleşiyor. “Vur(da Deflect atayım)” dediğiniz düşman öldürüyor, Team Ninja da birebirini yapmış.

Bir Silah Bir İnsan, İki Silah İki İnsan (Değil)

Özellikle Nioh sevenleri çok üzeceğiniz düşündüğüm bir öbür külfet da Team Ninja oyunlarının alametifarikası olan biçimli komboların, Wo Long’da uygulama açısından çok kolay olması. Oyunun imajlarını izlediyseniz çok janjanlı atak sekansları görmüş olabilirsiniz. Onların hepsi arka arda olağan taarruz tuşuna abanarak yapılıyor arkadaşlar. Sayıları 13 olan silah tiplerinin her birinde birer kombo var. Hangi silah tipini seçerseniz seçin, tek tuşa abanacak, karşı akın geldiğinde Deflect atıp abanmaya kaldığınız yerden devam edecek, ortada bir de Spirit barınız yeteri kadar dolduğunda Spirit Attack yapacaksınız. Ortalarda bir de gerekli görürseniz birebir klasmandaki silahlar ortasında bile önemli oranda değişebilen Martial Arka hareketlerini eklersiniz. Nioh’da insanlara farklı, yaratıklara farklı hareketler kullanmanızı gerektiren, her hareketin spesifik bir yapılış, menzil ve fonksiyonunun olduğu bir sistem kelam konusuydu, burada bu türlü bir şey yok, her hareket süratli ve menzilli, en süratli ve en menzilli olanlar en makbul geçenler. Savaş sistemi bu kadar tekdüzeleşmiş olduğu için, Nioh’da olduğu üzere uzmanlaştığınız silahı değiştirdiğinizde çok farklı bir oynanış tarzı ile deneyiminizi tazeleyemiyorsunuz. Yeni geçtiğiniz silahın temel kombosunun ritmine alıştığınız anda bitti gitti.

Buna bir de Wo Long’un süratli bir oynayışta 30 saat civarı sürdüğü ve yarıya gelmeden tüm düşman tiplerini tanıtıp sizi hücumlarını savuşturmaya alıştırdığı gerçeğini ekleyin. Her şeyini öğrendiğiniz anda bir o kadar daha, üzerine yeni açılan büyüler hariç bir şey koyamadan devam edecek yani oyun. O sebepten Wo Long’un en büyük ezası, düzey atladıkça yeni maharet açmak üzere bir durumun da kelam konusu olmadığı bu temel savaş döngüsünün, vitaminini oyun bitmeden çok evvel yitirmesi. Düşman çeşitliliği had safhada tutularak bu durumun önüne geçmeye çalışılabilirdi lakin bu da yapılmamış. Ortalama bir oyunla karşılaştırıldığında çok kâfi olan düşman çeşitliliği, Wo Long kelam konusu olduğunda maalesef kâfi gelmiyor ve oyunu aşağı çekmeye başlıyor. Kısım sonu dövüşleri, en azından önünüzü görebildikleriniz, çok keyifliler lakin bunların periyodik olarak oyunun heyecanını o birinci saatlerdeki düzeye çekmesini beklemek zorunda kalmak üzücü.

Hanedan Çeyizi De Bir Öbür Oluyormuş

Peki bu oyunun şevkini diğer ne canlı meblağ? Elbette ganimet sistemi meblağ ancak o da eh meh düzeyinde. “Nioh gibi” lafı kullanmaktan biraz sıkıldım, sizin de sıkılmış olmanız mümkün, lakin iki Team Ninja oyununun en çok benzeştiği ve direkt karşılaştırma yapmak gereken nokta burası. Aslında Nioh’da da, Wo Long’da da olağan zorluk düzeyi, asla ganimet sistemi ve karakter kurmak ismine bir değer arz etmiyor. Her iki oyunda da birinci oynayışınızda en yüksek hasarlı silaha, en yüksek muhafaza pahası olan zırha geçe geçe, o kısımlarla çok uğraşmadan ilerliyorsunuz. Fakat Nioh’da, ikinci zorluğa geçince yeni açılan Divine eşyalarla bir arada oyunu tekrar oynama şevki gelirdi. Oyunun zorluğu da oyundaki ıncık cıncık statlara oynayarak, belirli hünerleri ve bonusları ön plana çıkaran çok optimize bir karakter kurma gerekliliğini ortaya çıkaracak ayarda artardı. Bu açıdan kendini çok uzun mühlet taze tutabilen bir oyundu Nioh.

Wo Long ise Dark Souls’dakine benzeri, eşyaların kendi düzeylerinin olmadığı ancak “artı basmak” suretiyle yükseltildikleri bir sisteme geçmiş. Bu iki açıdan sorun yaratıyor. Birincisi, artık iş gören bir zırh & silah kombinasyonu bulup onu geliştire geliştire gittiğiniz halde, oyun üzerinize Nioh’daki kadar fazla eşya yağdırmaya devam ediyor. Yani envanterinize sürüyle eşya doluyor ancak eldekini değiştirme gerekliliği olmadığı için sirkülasyon tıkanıyor. İkinci kahır ise halihazırda elinizde bulunan ve geliştirdiğiniz silahların, temel yahut az gelişmiş halleriyle düşen yenileri ile mukayesesini rahat bir halde yapamıyor olmak zira oyun eşyaların baz kıymetlerini bir kenarda belirtmiyor. Beş defa geliştirdiğim zırhın, +3 olarak düşen bir oburu ile mukayesesini gerçek yapabilmek için onu da +5’e geliştirmem lazım lakin oyun geliştirme malzemelerini o kadar bol keseden dağıtmıyor maalesef. Bu iki nokta, düşman çeşitliliğinin yetersiz gelmesiyle bir ortaya gelince, oyuna baştan başlama şevkinizi gerçekten öldürüyor. Son düşman haklanıp yazılar aktıktan sonra oyun beni “bak yeni zorluk açıldı, yeni eşyalar düşecek ehe” diye gazlamaya çalıştı fakat anca “hayırlısı” diyebildim.

Üç Krallık, İki Seri, Tek Motor

E Wo Long’un her şeyini anlattık, her vakit olduğu üzere en sona teknik tarafları kaldı. Maalesef oyun grafiksel olarak göz kamaştırmıyor. Aslında eski kuşağa de çıkan bir oyun olduğu için aman aman bir görsellik beklemek gerçek olmazdı ancak insan saman üzere görünen 2 Nioh oyunundan sonra artık teknolojik bir ilerleme kaydedilsin istiyor. Ha o istediğini alabiliyor mu? Hayır. Wo Long’da yıllardan beri alışık olduğumuz o isimsiz motoru kullanıyor, karşımıza vasat bir görsellik çıkarıyor. Ha fakat sanat dizaynına bir tık daha ihtimam göstermişler bu sefer, kısım sonu düşmanları ortasında hayli hoş gözükenler var, Japonya’dan Çin’e gelmek de orman kısımları sağ olsun oyuna renk katmayı başarmış.

“Ayarlar?” derseniz, CAPCOM harici Japon firmaların oyunlarını PC platformunun gücünü kullanacak ekstralar ile bezemekten ne kadar uzak olduğu da malum. O yüzden konsolları bile zorlayamayan oyunumuzun PC’de bir ekstrası olmasını geçtim üç beş grafik ayarı sunduğuna şükretmek durumundayız. Ha ancak affedilemez bir öteki nokta var, o da denetimler. Spesifik olarak da fare denetimleri, çünkü Gamepad emülasyonu mu yapmışlar ne yapmışlar bilmiyorum, kamerayı asla akıcı bir halde hareket ettiremedim. İlla bir gecikme var, hassasiyet artırarak da çözülmüyor. Nioh’da ok ve yayla dövüş ortasında çekip baştan adam vurmuşluğum çok, Wo Long’da ise varlığımın farkında olmayan düşmanı o da ben de sabit dururken vuramadığım anlar oldu. Herkes oyun kolu sevmiyor, herkes oyun koluyla oynamıyor fakat gel de bunu Capon kardeşlerimize anlat. İşin komik tarafı Nioh 2’yi hem kolla hem de klavye+fare ile bitirmiştim, nişan faktörü yüzünden klavye+fare ile daha âlâ oynanıyordu. Gerçi Ninja Gaiden portunu hiç klavye+fare dayanağı olmadan, Steam sayfasına “kol alın oynayacaksanız” uyarısı koyarak çıkarmış adamlar bunlar. Wo Long’un PC denetimlerinin patlak olması da beklenmedik değil o açıdan.

Wo Long: Fallen Dynasty, Steam fiyatının 600’den 900’e fırladığını da düşününce, muhakkak tam fiyattan almanızı önereceğim bir oyun değil. Team Ninja ve Nioh çok seven halimle yarı fiyatta bile bir durup düşünürdüm. Ha bu cümleleri oyunu satın almak isteyenler için kuruyorum, nihayetinde Xbox Game Pass’te var oyun şu an, denemekten bir ziyan gelmez.