The Isle Tide Hotel – İnceleme

Bu otelin müşterileri pek de olağan değil güya…

Bugüne kadar pek çok örneğini gördüğümüz FMV oyunlara bir yenisi daha eklenmiş bulunuyor. Daha evvel de emsal işlere imza atan Wales Interactive, yeni bir oyunla karşımızda. Bizleri, gizemli bir otele davet ediyor ve buradaki gizemi çözmemizi istiyorlar. Bakalım bu otelin bizlerden sakladığı öykü nasıl bir hikayeymiş…

Tarikat inine çomak sokmaya hazır mısınız?

Oyunun çabucak başında, Eleanor isimli bir genç kızın kaçırılışına şahitlik ediyoruz. Oyun boyunca yöneteceğimiz karakter de bu kızın babası Josh Malone. Kızını yıllardır görmeyen Josh, tanımadığı birinden aldığı mektupla kızının kaçırıldığını öğrenip yola revan oluyor ve kendisini The Isle Tide Hotel’in kapılarında buluyor.

Bu otel, bildiğimiz otellerden değil. Üç yılda bir, yalnızca 1 günlüğüne açılıyor. Rezervasyon yapılıp da kalınacak yerlerden değil, otele davetiyeyle girilebiliyor. Josh da bu otele bir formda girip kızını oradan çıkarmak niyetinde. Otelde karşılaşacağımız karakterler ve elde edeceğimiz bilgilerle, başlangıçta iddia ettiğimizin ötesinde bir durumla karşı karşıya kaldığımızın farkına varmamız da uzun sürmüyor.

Otel bir külte mesken sahipliği yapmakta. Dr. Aniston tarafından kurulan bu topluluğun mensupları, her periyot farklı rollere girip farklı hayatları deneyim ediyorlar ve devir sonunda otele gelip yeni rollerine bürünüyorlar (Spoiler olmasın diye bu biçimde söz etmekle yetiniyorum, oyunu oynadığınızda rol değişikliğiyle neyi kastettiğimi daha güzel anlayacaksınız).

Eleanor’un kaçırılması da bu topluluğun yapısı ve bilhassa yöneticileriyle direkt ilgili bir mevzu. İster bu kültün tabiatını keşfetmeye çalışın isterseniz gayeye odaklanıp süratle yol alın, son hedefiniz aşikâr: Eleanor’u buradan çıkarmak. Bunu yapabilmek için de önünüzde farklı yollar uzanıyor.

Hikâyeyi çok da açık etmeden paylaşabileceklerim şimdilik bu kadar. Gelelim oyunculuklara. FMV’lerde oyunculuklar da kıymetli bir yer fiyat malum. The Isle Tide Hotel, kimi tanınan üretimlerde yer almış isimlere konut sahipliği yapıyor, hasebiyle oyunculukların uygun olması beklenir. Bu açıdan bir kıymetlendirme yapacak olursam; birtakım sahnelerde bu beklentiyi karşılayan bir performans sergilenirken, kimi sahnelerde performansın vasat, hatta vasatın altında kaldığını söyleyebilirim.

Burada abartılı oyunculukların sergilendiği sahneleri kastetmiyorum. Aslında o sahneler benim için çok da sürpriz sayılmaz, beklediğim üzere bir “British Drama” deneyimi sundu aslında. Oyunculukları vasat bulduğum sahneler daha çok duruma uygun düşmeyen jest ve mimiklerin kullanıldığı yahut süratli geçişlerin yapıldığı sahneler. Eminim bu sahneleri gördüğünüzde ne kastettiğimi daha uygun anlayacak ve bana hak vereceksiniz.

Oyunun mühletinden ve tekrar oynanabilirlikten de bahsetmiş olayım. Oyunu birinci oynayışınızda tercihlerinize bağlı olarak yaklaşık 2-2,5 saatlik bir oyun mühleti kelam konusu. Sonraki oynayışlarda bu mühlet 1,5-2 saat aralığına geriliyor, tekrar karşılaştığınız sahneleri süratlice geçme imkanından devreye girmesiyle oyun müddeti kısalıyor. Genel olarak benzerleriyle birebir seviyeye karşılık gelecek bir oynanış müddeti sunduğunu söylemek mümkün. Alışılmış burada temel kıymetli olan oyunun tekrar oynanabilirlik tarafından nasıl bir performans sergilediği. Bana kalırsa, bu hususta bir artıyı hak ediyor The Isle Tide Hotel.

FMV’ler kelam konusu olduğunda daima kaç farklı sahne çekildiğinden, kaç farklı son sunulduğundan vs. bahsedilir. Lakin her vakit çok da farklılık göstermez bu sahneler. Hasebiyle, oyunu tekrar oynadığınızda öykü büyük oranda birebir formda akarken ortada yalnızca birkaç sahnenin değiştiğini görürsünüz.

Bu oyunsa, başka kümede, tekrar oynamayı bir nebze de olsa manalı kılan oyunlar kümesinde yer alıyor. Birinci oynayışta üç aşağı beş üst beklediğim sona ulaşmış bir formda 2. çeşide başladım. Birinci seferinde biraz süratlice geçtiğini düşündüğüm sahnelere odaklanıp birkaç ayrıntısı daha keşfetmeyi umuyordum bu 2. oynayışta. Lakin, oyun bana hoş bir sürpriz yaptı. Finalleri birbirlerine yakın olsa da bu 2 oynanışta çok farklı yollara saptım, farklı bir istikamette ilerlemiş oldum. Sonra 3. sefer oyuna başladım ve iddia edin ne oldu? Evet, bu sefer de bir öteki yolu keşfetmiş oldum. Özetle, The Isle Tide Hotel, tekrar oynanabilirlik istikametinden sınıfı geçen bir oyun oldu benim için.

Sıra geldi eleştireceğim noktalara. Kimi yerlerde kolaya kaçılmış, sahneler tercihlere nazaran değişecek halde tekrar çekilmemiş, daima birebir sahne kullanılmış. Mesela otele geldiğiniz taksiden indikten sonra gösterilen fiyat ödemeyle ilgili sahne daima tıpkı. Spoiler olmasın diye öteki örneklere değinmiyorum, lakin bu sahneler öykünün içine girmenizi engelleyen bir tabloyu beraberinde getiriyor. Halbuki, birkaç dakikalık alternatif sahnelerle daha manalı bir akış sağlanabilirdi.

Bir öteki dert da sahne geçişleriyle ilgili. Birtakım sahneler gereğinden uzun tutulurken, bazen de kesik kesik sahneler izliyormuşsunuz hissi veren bir durum kelam konusu. Bu da bir evvelki paragrafta belirttiğim meşakkatle misal bir sonuç doğuruyor; bütünlüklü bir öykü akışından uzaklaşılıyor.

Bir de çok büyük bir eksilik olmasa da, kararların sonuçlarına ait daha çok bilgilendirmeye yer verilebilirdi diye düşünüyorum. Mesela evvelki oyunlarından Bloodshore’da, aldığımız kararların farklı kategorilerde nasıl tesirlere yol açtığını görebiliyorduk. Yahut bir öteki oyunları The Complex’ten de örnek verebiliriz; hem kararlarımızın belli durumlara tesirini görebiliyor hem de öteki karakterlerle etkileşim seviyesini takip edebiliyorduk. Bu oyunda da misal bir yol izlenebilirdi bence, muhakkak ki tercih edilmemiş. Bununla birlikte menüde keşfettiğiniz kısımlarla, öyküde açtığınız kısımlarla ilgili bilgiler paylaşıldığını da not etmiş olayım. Oyunun ne kadarlık kısmını keşfettiğinizi buradan görüp sonraki oynayışlarda başka kısımlara odaklanabilirsiniz.

Bitirmeden evvel, artı hanesine yazılabilecek bir ayrıntısı daha paylaşmış olayım. The Isle Tide Hotel, işin içine keşfedilebilecek ipuçlarını ve çözülebilecek 1-2 bulmacayı da dahil edip akışı renklendirmeye çalışan bir oyun olmuş. O denli sizi dedektif havasına sokacak bir macera oyunu tecrübesi sunmuyor elbette. Tekrar de benim hoşuma gitti bu türlü şeyler denemeleri. Wales Interactive esasen farklı oyunlarında değişik şeyler deniyor, bence uygun de yapıyorlar.

Artık ufak ufak toparlama vakti. Genel olarak FMV oyunlarını severim. Sahne akışlarına müdahil olabildiğim bir sinema izlediğimin farkında olarak beklentimi de çok yüksek tutmam. Hasebiyle genel olarak çok da hayal kırıklığına uğramam. The Isle Tide Hotel’in de bana nazaran ortalama bir FMV’den ne beklenirse onu sunan bir oyun olduğunu söyleyebilirim. Oyunda Türkçe alt yazının bulunması da bizler için hoş bir haber natürel (her ne kadar kimi yerlerde birtakım yanılgılar kelam konusu olsa da). Sizler de bu şekil oyunları seviyorsanız, yeni bir örnek olarak The Isle Tide Hotel’i de alternatifler ortasına yazabilirsiniz.