“Ama bak bu latte öbürleri üzere değil”
Visual novel tipinin oyun olarak değerlendirilip değerlendirilmemesini düşünüyorum orta ara. Çoğunlukla yaptığımız şey birilerinin ortasındaki diyalogları okumak ve konuşmaları ilerletmek. Ha Coffee Talk’taki üzere otomatik oynatma seçeneği varsa onu da yapmıyoruz, yalnızca okuyoruz. Lakin sonra Coffee Talk’un bana hissettirdiklerini düşünüyorum. Öteki hiçbir medyumda alamadığım bir tat var bunda. Güya benim yerime gelen şahıslar uzun müddettir benim arkadaşım ve güya ben yıllardır baristayım.
İkinci oyunda da motamot bu türlü hissettim. Lakin sonuçta Coffee Talk 2, birinci oyunun neredeyse birebiri. Bunu söyleceğimizi düşünmüş olmalılar ki ismine “Episode 2” demiş Toge Productions. Birinci oyunda ne yapıyorsanız bu oyunda da çok büyük oranda onu yapacaksınız. Bu güzel bir şey mi pekala? Hem evet hem hayır. Evet, zira birinci oyundaki içimizi yumuş yumuş yapan ortam, arkadaşlık duruyor. Hayır, zira birinci oyunun üzerinden 3 sene geçmiş, insan tecrübesi daha da düzgüne götürecek bir şey bekliyor.
Ha hiç mi yeni bir şey yok, iki “büyük” yenilik var evet. Birincisi oyunun toplumsal medyası Tomodachill’e ‘Hikayeler’ özelliğinin gelmesi. Arkadaşlarınızın o gün ne yaptığını sizin kafenize gelmesine gerek kalmadan öğrenmek güzel oluyor. Coffee Talk’un en büyük artısı olan samimi ortamı daha da arttıran bir eklenti yani.
İlk oyunun yaratıcılarından ve müelliflerinden Mohammad Fahmi Hasni’yi de bu vesileyle tekrar anmış olalım. 32 yaşında astım krizi sebebiyle hayatını kaybeden Hasni, bilhassa Endonezyalı bağımsız geliştiricilere rol model olmuştu.
İkinci eklenti de artık müşterilerimize kahveyle bir arada muhakkak eşyaları verebiliyor olmamız. Bu eşyalar diğer müşteriler tarafından veriliyor ve ya onlar bize, kime vereceğimiz söylüyor ya da biz konuşmalardan kime vereceğimizi çıkarıyoruz. Bu da farklı kombinasyonlar yaparak farklı sonuçları almak oluyor. Birinci oyuna nazaran tekrar oynanabilirlik artmış denebilir lakin beklentiniz mutlaka yüksek olmasın. Ben yanılgı yaparak da tıpkı sonucu aldığımı gördüm zira.
Sürpriz bozmamak için müşterilerle ilgili bir şey söylemiyorum, lakin eski yüzleri görmek muhakkak sizi keyifli edecektir. Coffee Talk’u da hoş yapan bu işte, dostlarla samimi bir sohbet. Birinci oyunun pandemi devrinde çıkmasının da onun faydasına olduğunu söylemek yanlış olmaz. Dünya artık daha farklı ancak bence alacağınız his birebir olacak.
Oyunun dünyası da günümüz meselelerine nazaran şekillenmiş. Gazetelerde ve müşterilerin konuşmalarından rahatlıkla anlıyorsunuz bunu. Ve olağan toplumsal iletiler da eksik olmuyor. Yeniden kendi kendinize düşüneceğiniz fikirler konuşuluyor Episode 2’de.
Görsel dizayn ve müziklerle ilgili pek bir şey söylemeye gerek yok, zira birinci oyunun birebiri 🙂 Ortama daha da girmenizi sağlayan lo-fi müzikleri değiştirmeyi gerektirecek pek bir durum yok zati de görsel manada en azından belirli kısımlar için yenilikçi şeyler denenebilirdi. Ha lakin karakterlerin çok az sözle ne hissettiklerini anlayabilir olmanız sohbeti daha da doğallaştırmış. Birinci oyunda da olan bir şeydi, korunması hoş bir şey.
Tabii oyundaki en kıymetli şey diyalog olunca gözler Türkçe lisan takviyesini arıyor. Şu anda yok maalesef, lakin takviyenin yakın vakitte geleceğini söylediler. Tarih aşikâr değil lakin İngilizcenize güvenmiyorsanız bekleyebilirsiniz.
