Sebebi neydi ki?
Ah ah… Ne desem, nerelere gitsem, kimlere söylensem bilmiyorum. Yapı olarak genelde dikkat çekmeyen karmaşık öyküleri epeyce seven biriyim. Bu nedenle de Mortal Kombat ve Çağdaş Warfare üzere “görece” çok da öyküsü sevilmeyen oyunları bir oldukça seviyorum. Yahu Mortal Kombat’ın tüm külliyatını derlediğim koca koca yazılarım var. Birebirini Çağdaş Warfare için de yapabilirdim.
“Yapabilirdim” zira Çağdaş Warfare serisi, yeni oyunu MW3 ile birlikte gönlümde yara açmış durumda. Elbette oynamayı en çok sevdiğim oyunlardan birinin bu hale gelmesiyle ilgili iki kelam etmem gerekiyor.
Kemerlerinizi bağlayın zira sahiden engebeli bir doruğa tırmanacağız.
Modern Warfare 3
Aslında tasalarım, bir DLC olarak planlanan projenin tam teşekküllü bir oyuna dönüşmesi ile başlamıştı. Hatırlayanlarınız olacaktır, bu proje aslında eski MW2 haritalarını oyuna ekleyecek bir DLC olacaktı. Bunun yanında ufak bir kıssa modu olacak ve yeni oyunla ilişki kuracak kısa bir senaryo oynayacaktık.
İşte bu durum, oyunu bitirdiğiniz an yüzünüze bir tokat üzere çarpıyor. Pahalı Oyungezerler, Çağdaş Warfare 3’ün senaryosunu en güç modda 6 saatte bitirdim.
Neyse durun, en baştan başlayalım.
Öncelikle oyunun esasen sıkıntılı olduğunu anlamak için Battle.net’e girmek kâfi. İnceleme kodu geldiğinde oyunu indirmek için oldukça uğraştım çünkü artık direkt olarak Çağdaş Warfare 3’ü indiremiyorsunuz. Bunun yerine Call of Duty’nin yeni hub misyonu gören “COD HQ” oyununu indirmeli, indirme etabında da MW3’ü seçmelisiniz. Doğal meseleler bununla hudutlu değil.
Oyuna girdiğinizde bir klasik haline gelen “güncelleme için yine başlat” seçeneği beliriveriyor. Oyunu tekrar açtığınızda ise Activision boğazınızdan aşağıya mikro ödeme seçenekleri dökmeye başlıyor. Evvel yeni kozmetik pop-up’ları, sonra battle pass seçenekleri (-ki buna değineceğiz), yeni karakterler operatörler… Bunların hepsini geçtikten sonra bir orta sahneyle daha karşılaşıyorsunuz. Daha sonra ana ekrandan Çağdaş Warfare 3’ü bulmanız ve bu oyuna tıklamanız gerekiyor. Buna tıkladığınızda ise oyunu tekrar başlatmak zorundasınız.
Bitti mi? Olağan ki hayır.
Oyunu tekrar başlattığınızda MW3, ufak bir güncelleme denetimi daha yaparak oyunu tekrar başlatmanızı isteyebiliyor. Yani oyunun senaryosunu oynadığınız mühletin çeyreğini, oyuna girmekle uğraşarak harcıyorsunuz. Akıl alır üzere değil.
Senaryo
Bir biçimde oyuna girdiniz ve senaryoya başladınız. Biliyorsunuz, MW serisinin birinci misyonları her vakit çok etkileyici olur. Burada da durum değişmemiş. Spoiler vermeyeceğim ancak oyun boyunca aklımda kalan 2 vazifeden birisinin açılış misyonu olduğunu söyleyebilirim.
Lakin yalnızca tek bir manzara ile gidişat değişiyor. Ve bu durum geri dönüşü olmayan bir döngüye sokuyor Çağdaş Warfare 3’ü.
Bu manzara, Gulag’ın ta kendisi. Evet, daha birinci kısımdan Warzone’dan tanıdığınız bir haritaya atıyor oyun sizi.
Önce bunu sorun etmiyorsunuz zira bu türlü ufak göndermeleri oyunlarda görmek hoşunuza gidiyor. Hakikaten birinci sahnede bu durum benim de hoşuma gitti. Lakin oyun devam ettikçe ve siz haritaların her birini tanıdıkça, yeni bir şey yapılmadığını net bir halde anlıyorsunuz. Adeta Warzone haritaları çeşitli formlarda toplanıp önünüze atılmış.
Daha da makûs olan durum, ikinci kısım ile başlıyor. Activision’ın oyun çıkmadan evvel öve öve bitiremediği “Open Combat” vazifeleri, korkutucu derecede makûs. Call of Duty serisinin meşhur olan sinematik anlatımını tuvalete atıp üstüne sifon çeken bu misyonlarda, Warzone’un yeni eklenen DMZ modunu oynuyormuş üzere hissediyorsunuz.
Ne demek istediğimi açıklayayım.
MW3: DMZ
Senaryonun durumunu da genel olarak eleştireceğim ancak evvel şu yeni “görevlerden” bahsedelim. Her CoD oyununda farklı bir sinematik anlatım olsa da hepsi temelinde birebir denklemi kullanır. Lineer bir vazifenin üzerinde farklı aksiyon sekansları olur. Vakit zaman yeni karakterler ile tanışırız, bazen vakte karşı yarışırız ya da aksiyon dozajı yüksek kovalamaca sahnelerinde buluruz kendimizi. CoD’un senaryo modunu özel kılan şey de bu yüksek oktanlı aksiyon sahneleriydi.
Hatırlayanlarınız olacaktır, MW2’nin kapalılık sekanslarını yenilikçi bulsam da eleştirmiştim. Buna karşın oyun içerisine yedirilmiş harika misyonlar vardı. Hatta oyunda Meksika hududunda geçen kısmı oynarken nefes almayı dahi unuttuğumu hatırlıyorum.
İşte bu “Open Combat” isimli misyonlar, formülün üzerine akaryakıt döküp ateşe veriyor. Sizi Warzone’dan çıkan bir haritaya atan vazifeler, bildiğimiz ve tanıdığımız her şeye aykırı.
Örneğin bu misyonda sol üstte bir mini-map beliriyor. Yetmiyor, misyon içerisinde farklı eşyalar bulabiliyorsunuz. Sağda solda görebileceğiniz Warzone kasalarını açtıkça, farklı renklerde silahları elinize alabiliyorsunuz. Hatta tekrar Warzone’dan alınmış “satchel” sayesinde zırh düzeyinizi yükselterek daha güçlü hale gelebiliyorsunuz. Bu “satchel” olayı MW2’de de vardı ancak burada hayati hale gelmiş.
Bu vazifeler bir nevi rogue-like olarak tasarlanmış. Diyelim misyonu yaparken öldünüz. Bulduğunuz silahlar ve eşyalar ile tekrar baştan başlayabiliyorsunuz. Ya adamlar, misyon içerisine silahlarınızı değiştirebileceğiniz “loadout” kutuları koymuş. İnanılmaz.
İşin en makus yanı ise bu misyonların, oyunun büyük bir kısmını oluşturuyor olması. 3-5 misyon dışında kalan başka tüm misyonlar Open Combat vazifeleri. Yani yeni kısım açılırken sol aşağıda kırmızı işareti görmeyeyim diye dua ettim her seferinde.
Madalyonun başka yüzüne bakıp, Activision’ın bu vazifeleri neden tasarladığını hatırlayalım. Aslında kulağa konsept olarak beğenilen gelen bu vazifeler, pratikte hakikaten söylediğim nedenlerden dolayı çalışmıyor. Oyun çıkış yapmadan evvel söylenen “ya bu vazifeleri istediğiniz halde oynayın” tabirleri tutarsız kalmış. Zira ne haritalar, ne de yapay zeka buna müsaade vermiyor.
Dürüst olayım, oyunda sevdiğim ikinci bir başka vazife bu bahsettiğim “open combat” misyonlarından biriydi. Bir binaya tırmandığınız bu misyonun haritası hem yeni, hem de hakikaten bu vazife için tasarlanmış hissettiriyordu. Örneğin doruğa tırmanmanız için size farklı yollar sunulmuş. Her kata da farklı formda erişim sağlayabiliyorsunuz. Mesela ben son kısımda gelen düşmanlardan bir türlü kurtulamayıp oldukça zorlandım misyonda. Kata bodoslama girdiğim vakit kalkanlı düşmanları indirmek hayli zorladı. Lakin farklı bir rota deneyerek kendimi bu düşmanların bulunduğu bölgenin balkonuna atmayı başardım. Daha fazla cover sayesinde de tek deneyişte geçtim burayı.
Bu söylediğim şey yalnızca tek bir kısımda geçerli maalesef.
Spoiler vermek istemediğim için kıssaya çok fazla değinmeyeceğim. Yalnız şu ana dek gördüğüm en zayıf MW öykülerinden biri ile karşı karşıya olduğumuzu söyleyebilirim. Külliyatın (!) en değerli makus karakterlerinin birinin başrolde olduğu oyunu nasıl bu kadar berbat ettiklerini, öyküyü spoil etmeden anlatmak çok güç. Ancak net olarak oyunun kıssa kısmının DLC’den hallice olduğu kesin.
Multiplayer’da Neler Var?
Çoğu oyuncu benim aksime CoD serisini çoklu oyuncu modları için alıyor. Aslında Çağdaş Warfare 3’ün bu kadar “gaz” ile gelmesinin sebebi de buydu. Profesyonel oyuncuların evvelden deneyip attığı tweet’ler, herkesi multiplayer konusunda heyecanlandırdı.
Maalesef bu heyecanın da çok boşa olduğunu söyleme misyonu bana düşüyor.
Bence yeni Çağdaş Warfare’in en büyük sorunu “aceleyle yapılmış” üzere hissettirmesi. Evet, mantıklı ve tahminen de işe yarayabilecek fikirler var oyunda. Ancak nedense bu konseptlerin hiçbiri yanlışsız halde kullanılmamış. Birebir noksanlık hissi, multiplayer kısmında da var.
Bir kez Çağdaş Warfare’in FPS çeşidine kattığı en yeterli şeylerden biri “perk” sistemiydi. Serinin geleneği haline gelen perk sistemi sayesinde kendi oyun şeklinize uygun bir strateji geliştirebiliyordunuz. Geriye gidip özgün MW3’e bakalım örneğin.
Hafif makineli kullanıyor ve süratli oyunu seviyorsunuz. Gidip “Extreme Conditioning” perk’ini takarak daha süratli ve daha fazla koşabilirdiniz. Çok fakat çok kolay bir perk ekranından, bu perk’leri ayarlamak inanılmaz kolaydı.
Şimdi ise arapsaçına dönmüş.
Evet, bu perk’lerin yerini tutan hatta hayli benzeyen şeyler var oyunda. Lakin bu yenilikler “gerçekçilik” kisvesi altında üstünüzdeki elemanlara yedirilmiş. Mesela oyunda zırhınızı seçerek avantajlar kazanabiliyorsunuz. Diyelim Infantry Vest kullanıyorsunuz. Bu zırh sizin MW2’den tanıdığımız Tac Sprint özelliğinizin mühletinin uzamasını sağlıyor. Ya da Demolition Vest alarak 25 saniyede bir tüm bombalarınızın dolmasını sağlıyorsunuz. Buraya kadar her şey hoş.
Yalnız seçenekler yalnızca zırhtan ibaret değil. Hem botlarınızı hem eldivenlerinizi, yetmiyor bir de ekipmanlarınızı kendiniz seçiyorsunuz. Bunların da kendisine özel perk’lere sahip olduğunu belirteyim. Bundan evvelki oyunlarda 10 saniyede ayarlayabildiğiniz loadout’larınızın içerisinden çıkmak adeta kabus haline geliyor. Elbette meta oturdukça bu ekipmanlarda da standart özellikler yerleşecektir. Yeniden de ben bu halini hiç sevmedim.
Buna ek olarak oyunda artık test edebileceğiniz yeni oyun modları da bulunuyor. Örneğin yeni modlar ortasından Cutthroat’u oldukça beğendim. Bu oyun modunda 3v3v3 bir savaşa giriyorsunuz. Emeliniz ya rakiplerinizi ortadan kaldırmak ya da bayrağı ele geçirmek oluyor. Oldukça adrenalin dolu anlara sahne olabiliyor bu oyun modu.
Gelelim silahlara… Activision, daha evvel yapmadığı bir şey yaparak MW2’deki tüm kozmetikleri yeni oyuna taşımayı vadetmişti. Stüdyo kelamını tutarak silahları yeni oyuna taşımış lakin bu silahları kullanan görmedim oyun içerisinde. Yani evet, eski silahlarınızı ve açtığınız kozmetikleri yeni oyunda kullanabilirsiniz. Ama MTZ-556, SVA 545 ve BAS-B üzere yeni silahlar oyunları domine ediyor şu sıralarda. Görüşürüz altın rengi silahlar…
Yeni silahları açmak da sandığınız kadar kolay değil. Kimi silahlar yalnızca oyun içerisindeki başarımlar ile açılabiliyor. Bunun için armory kısmına girerek açmak istediğiniz silahın “başarımlarını” faal etmeniz gerek. Akabinde günlük vazifelerinizi tamamladığınızda bu silahı açabiliyorsunuz. Süreç uzadıkça uzuyor anlayacağınız.
Yine de gerilmeyin zira Sledgehammer’ın size hazırladığı “default” loadout’lar oldukça güçlü. Hatta ben yeni silahlar açmış olmama karşın hala hazır WSP-Swarm’u kullanıyorum.
Her şeyin ötesinde bir karmaşa ise battle pass sisteminde karşımıza çıkıyor. Sistemi o kadar anlamadım ki bir orta internetten bakıp gerçek şeyi alıp almadığımı teyit etmek durumunda kaldım. MW2 üzere oynadıkça kazandığınız token’leri istediğiniz yollarda harcayabiliyorsunuz. Ama battle pass’i de bir defa daha yükselterek farklı kozmetikler kazanabilmenizin yolu da var artık oyunda. Hülasa bitmek tükenmek bilmeyen bir mikro ödeme girdabı haline dönmüş güzelim seri.
Değinmek istediğim son çoklu oyuncu kısmı ise zombi modu olacak. Aslında biliyorsunuz, zombi modu Black Ops serisi ile özdeşleşmiş bir mod. Esasen Çağdaş Warfare tarihinde de birinci sefer bir zombi modu görüyoruz. Benim çok da sevmediğim bu moda göz ucuyla da olsa bir bakış attım.
Aslında baştan beri saydığım meselelerin tamamı bu mod için de geçerli. Zombi modunu “açık dünyaya” yayan Activision takımı, bu modu da Warzone DMZ’den fırlama bir hale çevirmiş. Hatta DMZ’nin zombilisi desem yanlış olmaz sanırım. Yani birebir DMZ modundaki üzere haritaya atılmadan evvel silahlarınızı seçiyor, öldüğünüzde bu silahları kaybediyorsunuz.
Get Up Soldier!
“Hiç mi yeterli bir şey yok?” dediğinizi duyar üzereyim. Var efendim. Yalnız âlâ şeylerin tamamı, zati âlâ olan MW2’den direkt olarak geçiş yapmış. Yani bilhassa multiplayer kısmındaki vuruş keyfi, adrenalin, silahların yaşattığı his korunmuş. Oynarken hala keyif alabileceğiniz bir oyun MW3. En azından multiplayer kısmında…
Örneğin MW2’de “gerçekçiliğe” oldukça abanan stüdyo, silahların denetimsiz halde sekmesinin önüne geçememişti. MW3’te bu denetimsiz sekme işi azaltılmış. Silahlar artık çok daha oturaklı ve denetim edilebilir halde.
Buraya eklemek istediğim iki koca “keşke” var lakin. Bunlardan birincisi, haritalarla alakalı. Evet, eski haritaların geri dönmesi inanılmaz tatmin edici olmuş. Yalnız bu yenilenen haritaların, şimdiki MW ile pek de eşleşmediğini düşünüyorum. Keşke, MW2’deki haritalar da havuza eklenmiş olsaydı. Örneğin kimsenin sevmediği Quarry, yeni kuşak MW3 içerisinde isyan ettirecek kadar makûs halde. Devasa bir harita içerisinde koşturup duruyorsunuz.
Bir öteki keşkem ise daha eski haritaları kapsıyor. Keşke daha eski haritaları da oyunda görebilseydik. Karachi’yi oynayınca hakikaten gidip bir çeşit Backlot, Crash falan oynayasım geldi.
Son Söz
Son günlerde Activision’ın oyunu 16 ayda geliştirdiği söylentileri dolanıyor etrafta. Argümanların gerçekliğini bilmiyorum lakin Çağdaş Warfare 3’ün hakikaten çabukla geliştirilmiş üzere hissettirdiği kesin.
Tutkunu olduğum seriyi bu hale getirdiği için evvel Sledgehammer’a, daha sonra Activision’a bir epey kırığım. Artık tek umudumuz Infnity Ward’un Çağdaş Warfare serisini bir defa daha ayağa kaldırması olacak. Her vakit yaptıkları üzere yani…
