“Süper İnsan” Yaratma Amacıyla Kızının Üstünde İnanılmaz Deneyler Yapan Psikopat Baba: Zorla Elektrikli Telleri Tutturuyormuş!

Bir adam düşünün ki kızını, “süper insan” yapma umuduyla şimdi çocuk yaştayken bir dizi fecî teste soksun. Birazdan ayrıntılarına ineceğimiz bu gerçek hayat kıssası, “Yok canım, bu kadar da olmaz. Abartmışlar.” dediğimiz sinemalara bahis olacak tipten.

Küçücük bir kız çocuğuyken babasının istismarına maruz kalan Julien, anca psikopat bir zihnin aklına gelebilecek bir dizi teste tabi tutuluyordu. Zira babasının inancına nazaran ileride “süper insan” olacaktı.

Elektrikli teller, vefat meditasyonları, cinsel istismarlar ve dahası… Hepsi birbirinden feciydi. Psikolojiniz kaldıracaksa küçük kızın yaşadıklarına daha ayrıntılı bakalım.

Her şey; psikopat babanın, yoksul bir ailenin kızını evlat edinmesiyle başladı.

Louis Didier, 1936 yılındayken şimdi 34 yaşındaydı ve ekonomik olarak düzgün durumdaydı. O sene, kasabada bir madenciyle tanıştı. Madencinin durumu pek düzgün değildi ve çocuğunu büyütmek için didiniyordu.

Didier, madenciye, 6 yaşındaki en küçük çocuğunu kendisine emanet etmesini önerdi. Böylelikle küçük kız Jeanine, mükemmel bir eğitim alacaktı ve tasasız bir hayatın tadını çıkaracaktı.

Ancak bir koşulu vardı. Bundan sonra aile, kızı göremeyecekti. Madenci, bu teklifi kabul ederek kızını bir daha görmemek üzere adama vermişti. Didier aslında kelamını tutmuştu ve kızın olağanüstü bir eğitim almasını sağlamıştı.

Louis Didier, Jeannine’i himayesine aldıktan 22 yıl sonra onu, kendi eşi yaptı.

Adam, 23 Kasım 1957 tarihinde bir çocuk yapmaları gerektiğine karar verdi. Didier, Jeannine’in dünyaya getireceği çocuğun, babası üzere “seçilmiş” olacağına ve hayatının ilerleyen dönemlerinde “insanlığı ayağa kaldırması için” çağırılacağına inanıyordu.

Ona verilen sıkıntı ve kıymetli vazifesi üstlenecek donanıma sahip “üstün bir varlık” olacaktı. Bunun için fizikî ve zihinsel eğitimden geçmesi gerekiyordu.

Jeannine, çocuğu doğurduktan 3 yıl sonra Didier, 1936 yılında tasarladığı projeyi hayata geçirmek için Fransa’da inzivaya çekildi. Küçük kız Julien, insanüstü bir varlık olmak için yetiştirilecekti.

Küçük kıza ve annesine verilen işler aslında monoton konut işleriydi fakat bazen tuhaf bir hâl alabiliyordu.

Kızına, bahçedeki yabani otları ayıklarken eldiven kullanmasını yasaklamıştı. Bunun üzere birçok garip vazifeleri vardı. Topraklarının çitlerini elektrikli tellerle dolamıştı. Böylelikle, Didier’ın tasviriyle “enerjimizi çalan makus yaratıklar olan kediler” içeri girmek isterse çarpılacaktı. 

Ancak kimi vakitlerde kız ve annesi de elektrik şokuna maruz kalıyordu bu teller yüzünden. Çarpıldıklarında ise “Aptallar, salaklar, işe yaramazlar!” diye hakaretlere maruz kalıyorlardı.

Hatta bir kezinde çocuk, tele değdiği için ceza olarak telleri tutmasını ve babası “Dur.” diyene kadar durmamasını istemişti. Zavallı kız, o anları şöyle anlatıyor: “Ağzımdaki çelik tadını ve kalp atışlarımın suratını hissediyordum. Kaç saniye geçti bilmiyorum. Tek bildiğim, şokların dayanılmaz olduğu.”

Elektrik telleri bir mühlet sonra dayanıklılık testine dönüştü.

Süper insan yaratma hedefiyle yapılan testlerden biri de elektrik dayanıklılığı olmuştu. Bazen her gün, bazen ise haftada 2 sefer; hiçbir his belirli etmeden, seğirmeden, yüz buruşturmadan, göz bile kırpmadan dakikalarca elektrikli çiti tutması gerekiyordu.

Zavallı kızın bir mühlet sonra nitekim de dayanıklılığı artmıştı ve daha kolay yapmaya başlamıştı. Daha sonra, elektrikli çit testlerinin yerini, mahzendeki “ölüm meditasyonu” ya da havuzun yanında dönme testi üzere farklı istismar çeşitleri aldı.

Farelerin istila ettiği bir mahzene kilitleniyordu ya da viski içirilip düz bir yolda yürümeye zorlanıyordu. İstismarlar bunlarla da hudutlu kalmıyordu. 3 ila 13 yaşları ortasında babasının toprağında bir personel tarafından cinsel tacize uğramıştı. 

Doğum günü armağanı olarak bir odaya kapatıp akşama kadar matematik soruları çözmesini istemişti babası.

9. doğum gününe uyanan küçük kız, sabahın köründe bir odaya kapatıldı ve önüne matematik kitabı koyuldu. Akşama kadar soruların hepsini çözmek zorundaydı. Lakin Julien ne kadar çabalarsa çabalasın çözemiyordu.

Ağlıyordu, odadan çıkmak istiyordu ama müsaade verilmiyordu. Söylediğine nazaran, her geçen dakika daha da aptallaştığını hissediyordu.

Susuyordu ve acıkıyordu ama soruları çözene kadar bunların hiçbirine müsaade yoktu. Artık gece yarısı olmuştu ve kızcağız hâlâ sorularla boğuşuyordu. Acımasız adam en sonunda uyumasını söylemişti lakin sabah devam edeceğini de eklemişti.

Kız, stresten dehşetli bir gece geçirmişti ve sonraki gün tıpkı kâbusa uyanmıştı. Uzun bir mühletin akabinde baba nihayet testi ertelemeye karar vermişti.

Psikopat babadan kurtulması yıllar sürdü.

1972 yılında Didier, müzik öğretmeni Andre Molin’in piyano dersleri için malikâneye girmesine müsaade verdi. Öğretmen, üç yıl boyunca konuta gidip gelerek babanın inancını kazanmıştı. Kıza, şehirdeki dükkânında ders vermesi konusunda ikna olmuştu.

18 yaşına gelen kız, Molin’le evlenmek istedi lakin babanın birtakım kaideleri vardı. 6 ay sonra adamı terk edecekti ve konuta bakire olarak dönecekti.

Julien doğal ki bu kuralları kabul ettiğini söylemişti ve evlenir evlenmez fırsatı kıymetlendirerek sonsuza dek kaçmıştı. Didier ise 1981 yılında, 79 yaşında hayatını kaybetti.

Julien şu anda ne yapıyor?

Şu anda 66 yaşında olan Julien, yaşadıkları hakkında, “The Only Girl in the World (Dünyadaki Tek Kız)” adlı bir kitap yazdı. Kitabı, annesine ithaf etti.

Ayrıca o günlerdeki en büyük motivasyonunun hayvanlar olduğunu şu kelamlarıyla tabir etti: “Hayvanlarım olmasaydı bugün hayatta olamazdım. Bana fizikî temas ve sıcaklık verdiler. Konutta aileden kimsenin birbirine dokunulmasına müsaade verilmiyordu.”

Julien, özgürlüğünü eline aldıktan sonra iki kız çocuğu doğurdu. Artık ise hayatını, Paris’te bir anneanne olarak geçiriyor ve psikiyatristlik yapıyor.

İlginizi çekebilecek öteki içeriklerimiz: