Başka insanların cinsel hayatlarını merak etmek ve bu bahis hakkında dedikodular çıkarmak, insanlığın tarihinden beri var olan bir durum. Hele ki, bahsedilen bireyler göz önündeki insanlardansa, işte o vakit çok daha sansasyonel sonuçlar doğurabiliyor.
Aslında, iki insanın ortasında gerçekleşen ve rızaya bağlı bir eylemin, onlar dışındaki insanları da ilgilendirmesi ve sonucunda büyük olaylara yol açabilmesi pek tuhaf.
Peki neden insanlık olarak, başkalarının cinsel hayatlarına karşı büyük bir merak içindeyiz? Bu tıp hareketler, nasıl oluyor da hepimizi etkileyebiliyor?
Örneğin Berlusconi’nin skandalları, hâlâ konuşulmaya devam ediyor.
İtalya eski başbakanı Silvio Berlusconi’yi hatırlayın. “Bunga Bunga” partileri ve seks skandalları, çok uzun bir mühlet ülke gündemini meşgul etmişti ve öteki hiçbir şey konuşulmuyordu. İnsanların kendi özel hayatında yaşadığı şeyler, neden halkta ve verilecek kararlarda bu kadar büyük bir tesire sahip ki?
Yukarıya konumlandırdığımız insanların hareketleri, daha büyük bir tesir yaratıyor.
İnsanlık olarak; kimilerini idolleştirmeye, kahramanlaştırmaya ve üstte bir yerlere koymaya meyilliyiz. Özellikle siyasetçiler ve sanatkarlar üzere göz önünde bulunan, elinde güç barındıran bireylere bunu yapıyoruz.
Bize nazaran yanlış gelen yahut norm dışı en ufak bir hareketlerinde, bulundukları ilahi tahtları zedelenmiş ve eskisi kadar kusursuz değillermiş üzere görüyoruz. Cinsellik de, geçmiş vakitlerden beri ahlâk konusunda pek çok tartışmaya yol açmış bir fenomen olduğundan oldukça önemli sonuçlara yol açabiliyor.
Başkalarının cinsel hayatlarını, toplumsal statülerine nazaran yargılıyoruz.
Yapılan araştırmalara nazaran, birilerini, cinsel hayatlarına nazaran yargılama düzeyimiz; cinsiyet, cinsel yönelim ve ahlâk normlarına nazaran de hayli değişiklik gösteriyor. Örneğin, cinsellikle gündeme gelen kişi, LGBTİ+ üyesiyse çok daha fazla reaksiyona maruz kalabiliyor. Şayet bayansa, yeniden bir erkeğe nazaran linç kampanyalarının ve nefret telaffuzlarının daha fazla gayesi oluyor.
Erkeklerde ise, erkek kimliklerinden ötürü değil, evlilik üzere faktörler işin içine girdiğinde ahlâk normları üzerinden yargılanıyorlar. Hele ki iş siyasetçilere geldiğinde, birçoğumuz gülüyoruz yahut utanıyoruz.
Kişiler, toplumdaki rollerinin dışına çıktıklarında başkalarına nazaran daha fazla ses getirirler.
Siyasetçiler, bir otoriteyi ve itimadı yansıtırlar. Onları bir çeşit “lider” olarak görürüz ve siyasetçi olarak oynadıkları kamusal roller dışında gördüğümüzde tuhaf hissederiz.
Onlardan beklediğimiz kimi özellikler vardır. Örneğin; dürüstlük ve otokontrol üzere. Şayet, eşleri dışında diğerleriyle ilgileri varsa, “bir mutabakata ihanet” olarak algılanır, böylelikle dürüstlüğü ve itimadı kırar.
Ayrıca siyasetçiler, ortalama bir beşerden daha fazla kışkırtıcıyla karşı karşıya gelir. Özel çıkar kümeleri, vaatler, para… Şayet otokontrolünü kaybedip başka etkenlerin cazibesine kapılırsa, işler sarpa sarabilir. Cinsellik de bir çeşit, “otokontrol kaybı” olarak görülebilir ve bu durum, o kişiyi aciz bir duruma düşürür.
Özel hayatlarındaki tavırları, başka toplumsal rollerine de bulaşır.
Siyasilerden; kendi ülkülerini toplumun çıkarlarının önüne geçirmemelerini, bize inanç vermelerini ve bizim için bir şeyleri halletmelerini bekleriz.
Aslında bu özellikler; klâsik aile yapısında “iyi bir baba, âlâ bir koca, yeterli bir partner”den de beklentilerle birebirdir. Yani, özel hayatlarındaki rollerini sarsabilecek bir tavır, öbür toplumsal rollerini de sarsabilir.
