Dilimize bile bir tabir olarak yerleşen “Çin işkencesi”, hayli fecî metotları barındırıyor. Birçoğunu okurken bile içinizi ürpertecek, geçmiş devirlerde kullanılmış Çin azabı formüllerini öğrenmeye hazırsanız başlayalım.
Tüm bu metotlar, Antik Çin’de kullanılan ceza sistemini oluşturuyor. Kimileri “Çin işkencesi” olarak bilinseler de, onların üretmediği lakin kullanmayı sürdürdüğü azap çeşitleri de var.
Bu azaplar, Çin tarihindeki bazı cürümler karşısında ceza vermek amacıyla, karar sürmüş birkaç devletin yaptırımları da denebilir. Birkaç adedini bir yerlerden kesinlikle duyduğunuz işkence yöntemlerine daha yakından bakalım.
Su damlatma yolunda, hem fizikî hem ruhsal şiddet vardı.
Suçlu, sıkıca bağlanır ve alnına su ve asit damlatılır. Sadece suyun damlatılması bile bir çeşit azap sayılsa dahi, buradaki asıl azap asit. Mahkûm, damlayacak bir sonraki maddenin su mu yoksa asit mi olduğunu bilmez ve hem ruhsal hem de fizikî azap görmüş olur.
Atlara parçalatma sisteminde, beden apansız modüllere ayrılıyordu.
Mahkûmun ayakları, elleri ve başı 4 farklı cet bağlanır. Atlar, apansız farklı istikametlere koşturulur ve sonuç olarak kişinin bedeni kesimlere ayrılarak hayatını kaybeder.
Cellat tarafından, kurbanın başı ve gövdesi kesiliyordu.
Mahkûm, dut ağacından yapılmış bir düzeneğe yatırılır ve gövdesi, cellat tarafından ikiye ayrılır. Benzer bir öteki azap tipinde, mahkûmun başı tekrar dut ağacı düzeneğine koyulur ve cellat, boynunu keser.
Korkunç azap yollarından bir oburu ise, deri yüzme.
En bilindik sistemlerden biri olan deri yüzmede, bıçak ile deri bedenden ayrılır. Kilolu beşerler için çok daha acı vericidir zira yağ katmanı, derinin bedenden ayrılmasını zorlaştırır.
Kral ve cariyesinin eğlenmesi için ortaya çıkmış: kızgın demirde yürütme.
Rivayete nazaran, Kral Zhou’nun en sevdiği cariyesi Daji, hiç gülmeyen bir bayanmış. Zhou, bunun için bir şey yapmayı düşünmüş ve sıcak bakır tasa tırmanmaya çalışan karıncaların hâlleri komik gelince insanlarda da benzerini uygulamak istemiş.
Suçluları, kızgın ızgaraların üstünde çıplak ayakla yürütmüş ve düşüp yanarak can veren mahkûmları gören Daji, kahkalara boğulmuş. Böylelikle, kızgın demirde yürütme formülü kalıcı hâle gelmiş.
Tırnakları, parmaklardan ayırıyorlardı.
Genellikle, bayanlara uygulanan bu sisteme nazaran, mahkûmların tırnakları bir iğneyle acı içinde yerinden kaldırılır ve sökülür.
Esirler, canlı diri gömülüyordu.
Genellikle savaş esirlerinde kullanılan bu ceza, vakitten tasarruf sağlamak isteyen yöneticiler tarafından kullanılıyordu. Azabın berbatlığı yetmezmiş üzere; esirlere, kendi çukurları kazdırılıyordu.
Burundan çeşitli objeler sokuluyordu.
Bu usulde, kurbanın burnundan mideye kayganlaştırıcı olmadan bir tüp yahut çeşitli cisimler sokulur. Bu sokma süreci, tıbbi işçi tarafından değil, gardiyanlar tarafından yapılır. Yaralanmalar ise elbette sorun edilmez.
Dışkı üzere tiksindirici hususlar yemeye zorlanıyordu.
Kurban; doymuş tuz çözeltileri, sirke, alkol, kırmızı biber, idrar yahut dışkı üzere unsurları yutmaya zorlanır ve doğal ki ciddi mide bulantılarına yol açar. Bazen de kurbanlar, aşırı sıcak yahut kaynar su içmeye zorlanır.
Psikolojik ve fizikî şiddet içeren bir öbür sistem ise, uyku yoksunluğu.
Mağdurlar, günlerce uyumadan tutulur. Bu, onları acı verici konumlarda bağlamakla, lakin birebir vakitte daima ışık, gürültü ve özellikle kurbanın yatması durumunda dayak, tekme ve başka cezalarla sağlanır.
Ayrıca, uykudan yoksun bırakma, insan hakları standartları ve BM tarafından azap olarak tanımlanır. Kulağa zararsız gelse de, sinir sistemini paramparça ettiği ve öteki önemli fizikî ve ruhsal hasarlara yol açtığı için son derece acımasız bir azap formudur.
Kadınlara ve eş cinsel erkeklere tecavüz ediliyordu.
Siyasi nedenlerle hapsedilen bayanlar, erkek suçlularla birebir hücrelere kapatılır ve tecavüze uğrar. Bazen bayanlar, hücrelere kapatılmadan evvel soyulur ve gardiyanlar tecavüz eder. Ayrıyeten, erkek siyasi mahkûmlar ve eş cinsel hatalılar da tecavüz kurbanı olur.
Soğuk su zindanına hapsedilenler, uyuyamıyor yahut oturamıyordu.
Kurban demir bir kafese kapatılır, çıplak bir halde boynuna kadar suya indirilir. Mahkûm, üşür ve oturamaz yahut uyuyamaz. Şuurunu kaybederse boğulur. Raporlara nazaran, bu kafeslerin kimilerinin içlerinde çiviler bulunur ve böylelikle beşerler yaslanamaz.
