Şimdi birkaç yıl evvel okuduğum ve daha evvel okumadığım için bin pişman olduğum, inanılmaz hayran kaldığım Vakıf serisinin dizi uyarlaması geldiğini duyunca “Hoo birader, atlarını tut” biçiminde Türkçede pek de mana söz etmeyen garip yansılar vermiştim. Zira şu hayatta okuduğum kitaplar içinde diziye-filme uyarlanmaya bu kadar uygun olmayan öbür bir kitap daha yok.
Zira Vakıf’ta odakta olan şey karakterler, dramatizasyon yahut aksiyon değildir; yalnızca o dayanılmaz zekice ve dayanılmaz sürükleyici kıssasıyla akar.
Bu türlü soğuk ve sürükleyici bir diziye şahsen hayır demezdim lakin üretimciler diziyi toplam 14 şahıstan fazlası izlesin istedikleri için kıymetli değişiklikler yapmak zorundaydı. Velhasıl okuduğum Vakıf’tan çok farklı bir şeyin karşıma çıkmasına hazırlıklıydım. Ancak diziyi ne çok âlâ yapmışlar diyebiliyorum ne de batırmışlar diyebiliyorum.
Dizi birbirinden neredeyse büsbütün bağımsız iki öykü anlatıyor. Bunların bir tanesi kitaplarda neredeyse hiç olmayan, büsbütün sıfırdan yazılmış diyebileceğim İmparatorluk öyküsü. Galaksiye hükmeden genetik hanedanlığın hem dıştan hem de içten çatırdamaya başlamasının, birbirlerinin genetik kopyaları olan imparatorların yaşadığı çıkmazların, değişimlerin ve kendilerini içinde buldukları komploların husus edinildiği bu kısımlar, Lee Pace’in inanılmaz oyunculuğunun da tesiriyle hakikaten muazzam.
Kitapları takip eden, Hari Seldon’ın psikotarih bilimini kullanarak Galaktik İmparatorluk’un çöküşünü öngördüğü ve kaçınılmaz çöküş sonrası tekrar toparlanma sürecini hızlandırmak için uzak bir gezegene bir bilim merkezi olan Vakıf’ı kurduğu hikâyeyse, tersine biraz fazla inişli çıkışlı. Yepyeni gereç sağ olsun etkileyici anları da var fakat hani dedim ya Vakıf soğuktur, dizide karakterlere, dramatizasyona ve aksiyona daha fazla yer vermeleri gerekir diye, işte o işi hiç becerememişler. Ortaya 1-2 tane hiç inandırıcı olmayan vıcık vıcık aşk kıssası atmışlar mesela (İmparatorluk hikâyesindekini kast etmiyorum, o çok başarılıydı). Yahut kitapların zekâsına tükürür üzere beyinsiz sahnelerle doldurmuşlar ortaları. İlerideki karanlık mağaradan yaratık homurtusu geliyor, bizim karakter mağaraya gidip kim var orada diye soruyor falan. Yahut baş düşmanının başına silah dayamışsın, birden silahını öbür tarafa çeviresin geliyor ve ölüyorsun. Yahut kapıdan geçmek için birini esir tutmuşsun, kapıdan geçiyorsun sonra çok “kötü” makûs olduğun için adamı öldürüyorsun. Yahu tahminen içeride öbür bir kapı daha var, kalıvereceksin o denli, çabucak öldürmesene? Bu türlü saçmalıklara çok takılıyorum be okur. Aksiyon da meh aslında.
Hülasa garip birazcık. Aslına uygun olan kısımları dizide de akabilecek hale getirelim derken biraz batırmışlar, sıfırdan yazdıkları kısımlarıysa tersine harikulade yapmışlar. Genel olarak bakınca çok iz bırakmayacak da olsa izlediğinize pişman etmeyecek, sadece bakması bile keyif veren muazzam uzay görüntüleri sunan büyük bir yapım var elde.
Editörün Notu: Uygun yapmasını beklediğiniz şeyleri makus, makus yapmasını beklediğiniz şeyleri yeterli yapan, kitapların hakkını vermesini beklemezseniz kendini keyifle izleten bir dizi.
3/5
