Kader ağlarını değil gölgelerini örüyordu
Harvey Green hem bir kitap satıcısı, hem de bir muharrir, lakin pek de başarılı bir müellif olduğu söylenemez. Şimdiye kadar hiçbir kitabını bastırmayı başaramamış, elinde taslağıyla kapı kapı gezip duruyor. Fakat Harvey’in kitabını kabul ettirememekten daha büyük bir sorunu var, o da gördüğü kabuslar.
Harvey tekrarlayan bir kabusta kendi başını bir av hayvanı üzere duvara asılmış halde görüyor ve o biçimde uyanıyor. Yolunun düştüğü Villa Ventana kasabasında da bu kabuslar devam ediyor, ancak orada yaşadıkları şeyler kabuslarının sebebini bulmaya yaklaştığını düşünmesini sağlıyor. Başına olmadık şeyler geliyor, istemeden insanların vefatına neden oluyor, tanımadığı beşerler ölürken onun ismini sayıklıyorlar, bir de gölgeler var işin içinde. Sanki şerif bir şeyler biliyor da bize söylemiyor mu? Bu kasabada neler oluyor, biz kimiz ve neyin başını yaşıyoruz?
Slender Threads işte bu soruları odağına koyuyor ve ruhsal kaygı çeşidinde bir kıssa anlatmaya çalışıyor. Kıssaya dair öteki ayrıntı veremiyorum zira oyundan alacağınız keyif tüm bu öykünün sürpriz olmasında yatıyor. Aslında bunu muhakkak bir yere kadar başarıyor ve finale kadar “acaba?” sorusunu sormaya devam ediyorsunuz. Finalde ise mevzuyu bağlama formu sahiden de kestirim edilemeyecek halde, fakat tatmin edici mi derseniz buna karşılığım ı ıh olacak. Nasıl diyeyim, biraz Twin Peaks havası da var işin içinde fakat onun kadar başarılı değil olağan ki. Bu sona ulaşmak için çabalamaya bedel mi derseniz, yaklaşık 5 saatlik bir maceranın sizi beklediğini ve bu macera sırasında sıkılmayacağınızı söyleyebilirim.
Gördüğünüz üzere oyun müddeti pek uzun değil, zira Slender Threads benzerlerine kıyasla güç bir macera oyunu değil. Bu tıpta deneyimli olan oyuncuların pek bir bulmacada takılacaklarını sanmıyorum, deneyimsiz olanlar içinse aslında oyun içinde epeyce ayrıntılı bir ipucu sistemi mevcut. Bulmacaların neredeyse tamamı mantık çerçevesinde gelişiyor ve bir eşyayı aldığınız vakit onu nerede kullanmanız gerektiğine dair fikriniz oluyor. Ya da bir bulmacayla karşılaştığınızda onu çözmek için ne gerektiğini kestirim edebiliyor ve o eşyayı bulmaya çalışıyorsunuz. Mesela bir puro kesme makası bulduğunuzda “bunu ne yapacağım ki?” demiyor ve nerede kullanacağınızı çok yeterli biliyorsunuz. Öncesinde o ilgili binaya girip de o ilgili eşyayı görmediyseniz bile bunu yaptığınızda çabucak “aha!” diyorsunuz 🙂
Bu bence oyunun akışını bir oldukça hızlandırmış ve dediğim üzere takıldığınız noktada da Harvey’in not defterine bakarak o an yapmanız gereken şeyler için kademeli biçimde ipuçları alabiliyorsunuz.
Oyunun başında Villa Ventana kasabasında tek sokağa erişiminiz varken orada çözdüğünüz bir bulmaca sonrası tüm kasaba haritası bir anda açılıyor. Girip çıkabileceğiniz çok sayıda binanın olması gözünüzü korkutmasın, zira Slender Threads o anki bulmacalarda gerekmiyor diye sizin mesela fırıncı küreğini almanızı engelleyen bir sisteme sahip değil. Ne isterseniz alıp envantere atabiliyorsunuz, sonra da yerleri geldikçe kullanıyorsunuz esasen. Dahası hoş de bir harita sistemi var ve daha evvel gittiğiniz binalara ve sokakların çeşitli noktalarına süratlice seyahat edebiliyorsunuz. Oyun sizi bir yerden bir yere yürüterek vaktinizi boş yere harcatmaya çalışmıyor, buna bir artı verilir.
Aslında Slender Threads bir noktaya kadar bu tekinsizlik işini âlâ kotarıyor. Nereden geldiği aşikâr olmayan gölgeler, vefatlar, atmosfere eşlik eden müzikler, tuhaf binalar ve o binalardaki tuhaf beşerler, kasabada bir şeylerin yolunda gitmediği hissi falan hoş. Lakin nedense ortaya kimi yerlerde komik ögeler eklemeye karar vermiş geliştiricisi ve bence bu da oyunun atmosferinin tutarlılığını baltalamış. Esprileri güzel yahut makûs demiyorum, lakin hele ki finalde vermeye çalıştığı bildirisi düşünürsek gerekli olmadığını söylüyorum yalnızca.
Oyunun grafik usulü son derece güzel, bana biraz Children of Silentown’ı da anımsattı. Bu türlü gözbebeği olmayan gözler, boş ve uğursuz bakışlar değişik bir hava veriyor oyuna. Kullanılan renk paleti ve efektleri de beğendim. Seslendirmeler de genel olarak başarılı, karakterlerden bilhassa gözcü, saatçi ve Lena seslendirmelerine bayıldım.
Toparlayacak olursam Slender Threads oynadığım için pişman olmadığım, ancak üzerinden birkaç gün geçtikten sonra unutacağım biçimde bir oyun olmuş diyebilirim. Harvey’in araştırmaları nihayetinde onu bahtın ne olduğunu, müdahale edilip edilemeyeceğini sorgulamaya itiyor fakat oyunun sonunda bu sorulara çok da manalı bir karşılık bulduğumuz söylenemez. Bir iki yerde güya seçimlerimiz kıssayı etkileyecekmiş üzere bir hava yaratılmış (ki bence etkilemeliydi), ancak maalesef bu da yok. Oyun bittikten sonraki son kelam (epilogue) kısmı enteresan, fakat orada yaratılan atmosfer oyunun kalan kısmından farklı olduğu için bir kopukluk hissi de oluşturmuş. Slender Threads muhakkak makus bir oyun değil, fakat unutulmaz bir tecrübe de değil anlayacağınız.
