Leila – İnceleme

Demek ki Türkiye’de de olabiliyormuş

Benim katiyetle Leila üzere oyunlara zaafım var bunu anladım. Ne vakit bu türlü kaygısını sessizce fısıldayan, kör göze parmak anlatmayan, anlatma yolunu tasarım olarak seçen oyun görürsem o vakit keyif alıyorum. Bir de üstüne yerli üretim olduğunu görünce elbette içim kıpır kıpır oluyor.

Leila birinci bakışta kolay bir point & click macera oyunu üzere görünse de derinlerde atmosferiyle zihinlerde iz bırakan bir oyun bence. Kıssasını sözlerle değil, çizimlerle anlatmayı seçmiş. Karışık bir kurguya sahip olmasına karşın insanı yormayan da bir yapısı var ve bu kıssaya çok yeterli yansıtmış. Bu hissi oyuncuya uygun yedirebilen bir oyun yani; oynarken de bunu çok âlâ anlıyorsunuz.

Oynanış bakımından inanılmaz karışık yahut ilgi cazibeli bulabilir kimileriniz. Muhakkak bulmacaları çözüyor ve etrafla etkileşime giriyorsunuz lakin asıl olay da bu değil aslında. Atmosferiyle, müziğiyle ve yavaş temposuyla size sakin sakin ne kadar psikolojinizle oynayabileceğini gösteriyor. Yer yer tetikleyici kısımlara de sahip bunu da söylemeliyim lakin canımızı yakması da bu oyunun can alıcı yerlerinden birisi.

Leila’nın oynanışında ekrana tıklayıp ilerlemekten fazla, güya yavaşça geçmişe dokunuyormuşsun üzere bir hissi de var. Oyunun içinde, Leila’nın hayatındaki dönüm noktalarına tanıklık ettiğimiz sahnelerde dolaşıyoruz. Bulmacalar daha evvel hiç yapmadığımız tipten diyemem lakin yeniden de kıssayla irtibatları açısından başarılı bulduğumu söylemem gerek. Bazen bir devreyi onarıyorsunuz, bazen gizlenmiş bir eşyayı buluyorsunuz lakin her biri Leila’nın hayatındaki bir hissin temsili üzere. Bu açıdan sizi yalnızca öyküyü izleyen biri değil, o öykünün bir modülü hâline getiriyor. Aslında oyunun büyüsü de burada başlıyor bence.

Bu oyunun en uygun yaptığı şeyi de bir bayan olarak oynarken anlıyorsunuz. Leila’nın hayatındaki pek çok sorunun bayan olmanın getirdiği zorluklara dayanmasının yanında her insanın başına gelen zorlukları da yaşamasıyla bir arada insanın kalbini sıkıştıracak cinsten empati kurmanı sağlayabiliyor. Bu çeşit ruhsal oyunlarda öykünün ve kurgunun çok değerli olduğunu düşünürsek bu hissiyatı çok güzel yaşatması nedeniyle Leila’yı bu alanlarda başarılı bulduğumu söylemem gerek.

Hikâyede en hoşuma giden kurgunun neresinde olmak istediğini de seçebilmemiz oldu. Çok hoş bir kısım seçme kısmı yapmışlar. Hem nerede olduğumuza adım adım ilerleyebildiğimiz hem de dilersek o tetikleyici kısımlara şimdi hazır olmadığımız durumda her kısmı geçip sona bırakabildiğimiz bir biçimde. Eninde sonunda herkes tıpkı kısımları oynuyor ve sıralamayı değiştirmek oyunu daha makus yapmıyor, tersine rahatlatıyor.

Oynarken en korktuğum şeyse çok yabancı durmaya çalışan Türk dizilerine benzeyecek olması ya da inanılmaz fazla Türk kültürü göze sokulacak olmasıydı. Lakin Leila bu ikisini de yapmadı hatta ikisini de o kadar güzel yedirmiş ki bir Türk de oynasa bir yabancı da oynasa tıpkı hislere sahip olacaktır eminim ki. Bu da sanırım Leila’nın en sevdiğim istikameti oldu diyebilirim. Asla lakin asla yapmacık durmuyor.

Bağımsız oyun sever herkesin tek oturuşta tüketeceği, tüketirken kendinden bir şeyler bulacağı, bilhassa bayanların hayatlarında yaşadığı zorlukları yüzlerine çarpan çok etkileyici bir anlatıma sahip Leila. Bir solukta bittiğine bakmayın, uzun müddet akılda kalıyor bence. Küçük fakat tesirli diyebilirim. Kesinlikle bir göz atın, aslında tek göz atımında bitiveriyor diyebilirim.

İkinci Görüş – Eser Bence Havsala bu topraklardan çıkmış en yeterli oyunlardan biriydi, Bilhassa de Nihan İşler’in bulmaca dizaynlarına bayılmıştım. Haliyle Ubik Studios’un bu yeni oyunu için de beklentim epey üst düzeydeydi. Yeniden kestirim ettiğim hoşlukta bir oyunla karşılaştım müsabakasına lakin bu sefer tadına tam doyamadığım kadar kısa bir kıssa hazırlamışlar bizim için. Leila anlattığı öykü, öyküyü anlatma şekli ve sunumuyla nitekim çok tatlı bir oyun. Çok özel bir oyun. İçinde o kadar yaratıcı sekanslar var ki oynarken hakikaten de yaptıkları işe harikulade hürmet duydum. Sonlara yanlışsız Leyla ile Mecnun kıssası ve ona dair bulmacalar, yeniden sonlarda Leyla’nın ruh halini yansıtacak biçimde imlecin bile yavaş hareket etmesi üzere ayrıntılar çok güzeldi. Fakat genele bakınca bulmaca tarafı az kalmış (bunda Havsala’nın bende çıtayı çok yükseğe taşımış olmasının da tesiri var) ve sanırım oyun müddeti daha uzun olup Leyla’nın hayatındaki daha fazla olaya şahitlik etsek daha çok severdim diye düşünüyorum. Ancak bu eksikliklerine karşın gerek sert sahnelerden çekinmemiş olması, gerekse bayanların günlük hayatta karşılaştığı meseleleri ve bunun bünyelerindeki tesirlerini çok net biçimde anlatabilmiş olmasıyla beni etkileyen bir oyun oldu. Bakın bunu çok samimi söylüyorum, bu stüdyonun eline yüksek bir bütçe verilse ve tahminen daha geniş bir grupla çalışma fırsatı yakalasalar ortaya inanılmaz işler çıkabilir. Ubik’in geleceğinde bizi nelerin beklediğini o bakımdan çok merak ediyorum.

♦ İnceleme puanlarımız ne manaya geliyor?