Klasik Bir Bethesda DLC’si
The Great Circle’ı oynarken Vatikan kısmında, Günah Çıkarma Çeşmesi’nin yakınındaki şu malum demir kapıyı açmaya çalışıp durmuş muydunuz siz de? Oyunun ilerleyen kısımlarında oraya girebileceğimi umarak ortada bir hunharca zorlamıştım ben o demir parmaklıkları. Oysaki bu DLC için ayrılmış bir bölümmüş orası. Nereden bilebilirdim ki? Öte yandan tam da Bethesda’dan beklenecek bir hareketi beklememek de benden beklenmeyecek bir harekettir tahminen de. (Hö?)
Devler Arenası dedikleri bu mudur gurban?
The Order of Giants bizi bir defa daha Vatikan sokaklarına götürüyor. DLC’ye başlayabilmek için Günah Çıkarma Çeşmesi’nin biraz ilerisinde duran Peder Ricci’yle konuşmamız gerekiyor. Geveze bir papağana sahip olan bu genç adam bize Vatikan’ın altında kadim bir Roma hazinesi olduğundan lakin mevzuyu araştırmaktan men edildiğinden bahsediyor. Kıymet biçilmez tarihi eserler kelam konusu olduğunda merakına yenik düşen Indy de ona yardım etmek için kolları sıvıyor.
Önce soluğu az evvel bahsettiğim, kapalı alanın ortasındaki bir villada alıyoruz. Küçük bir bulmaca sekansının akabinde kendimizi yeraltı dehlizlerinde ve dünyanın en eski kanalizasyon sistemlerinden biri olan Cloaca Maxima’nın izbe kanallarında buluyoruz. DLC’nin en büyük sorunu, “açık dünyada” geçiyormuş üzere lanse edilmesine karşın çok dar ve az haritaya sahip olması bence. Yan vazifelerle ve toplanabilecek eşyalarla uğraşmazsanız tüm paketi 5-6 saat içinde bitirmeniz mümkün. Ve bu mühletin büyük bir kısmı karanlık kanalizasyonlarda geçiyor. DLC’nin tanıtımında yazan “kalabalık Roma sokakları, Kolezyum yıkıntıları ve Vatikan bahçeleri” tam bir palavra. Buralar var mı, var. Ancak çok çok çok küçük haritalardan ve birkaç dakikalık kısımlardan ibaretler.
DLC’nin en saf hâli
DLC’nin en çok öne çıkan tarafı, bulmacaları. Bu sefer toplamda 4 bulmacamız var ama her biri ana oyundakinden daha büyük ve daha sıkıntı. Kimilerinde dakikalarca takılacağınızı garanti edebilirim. Ne yapacağınızı çözseniz bile nasıl yapacağınızı anlamak bir oldukça vakit alıyor. Buna karşın bu bulmacalardan iki adedinin birbirine çok benzemesi oyundan aldığınız keyfi baltalayan öbür bir etmen. Yalnızca bir tane keşfedilebilir kitap, yalnızca bir tane fotoğrafı çekilmesi gereken kedi olması da hem içerik açısından zayıf kalmasına hem de ana oyunla tekrara düşmesine neden oluyor.
Onun haricinde seslendirmeler, yer dizaynları ve grafikler tekrar olağanüstünün fevkinde. DLC’nin konusu, ana oyunun öyküsüne pek bir şey katmasa da kendi çapında değişik sayılır. Meşhur devlere diğer bir açıdan bakmayı ve tarihi olaylara yediriliş formunu sevdim. Oyun sonu canavarıyla olan dövüş de hoştu hani. Tekrar de daha evvel kaldırımlarını güzelce aşındırdığımız bir bölgenin çok küçük haritalarında dolaşmak yerine yesyeni bir bölge görmek isterdi gönül. Bu hâliyle “aynısından biraz daha” olmaktan öteye gidemiyor zira The Order of Giants.
