Gears of War: Reloaded – İnceleme

Beyni kapatarak düşman vurma keyfi!

Oyunculuk hayatım yüklü olarak Nintendo, Sony ve Sega konsollarıyla geçti. PC oyunlarına ve Microsoft konsollarına çok dokunamadım açıkçası. Bu yüzden de Cover Shooter çeşidini çok seven biri olarak en çok denemek istediğim serilerden biriydi Gears of War. Uzun yıllar sonra serinin Playstation’a transfer olmasıyla da bu dileğim kabul oldu nihayet. O yüzden baştan belirteyim, bu inceleme oyunun bu versiyonunda nelerin farklı olduğunu değil, seriyi birinci kere deneyimleme bahtını bulan birinin niyetlerini irdeleyecek.

Malumunuz Gears of War serisi günümüzde Cover Shooter (ya da benim tabirimle “Siper Çatışması”) çeşidinin en bilinen örneklerinden. Doğal tıbbın geçmişi Nintendo 64 periyodundaki Operation Winback’a kadar dayansa da dünyada tanınan hale getiren birinci ve en büyük örneklerinden biri olduğunu rahatlıkla söyleyebiliriz. Bu Reloaded sürümüyse oyunun 2015’te çıkan Remastered Ultimate Edition versiyonunu temel alıyor(muş).

Reloaded sürümü grafiksel açıdan 60 fps ve 4k dayanağının yanı sıra oyunun şimdiye kadar çıkmış tüm DLC paketlerini de içeriyor. Üstelik de oyunun ana senaryosuna yedirilmiş formda. (Ah o kahrolası Brumak savaşı!) Benim için getirdiği en büyük hoşluksa hikaye modunu baştan sonra ekran bölerek oynayabilmek oldu açıkçası. İkiye bölünmüş ekranda bir arada oynamak artık ölmekte olan bir oyun kültürü olduğu için çölde vaha bulmuş üzere sevindim. Lakin isterseniz oyunu çevrimiçi olarak diğer oyuncularla birlikte de oynayabiliyorsunuz.

Bunun yanı sıra oyun PS5’in denetimcisinin özelliklerini oldukça kullanmış. Tüm radyo konuşmaları ve silah sesleri Dual Sense üzerindeki hoparlörden aktarılırken, ateş esnasında uyarlanabilir tetik (Adaptive Trigger) özelliği de kullanılmış ve yakın savaşlarda elektrikli testere kullanırken cayır cayır titriyor elinizdeki denetimci. Bütün bunlar oyunun atmosferine hayli olumlu katkıda bulunsa da denetimcinin şarjını da su üzere götürüyor, baştan söyleyeyim. Saydığım bu özelliklerden Ultimate Edition’da zati olanlar varsa da kusura bakmayın lütfen, dediğim üzere ben oyunu birinci kere oynuyorum.

Gears of War’u oynarken PS3 periyodu oyunlarını ne kadar özlediğimi fark ettim. Oyunu öğrenme müddeti diye bir şey yok; 2 saat süren orta görüntüler yok, 5 saat oyunun açılmasını beklemek yok… Açar açmaz aksiyonun içinde buluyorsunuz kendinizi. (Modern oyunlarda çok canımı sıkan bir bahistir bu) Beyni kapatıp direkt aksiyona dalıyorsunuz, o yüzden yağ üzere aktı oyun. 8 saat nasıl geçti sahiden anlamadım. Oyunda şarjör değiştirme sistemi bile tempoyu düşürmeyecek biçimde ayarlanmış ya! Silahınızı dolduracağınız vakit küçük bir bar çıkıyor ve hakikat vakitte tekrar basarsanız çok daha süratli biçimde doldurabiliyorsunuz. Sanırım bu mekaniğin öncülerinden biri de zati Gears of War.

Oyunda ufak seçimler yaptığınız 4-5 yer var bu ortada ve yaptığınız seçime nazaran kısa müddetli olsa da yerler ve çatışmalar değişiyor. Oyunu tekrar oynamak için çok kâfi bir sebep sunan bu mekaniği de çok beğendim. Takım arkadaşlarınıza “Toplan”, “Ateş Et” ve “Ateşi Kes” biçiminde üç farklı komut verebileceğiniz bir komut sistemi de var lakin pek fonksiyonu olduğu söylenemez; ben neredeyse hiç kullanmadım. Siz ne komut verirseniz verin, arkadaşlarınız açıkçası pek de akla yatkın hareket etmiyor ve sık sık ölüyorlar maalesef.

Lakin tıbbın pek çok oyununu oynamış biri olarak şunu da belirtmek zorundayım, oyundaki düşman ve silah çeşitliliği vakti için bile çok az. Daha da berbatı, bunların da lakin 1-2 tanesi nitekim işe fayda durumda. Bilhassa keskin nişancı tüfeği The Longshot açık orta en büyük dostunuz; oyun boyunca sakın yanınızdan ayırmayın.

Ben oyunu Olağan zorlukta bitirdim ve bana çok kolay geldi açıkçası. Normal’in bu kadar kolay olmaması gerekiyor bence. Bütün oyun boyunca taş çatlasa 3-4 defa öldüm (ayarsız Brumak savaşı hariç), o da odaklanmadan dikkatsiz biçimde oynadığım için. Zorluğu arttırıp Hard’a aldığımda da daha akıllı savaşan düşmanlar ve dayanıklılığımızın düşmesini beklerken oyunun tüm düşmanları kurşun süngerine çevirdiğini ve oyuncudan daima olarak headshot beklediğini fark ettim. Cover shooter’ları ve FPS’leri genelde zorda oynayan biri olarak bunun çok da makul ve mantıklı bir zorluk ayarı olduğunu düşünmüyorum. Emsal halde yazı boyunca daima bahsettiğim ve aslında DLC paketinden gelen Brumak savaşı da epey ayarsız. Kendisini yenmek için bayağı küfürler sayarak uğraşırken son boss’u daha birinci savaşımda yalnızca birkaç saniye içinde indirdim. Bu türlü olaylar da oyunun bütün zorluk istikrarını alt üst ediyor maalesef.

Bu benim için bir artı olsa da tekrar belirtmekte yarar var, Gears of War Reloaded makyajına ve ekstralarına karşın katıksız bir PS3 / Xbox 360 devri oyunu. Çatışmaya gir, ilerle, kırk yılın başı da minnacık bir senaryo izle döngüsünde ilerleyen, bu yüzden de temposu yüksek ancak günümüz oyunlarına oranla da ayrıntıdan uzak, yalın bir oyun. Bir silah satın alma ya da geliştirme mekaniği bile yok oyunda yahu! O yüzden periyodu için pek olağan olan bu yalınlık çağdaş oyunculara biraz sığ gelebilir. Lakin derdiniz benim üzere beyni kapatıp kurşun yağdırmaksa emin olun gerçek yerdesiniz. Seriyi birinci sefer deneyim eden biri olarak ben çok keyif aldım, üstelik devam oyunlarını da merak edecek kadar. Sizin de kararınızı buna nazaran vermenizi öneririm.