Devlerin Aşkı Büyük Olur
Pandemi periyodunun bende bıraktığı hoş yanlardan biri, Formula 1’e bağlanmam oldu. Oyun tarafında yarış oyunlarını zati severdim lakin nedense oturup gerçek yarışları izlemek hiç aklıma gelmemişti. Ama meskenlere kapandığımız o günlerde bu sporu takip etmek, yeni bir hobi edinmek mental açıdan baya tatlı bir olaydı. Alışılmış sporu izlemeye pandemi periyodunda başlamış olsam da her sene Codemasters’ın yaptığı F1 oyunlarını aslında oynuyordum. Ancak seri EA’in eline geçtiğinden beri birebir tadı alamadım… Hatta ümitsizliğimden ötürü bu sene çıkan F1 25’i hiç oynamadım. Bu yüzden de periyot dönem gelen “yarış oyunu açlığımı” gerçek düzgün dindirememiştim. Tam da bu açlığın doruğa çıktığı sırada Formula Legends’ın demosunu gördüm ve beklemeye başladım.
Oyunun imalcisi ve dağıtımcısı 3DClouds ise değişik bir firma. Daha evvel isimlerini hiç duymamıştım fakat yaptıkları oyunlara bakınca neredeyse büsbütün yarış oyunlarına odaklandıklarını gördüm. Steam’de yayınladıkları on beş oyunun on üç tanesi yarış, kalan iki tanesi ise korsan temalı imaller. Yani deneyimleri oldukça net bir halde ortada. Lakin tüm bu oyunlar arcade yarış tipinde. Bilhassa Game Pass’e göz atıyorsanız PAW Patrol çizgi sinemasının yarış oyunlarını kesinlikle görmüşsünüzdür. İşte onlar da bu stüdyonun imzasını taşıyor.
Formula Legends ise daha evvel çıkardıkları yarış oyunlarından farklı olarak biraz daha simülasyon soslu bir yarış oyunu olmuş. Temelinde hâlâ arcade tadı olsa da oynarken simülasyona yakın bir dikkat göstermeniz gerekiyor. Bu üslup oyunlar için artık “simcade” tabiri yerleşmiş durumda ve bence pek oturaklı bir tarif. Aklınızda daha âlâ canlanması için şöyle diyeyim: Gran Turismo ve Forza Motorsport üzere oyunları da aslında bu kategoriye koyabiliriz.
Efsanelerden günümüze uzun bir yolculuk!
Oyunun isminden da varsayım edilebileceği üzere çok kapsamlı bir periyoda konuk oluyoruz: 1960’lı yıllardan başlayıp günümüze kadar uzanan uzun bir seyahat. Bunu her bir devri on yıllık bloklar (70’ler, 80’ler vb.) halinde düzenleyerek yapmışlar. Birkaç istisna periyot hariç, her periyodu baş, orta ve son halinde bölmüşler; yani toplamda katılabildiğimiz on altı farklı turnuva var. Her ne kadar bunu “hikaye modu” diye isimlendirmiş olsalar da öyküye dair en küçük bir kırıntı yok. Dümdüz turnuvalara girip yarışıyorsunuz. Bunu berbat bir manada söylemiyorum ancak ana menüde “hikaye modu” görünce ufaktan heyecanlandım. Yanlış isimlendirme biraz hayal kırıklığı yarattı. Birebir hissi siz yaşamayın istiyorum.
Hikaye modunun dışında özel turnuva ve vakte karşı modları da bulunuyor. Özel turnuva modunu öteki oyunlardan ayıran bir yanı yok. Klasik tıp sayısı belirleme, hava durumu ayarlama üzere değişkenler mevcut. Vakte karşı modunda da durum benzeri; en hoş yanı sürelerinizin dünya sıralamasına girmesi (oyunda çok oyunculu etkileşim maalesef yalnızca burada). İnceleme kopyası erken ulaştığı için tablolarda fazla insan yoktu; umarım tam sürüme çıkınca daha çok kişi bu modda vakit geçirir. Zira ben birçok pistte dünya rekoru kıracak kadar güzel bir şoför değilim yahu.
Hazır “pist” demişken, oyunun en beğendiğim istikametlerinden birine geçeyim. Formula Legends periyotları yalnızca görsel süs olsun diye ayırmamış. Geçmişten günümüze ilerledikçe pistler de yavaş yavaş değişiyor. Gerçek yarışlarda görmeye alıştığımız pistlerin vakit içinde günümüzdeki hallerine evrilmesini izlemek, bir Formula hayranı olarak benim çok hoşuma gitti. Toplamda on dört pistin farklı varyasyonlarını da saydığınızda, pist açısından hayli dolu bir oyun elde ediyorsunuz.
Bu evrim sadece pistlerle hudutlu değil. Araçların ve televizyondaki yayınların da evrimine şahit oluyorsunuz. Niki Lauda’nın sürdüğü araç ile Charles Leclerc’in sürdüğü araç ortasında yalnızca görsel bir fark yok. Sürat, yol tutuşu ve sürüş dinamikleri bakımından dağlar kadar fark var. Şayet öykü modunu sıra sıra oynarsanız Formula Legends bu değişimi yavaş yavaş iliklerinize kadar işliyor. “Ben sıraya takılmam, istediğim çağı oynarım” derseniz de farkları hissediyorsunuz, lakin tesiri daha ani oluyor. Her çağın kendine özel arayüzü ve tema renkleri olduğundan, televizyondaki yayıncılığın nereden nereye geldiğini de yavaşça hissediyorsunuz.
Beş kırmızı sönüyor ve yarış başlıyor!
Formula Legends bir yarış oyunu olduğu için aslında şimdiye kadar anlattıklarım işin tuzu biberi sayılır. Yarış oyunlarının asıl parlaması ve tat vermesi gereken nokta her vakit oynanış olmuştur, burada da durum farklı değil. Aslında oyunun “simcade” yapısından bahsetmiştim. Artık biraz o kısımları açmanın vakti geldi zira konu hafifçe karışıyor.
Öncelikle sürüş hissi çok tok. Aracın kartondan yapılma bir şey olmadığını, nitekim bir metal yığınını denetim ettiğinizi net bir biçimde hissediyorsunuz. Denetimleri de biraz daha simülasyona yakın ayarlamışlar. Virajlara girerken bazen tam gaz basmak yerine yarım gazla girmeniz gerekiyor ki optimum cins mühletini yakalayabilesiniz. Hele asistleri kapalı oynuyorsanız bu yarım gaz, yarım fren, direksiyonu milimetrik çevirme muhabbetleri kritik hale geliyor. Olağan bu durum işin “gerçekçilik” kısmını artırsa da klavyeyle oynayacaklar için ufaktan azaba dönüşüyor. Klavyeyle asistleri kapalı oynamayı esasen unutun; hassasiyet gerektiren ayarları yapmak neredeyse imkânsız. Ancak asistler açıkken (tur müddeti 2-3 saniye daha yavaş oluyor ancak olsun) klavyeyle oynamak rahat hale geliyor. Ben her yarış oyununu denetimci ile oynadığım için tahminen de klavyeye alışamamış olabilirim fakat tekrar de test ettiğimde fark baya besbelliydi.
Çağlar ilerledikçe değişen araçların istatistiklerini de görebiliyorsunuz. “Hızlanması şöyle, yol tutuşu böyle” diye yazılı olarak da verilmiş. Aslında 60’lar ile günümüz ortasındaki farkı direksiyonun başına geçtiğiniz an hissediyorsunuz. Benim en çok keyif aldığım periyotlar 2010’lar ve 2020’ler oldu. Bunun sebebi yalnızca otomobillerin daha süratli ve tepkisel olması değil; bu periyotlarda ERS ve DRS (oyunda BRS ve WRS ismiyle geçiyor) sistemleri bulunduğu için çok daha taktiksel yaklaşımlar sergileyebiliyorsunuz. Üstüne farklı lastik hamurlarının da işin içine girmesiyle taktik boyut yeterlice derinleşiyor.
İstatistik olayları yalnızca dönemsel farklarla da hudutlu değil. Her çağın efsanevi şoförlerinin kendilerine özel ufak tefek yetenekleri var. Mesela Schumacher’le oynadığınızda aracınız birebir devirdeki öteki pilotlardan daha süratli gidiyor. Niki Lauda’yı seçerseniz yol tutuşu bir tık daha yeterli oluyor. Ufak dokunuşlar lakin oynarken keyfi önemli halde artırıyor.
Kardeşim sen ehliyeti kasaptan mı aldın?
Maalesef oyundan aldığınız keyif sonsuza kadar sürmüyor. Formula Legends’ı şu ana kadar ne kadar övmüş olsam da bu keyfi baltalayan önemli problemler var. Bunlardan beni en çok zahmetten çıkaranı (kolu duvara fırlatacaktım neredeyse) yapay zekânın davranışı. O kadar berbat ki, hakaret etmeden yazmakta zorlanıyorum şu an. Hiçbir zekâ kırıntısı göstermiyorlar ya! Motor sporlarına ilgi duyanlar bilir, yarış çizgisi dediğimiz hayali bir çizgi vardır. Yapay zekâya bu çizginin var olduğunu söylemişler, orada bırakmışlar. Ne viraja girerken fren yapıyorlar, ne de kurallara dikkat ediyorlar.
Oyunda pist hudutlarını dört kez aştığınızda birer saniyelik mühlet cezası alıyorsunuz. Dördüncü ikazdan sonra iki defa daha yaparsanız toplam sürenize iki saniye ekleniyor ve sıralamanız ona nazaran belirleniyor. İşte yapay zekâ bu virajlarda fren falan yapmadığı için pistten daima fırlıyor ve ceza üstüne ceza yiyor. Monako üzere kapalı pistlerde bu çok sorun olmuyor lakin birçok pist açık virajlara sahip olduğundan, YZ daima ceza yiyip duruyor. Sonuç? Yarışlar kolaylaşıyor ve yaşamanız gereken rekabet hissi resmen buhar olup gidiyor.
Ama konu burada bitmiyor. Çizgiyi takip etmeye o denli kodlanmışlar ki (onu da beceremiyorlar esasen…), virajlarda yan yana geldiğinizde sizi direkt dışarı itiyorlar. Olağanda bir yarış oyununda yapay zekânın duruma nazaran virajını daraltıp kaza yapmadan yoluna devam etmesi gerekir. Lakin bunlar dümdüz gelip size çarpmayı tercih ediyor. Codemasters’ın F1 oyunlarında “kasap lobiler” olur ya, millet sürmeyi bilmez, birbirine girer durur… işte tam olarak bu var burada. Bu gereksiz agresiflik yüzünden ekran başında huduttan dişlerimi sıktığım çok oldu. Sürüş mekanikleri taş üzere sağlam lakin yapay zekâ resmen içine etmiş.
Bir de zorluk ayarlarıyla ilgili derdim var ki o da tekrar YZ ile temaslı. Oyunda kolay, orta ve sıkıntı olmak üzere üç seçenek var. Birinci yarışımı “orta” zorlukta yaptım, biraz da alışma süreciyle birlikte bol bol yanılgı yaptım fakat herkese cins bindirdim. “Yok bu türlü olmaz” deyip çabucak “zor”a çektim, bu sefer de kimseye yetişemedim! Bu türlü abuk bir durum yani. Yedi sekiz yarıştan sonra elim alıştı ve sıkıntı modda da kaybetmeden birinci olabildim fakat orta ve güç ortasındaki fark bu kadar uçurum olunca tadı kaçıyor. Keşke üç yerine dört, hatta beş zorluk modu olsaydı da daha geniş bir oyuncu kitlesi kendi düzeyine uygun bir tecrübe yaşayabilseydi.
Bu kadar negatiflikten sonra biraz da olumluya dönelim. Yarışların içinde iki tane küçük oyun bulunuyor. Bunlardan birincisi, start anında karşınıza çıkıyor. Işıklar sönene kadar otomobilin gazını muhakkak bir düzeyde tutmaya çalışıyorsunuz. Şayet kalkışta o mor barı tutturabilirseniz harika bir başlangıç yapıyorsunuz ve önemli bir avantaj elde ediyorsunuz. Başka küçük oyun ise pit stop sırasında devreye giriyor. Pit grubunuz lastikleri değiştirirken ekranda basmanız gereken tuşlar beliriyor. Şayet süratli ve yanılgısız formda bu tuşlara basabilirseniz pit müddetiniz kısalıyor. Haliyle bu da size ekstra avantaj sağlıyor. Hatta ben birkaç defa süratli pitler sayesinde ikinci götürdüğüm yarışı pitte liderliğe çevirdim. O an nitekim tatlı bir his veriyor.
Sanal yarış çizgisine alışmış olanlar için bir güzel bir de makûs haberim var. Öncelikle Formula Legends’ta sanal yarış çizgisi yok. Ben genelde yarış oyunlarında “virajlarda sanal çizgiyi göster” ayarı açık formda oynadığım için başta biraz korktum. Ancak oyun bunu çok yaratıcı bir teknikle çözmüş. Pistlerin her birinde yol boyunca farklı tonda bir çizgi var; biraz daha eskimiş asfaltı andırıyor. Yani “bak daha evvelki yarışlarda burası kullanılmış” diyen doğal bir iz mevcut. Virajlarda da lastik yanıkları var ve bu izlere nazaran ne vakit fren yapmanız gerektiğini daha rahat anlayabiliyorsunuz. Epeyce doğal ve bence şahane bir tahlil.
Çimenlere girme!
Biraz da teknik ayrıntılara gelirsek. Formula Legends’ın hedefi gerçekçi grafik vermek değil. Büsbütün göze güzel gelecek, çizgi filmvari bir şekil yakalamaya çalışıyorlar. Ben aslında genel olarak bu üslubu sevdiğim için burada da beğendim. Lakin her ne kadar göze beğenilen gelse de ufak bir kaplama yüklenme sorunu var. “Ufak” dediğime bakmayın, en makus ihtimalle iki üç yarışta bir karşınıza çıkıyor. Bilhassa yarışların son çeşitlerine hakikat pist kaplamaları yüklenmeyebiliyor. Sanal çizginin de pistlere kazındığını düşünürsek, bu durum bazen işi zorlaştırabiliyor. Neyse ki bir mühlet sonra kas hafızası devreye giriyor, çizgi olmasa bile fren noktalarını hissedebiliyorsunuz. Yeniden de görsel açıdan üzücü bir sorun.
Sesler tarafında ise işin hakkını vermişler. Her devrin aracı kendine has bir motor sesine sahip, bu türlü olunca periyodun havasını çok daha yeterli yakalıyorsunuz. Müziklerde ise ne övecek ne de gömecek bir durum var; dümdüz, “yarış oyununda olması gereken” fon müzikleri diyebilirim.
SI RAGAZZI! FORZA FERRARI
Yazının son çeşidine gelmişken şunu tekrar vurgulamak isterim; oyunun oynanışını ve temasını mutlaka çok beğendim. Severek takip ettiğim bu sporun yıllar içinde nasıl geliştiğini, hangi efsanelerin çıktığını görmek üzere küçük ayrıntılar oyuna başka bir tat katmış. Ne yazık ki yapay zekânın can sıkacak derecede makûs olması oyunun potansiyeline büsbütün ulaşmasını engelliyor. Şayet siz de benim üzere bu sporu seviyorsanız ya da yarış oyunlarına büyük ilginiz varsa, Formula Legends muhakkak talih verilmesi gereken bir oyun. Lakin yarışları daha çok keyif odaklı oynayanlardansanız, damalı bayrağı geçmeden evvel yapay zekâ güncellemelerini takip etmenizde yarar var.
