İçimizdeki şeytan…
Peşin peşin söylüyorum, Indika duyurulduğu anda kalbimi kazanmıştı. Sanat tasarımı, fragmandaki müzikler, kamera açıları ve tekinsiz havası resmen ağzımın sularını akıtmıştı. Yıllardır birinci sefer bir oyunu heyecan ile beklemeye başlamıştım. Beklemesine bekliyordum lakin ne beklediğim konusunda en ufak bir fikrim dahi yoktu. Sinematik bir üretim olacağını varsayım ediyordum fakat bu bir yürüme simülatörü mü olacaktı yoksa The Last of Us ayarında aksiyonlu bir macera mı iddia etmek mümkün değildi. Ancak değişik bir biçimde Indika tam olarak beklediğim üzere bir oyun çıktı.
Küçük bir kabus
Sanırım atmosfer olarak en çok Little Nightmares’a benziyor. Bir çocuk olmasak da anlamsız, acımasız ve bizi umursamayan büyük bir dünya hissini çok net veriyor Indika. İlerideki kısımlarda bunu daha net fark etsek de başlarda bile binalar güya gereğinden fazla büyükmüş üzere hissettim. Monoton renk paleti ve enteresan kamera açıları bu hissi düzgünce kabartıyor.
Little Nightmares’tan farklı olarak öykü yalnızca kısım dizaynlarıyla aktarılmıyor. Karakterler oyun boyunca çokça konuşuyor. Indika’nın tek olduğu sahneler dahi kendisini rahat bırakmayan şeytanın monologlarıyla geçiyor. Varsayım edebileceğiniz üzere bu diyaloglar ve monologlar Rusya’nın epey katı Ortodoks inanışı ve genel bir din eleştirisi etrafında dönüyor. Bütün uğraşlarına karşın topluma ayak uyduramayan, gelenekleri sorgulamaya cüret eden Indika, manastırda dahi kabul görmüyor. Adeta vebalıymışçasına dışlanıyor. Geliştiriciler dini gelenekler ve toplumdaki rolü hakkındaki hislerini ve kanılarını pek saklamamış anlayacağınız.
Tanrı insan için midir?
İnançlı birisi olmasam da allahın ve dinin toplum üzerindeki olumlu ve olumsuz tesirlerini, allahın varlığını ve gerekliliğini tartışmayı severim. İnançlı insanların bakış açıları ve kanıları oldukça ilgimi çekiyor. Bu yüzden varsayım edersiniz ki Indika beni oldukça düşündürdü. Hayır, aklımı başımdan alıp ufkumu iki katına çıkarmadı. İlahın varlığını ve rolünü sorgulayan birçok sorusuna yanıt bulabildim. Kendi başına eğlenceli bir antrenman olsa da beni ikna etmeye yetmedi. Öte yandan dinin şekillendirdiği, hiçbir şeyi sorgulamayan toplumun saçmalığını ve sorunlarını epeyce hoş bir halde gözler önüne sermeyi başarmışlar.
Oyunun anlatısı ve diyalogları her ne kadar beğenilen olsalar da oynanış konusunda biraz eksik kalmış üzere hissettim. Yanlış anlamayın, yürüme simülatörlerini seviyorum. Sakin bir biçimde anlatılan öyküyü desteleyen ortamlarda gezinmek hoşuma gidiyor. Üstelik Indika bir yürüme simülatörü değil. Çok güç olmasalar da etraf bulmacaları ve bir tane de aksiyonlu kovalamaca sahnesi var. Fakat diyaloglardaki argümanlarını destekleyecek mekanik ekleselermiş şahane olurmuş.
Mekaniklerin yanı sıra daha fazla bulmaca görmeyi bekliyordum açıkçası. Bilhassa demoda gördüğümüz, iki dünya ortasında gidip geldiğimiz bulmaca hayli hoşuma gitmişti. Hem farklı hem de oyunun temasına çok hoş oturuyordu. Ne yazık ki bu bulmacadan toplamda iki tane var.
Kısa ve öz
Indika’nın üç buçuk-dört saatlik oyun mühleti de kimisini üzecektir. Açıkçası kıssasını anlatıp, söyleyeceğini söyleyip gittiği için mutluyum. Yalnızca uzatmış olmak için uzatmamış geliştiriciler. Şayet kodu gelmemiş olsaydı da gözümü kırpmadan parasını verirdim. Fakat Türkiye koşullarında her ne kadar hoş de olsa dört saat için 500 lira vermek isteyecek kaç kişi çıkar bilemedim doğrusu. Epey çizgisel olduğu için muvaffakiyetim toplamak dışında tekrar oynanabilirliği de yok oyunun.
Son olarak seslendirmeyi de övmeden geçmeyeyim. Şeytan’ı Efim Shifrin diye epeyce ünlü bir aktör seslendiriyor esasen. Indika ve yol arkadaşı Ilya’yı seslendiren sanatkarları da epey başarılı buldum. Diyalogları kulağıma çok doğal geldi. İngilizcesini şimdi oynamadığım için o mevzuda bir yorum yapamayacağım. Aslında daha otantik olması için Rusça seslendirme ve İngilizce altyazıyla oynamanızı tavsiye ediyorum. Sonuçta Metro’yu, S.T.A.L.K.E.R.’ları da o denli oynuyorsunuz değil mi? Onları da Rusça oynuyorsunuz DEĞİL Mİ?
Özetle Indika olmuş arkadaşlar. Odd Meter istediği iletisi epey net bir halde diyaloglarla aktarıyor, etraf dizaynları ve sanat üslubuyla da vurguluyor. Anlattığı kıssa için dört saat kâfi bir vakit olsa da oyuna doyamadığım, Indika ve Ilya ile daha fazla vakit geçirmek istediğim için şahsen pek tatmin olmadım. Lakin kısa ve öz olması gereksiz yere uzun olmasından yeterlidir.
