Dragon Quest III HD-2D Remake – İnceleme

Yeni Gelmedik, Geri Geldik

Yıl 1988. Düşünün, konsolunuz size şimdiye kadar puan toplama maksatlı, kolay oyunlar sunmuş. Sonra bir oyun çıkageliyor. Size 40 saatten fazla sürecek kocaman bir macera, istediğiniz üzere gezebileceğiniz bir dünya sunuyor. Kendi grubunuzu yaratıyor, istediğiniz üzere isim verip çeşitlendirebiliyor, birbirinden kuvvetli ve taktik isteyen savaşlar yapıyorsunuz. Konsolda daha evvel görmediğiniz düzeyde özgürlükler sunan, epey kapsamlı bir oyun bu. Bu sıra dışı oyun o kadar seviliyor ki Japonya’da hayat duruyor, oynayabilmek için öğrenciler okula, çalışanlar ise işe gitmiyor. Bu yüzden gelecekteki devam oyunları hafta içi satışa sunulmuyor. Çeşidinin en büyük örneklerinden biri haline geldiği üzere, oyun tarihinin de efsaneleri ortasına giriyor.

İşte 1988 yılında Famicom’a (ve akabinde da NES’e) çıkan yepyeni Dragon Quest III’ün hikayesi kısaca bu türlü. Bendeniz de tam 36 sene sonra çıkan ve uzun müddettir yollarını gözlediğim remake’inin incelemesi ile karşınızdayım. İflah olmaz bir Dragon Quest hayranı, şimdiye kadar çıkmış her oyunu fizikî olarak koleksiyonunda bulunan bir adam olarak bana PS5 aldıran oyun da bu oldu, halbuki en az 1-2 sene daha alma planım yoktu. O yüzden incelemeye geçmeden evvel istedim ki hem Dragon Quest III’ün oyun tarihindeki yerinden, hem de benim için değerinden kısaca bahsedeyim.

Pek sanmıyorum lakin bilmeyenler için kısaca özetlemek gerekirse DQ3 klasik, bayağı safkan bir J-RPG. Ultima’dan miras menüleri, haritasında gezerken random battle’ları, herkesin birbirine sırayla vurduğu sıra tabanlı savaşları, klasik sınıf sistemleri, “Hadi al şu kılıcı da bütün dünyayı kurtar” hikayesine kadar hem de. Bu sebeple aslında sonda söylemem gereken bir şeyi baştan belirteyim. Rol yapma oyunlarının çağdaş halinden keyif alan oyunculara hitap etmeyecek, benim üzere J-RPG dinozorları için yapılmış bir oyun DQ3. Sonra verdiğim notu çağdaş oyunlarla kıyaslayarak “Bu ne kardeşim?” falan demeyin yani, canınızı yakarım.

Şunu da belirtmekte yarar var, DQ3’e birinci kere remake yapılmıyor. Vaktinde SNES’e de bir remake’i yapılmış, lakin oyuna dair büyük değişiklikler içermeyen, 16-bit bir uyarlama idi bu. HD – 2D Remake ise pek çok yeniliğe karşın oynanış olarak özgününe sadık kalmaya çalışsa da görsel açıdan baştan yaratıyor. Octopath Traveler, Live-A-Live, Eiyuden Chronicle üzere çağdaş J-RPG’lerde yaygın olarak kullanılan HD-2D grafik stili ile yenilenmiş ve olağanüstü olmuş. Bu sayede oyunun retro havası korunduğu üzere yerler çok daha canlı ve etkileyici hale gelmiş.

Öte yandan oyundaki pek çok sahneye de seslendirme eklenmiş. Ben oyuna Japonca dublajla başladım ancak oyunun moduna çok uymadığını fark edince İngilizceye döndüm. Dünyadaki pek çok aksanı mizah ögesi olarak kullanan bir seri zira Dragon Quest (İskoç aksanıyla konuşan Yangus gibi). Lakin DQ8 ya da DQ11’deki kadar profesyonel olmayan bir seslendirme var bu sefer haberiniz olsun. Benim için bir başka kıymetli geliştirme ise DQ3’ü birinci kere senfonik müziklerle oynayabilmek oldu. Serinin müziklerine hayran biri olarak Koichi Sugiyama’nın efsane kompozisyonlarını oyun boyunca Tokyo Senfoni Orkestrası’ndan dinleyebilmek muazzam bir keyif.

Gelelim oynanıştaki yeniliklere ve ekstralara. Yeni bir karakter sınıfı olarak Monster Wrangler eklenmiş mesela (oyunun sınıf sisteminden farklı bir kutu olarak bahsedeceğim). Canavarlardan öğrendiği yetenekleri kullanan, dost olduğunuz canavarların sayısı arttıkça da yetenekleri gelişen orijinal bir sınıf bu. Olağanda takımımda kullanacağım bir sınıf değil lakin inceleme için Level 22 olana kadar kullandım, sonra da Sage’e dönüştürdüm aslında. “Dost olduğumuz canavarlar” demişken de unutmayayım, oyunun orijinalindeki Monster Arena yan oyunu epey değiştirilmiş. Evvelce Monster Arena’larda yalnızca bahis oynayabiliyorken, remake’te dünya haritasında, kentlerde, zindanlarda gizlenmiş canavarlarla dost olup (bir nevi Pokemon üzere yakalayarak yani) üçlü gruplar kurarak Monster Arena’da kapıştırabiliyorsunuz. Ama burada canavarları birebir denetim etmek yerine yalnızca “Merhamet gösterme”, “İyileştirmeye Odaklan” üzere taktikler verebiliyorsunuz. Takımınızda bir Monster Wrangler varsa canavarları yakalamak çok daha kolay hale geliyor bu ortada, yoksa bazen kaçabiliyorlar. Elinizi rahatlatacak düzeyde para ve eşya mükafatları sunan, güzel bir yan oyun olmuş Monster Arena. Ben başta çok uğraşmam diyordum lakin sonra önemli vakit gömerken buldum kendimi.

En değerli yenilik olarak ise dünya haritasına pek çok noktasına keşfedilmeyi bekleyen hazine noktaları ve saklı küçük alanlar eklenmiş. Dünya haritasında parlayan ya da etrafındaki öteki yerlerden daha farklı olarak görünen bu noktalar para, yetenek tohumları, zırhlar, silahlar, eşyalar üzere pek çok ödül sunuyor ve hakkını teslim etmek gerekir ki genelde de pek sağlam mükafatlar (Visions of Mana’daki üzere çer çöp vadetmiyor yani). Bu yüzden de oyunun özgününden farklı olarak dünya haritasını karış karış gezerken buluyorsunuz kendinizi. En azından benim için o denli oldu. Ödül noktalarının denizlerde ve oyunun orijinalde boş boş duran küçücük adalarda bile olduğunu düşünürseniz oyun sürenizi önemli formda etkileyen bir yenilik olmuş bu.

Remake bu saydıklarımın yanı sıra ufak ama oynanışı çok daha keyifli hale getiren pek çok yenilik daha sunuyor. Bunların ortasından benim için en değerlisi zindan haritaları oldu mesela. Haritadaki bütün çıkmaz sokakları ve çıkış noktalarını haritada görüp kendinize ona nazaran bir rota çizdiğiniz için random battle’lar eskisi kadar canınızı sıkmıyor. Nereye gittiğinizi bilmeden, attığınız her adımda savaşmak artık benim üzere retro baş bir adamın bile tahammül edemediği bir şeydi zira. Savaşlara da sürat ayarı getirilmiş lakin Ultra-Fast haricindekiler zati çok yavaş geldi bana, kimsenin daha düşük bir süratte oynayacağını sanmıyorum. Ayrıyeten oyunun özgününde baş karakterimizi otomatik taktiklere alamıyorduk. Neyse ki remake’le birlikte tüm grubu Ultra-Fast’te otomatiğe aldığınız vakit savaşlar yağ üzere akıp gidiyor. Unutmadan oyun Quick Save almanıza müsaade verdiği üzere (fakat bu save’i kullandıktan sonra siliniyor) kendisi de sık sık Autosave alıyor. “Aman bir saattir topladığım paralar ne olacak?” endişesiyle oynamanıza da gerek kalmadı yani.

Fark ettiyseniz buraya kadar saydıklarım oyunu kökten değiştirmeyen, ama çağdaş oyuncular için daha erişilebilir ve keyifli hale getiren yenilikler. Oyunu yaparken de grubun hedefinin tam olarak bu olduğuna inanıyorum. O yüzden Final Fantasy VII’nin remake’i üzere oyunu sıfırdan yaratan bir şey bekliyorsanız hayal kırıklığına uğrarsınız, benden söylemesi. Oyunun hem ana hikayesinde hem de post-game’inde pek çok yeni hikaye içeriği ve boss savaşları var fakat bize verilen inceleme rehberinde sürprizleri bozmamak ismine bu kısımlara çok girmememiz bilhassa tembihlendiği için çok da bahsedemiyorum.

Hatasız kul olmadığı üzere remake’in de eksikleri yok değil tabi. Üç farklı zorluk düzeyi olmasına karşın oyunun en yüksek zorluk düzeyi bile DQ standartları için çok kolay. Birkaç istisna haricinde en zorda oynamama karşın grinding bile yapmadan aktım gittim. Ancak ne ironiktir ki oyunun kolay hale gelmesinin temel sebebi evvelki paragraflarda saydığım artılar. Orjinal DQ3 size her şeyi damlalıkla verirken remake’teki hazine noktaları, Monster Arena mükafatları, otomatik kayıtlar ve zindan haritaları oyunu çok daha kolay hale getirmiş. Bu kolaylaştırma sürecinin Batılı oyuncuları çekmek ismine yapıldığını düşünüyorum açıkçası (biz Japonlar kadar savaşçı değiller maalesef), halbuki canavarların istatistikleri arttırılarak zorluk daha istikrarlı hale getirilebilirdi. Bir öbür eksi ise oyunun özgününde yer alan yan oyun Pachisi Board’ların kaldırılmış olması. Çok da keyifli bir yan oyundu bu, neden kaldırdıklarına ben bir mana veremedim. Bir de serinin yaratıcılarından Akira Toriyama yakın vakitte vefat ettiği için onun eşsiz şeklini yansıtmaya çalışsalar da birtakım yeni sprite’larda yokluğu kendini çok aşikâr ediyor. Sahiden hem Toriyama, hem Sugiyama’sız nasıl devam edecek bu seri, düşünmeden edemiyorum (Yazar burada klavyeye damlayan göz yaşlarını silmek için mola verir).

Girişte de belirttiğim üzere özgününü bilhassa muhafazaya çalışan, safkan J-RPG hastaları için yapılmış, tabanına kadar muhafazakâr bir oyun Dragon Quest III HD 2D Remake. O yüzden tutup da Baldur’s Gate üzere çağdaş rol yapma oyunlarıyla kıyaslamak, buna nazaran not vermeye çalışmak büyük haksızlık olur. Üretimci takım oyunu görsel ve işitsel açıdan geliştirip, özgününü bozmayacak yeniliklerle yalnızca daha oynanabilir hale getirmeye çalışmış ve bunu da muazzam formda başarmış. Oyunun geçmişteki tüm sürümlerini rafa kaldıran, kesin sürümü mutlaka bu. Daha evvel SNES ve GBC versiyonlarını da bitirmeme karşın 50 saatten fazla zevkle oynadım, işe gittiğim günlerde de “Hemen akşam olsa da meskene gidip DQ3 Remake oynasam” diye iple çektim. Verdiğim notu da bunlara nazaran verdim zati. Yakında serinin birinci iki oyununa gelecek HD – 2D remake’leri de birebir heyecanla bekliyorum. Safkan, klasik J-RPG’leri seviyorsanız tarihin en uygun örneklerinden biri elbet karşınızda duruyor.