The Talos Principle 2 – İnceleme

Varoluş beraberinde merak da getirir mi?

Oyunların kapsamı ne kadar da büyüdü o denli. Bundan 12 sene evvel Portal 2 çıktığında tüm bölümü sallamış, AAA kalitede bir bulmaca oyunu nasıl olurun yanıtı verilmişti. Bugün The Talos Principle 2, Portal 2’den neredeyse her manada daha fazlasını içermesine karşın Portal 2’nin dalda yarattığı dalganın yanından geçemiyor.

Evet, The Talos Principle 2, birinci oyunun üzerine o kadar fazla şey eklemiş ki geliştiricilerin akıllarındaki tüm fikirleri ortaya koydukları bayağı açık. Önümüzde 20+ saatlik, daima değişen bulmacalara, keşfedilecek soru işaretlerine, orta sahnelerle bezenilmiş varoluş öyküsüne sahip bir oyun var. Bir müddet sonra önemli ciddi “Bu kadar fazlasına gerek var mıydı” diye sorar oldum, o derece.

Bu sorunun birebirini oyun da kendi içerisinde soruyor, ancak biz insanlara ve felsefi manada. Birinci oyunda beni kendine en çok çeken şey de esasen bu felsefi ve dini sorgulamalardı. Var oluşun bize ne kattığı, Elohim’in öğütlerini dinleyip dinlememenin ne üzere artısı/eksisi olacağını falan düşünmek bulmacaları çözmek kadar keyifliydi. İkinci oyun da tıpkı bu türlü başlayınca bi gülümsetti. Ancak çok kısa bir mühlet sonra kıssa farklı bir tarafa döndü. Zira artık simülasyon imtihanını geçmeye çalışan biri yerine, imtihanı aslında geçmiş 1000’inci kişi olarak topluluğa katılırken buluyoruz kendimizi.

Bininci kişi olmamız sebebiyle bize 1K demeye başlıyorlar ve topluluk, Kurucu’nun belirlediği Gaye’yi tamamlamanın erdemiyle, Yeni Kudüs ismini verdikleri kentin doruğunda bir kutlama yapıyor. Zira Gaye’nin gayelerinden biri toplam 1000 insan sayısına ulaşmaktı.

Buradan da anlıyoruz ki oyun artık sosyolojik hususları da ele almaya başlamış. Bir komünün kesimiyiz ve liderinden müze sorumlusuna herkesin bir misyonu var. Ve ana kıssa bu topluluğun dış dünyaya olan merakı üzerinden ilerliyor. Bu tarafta oyun dediğim üzere sosyolojik ve hatta politik kısımları ele alıyor. Lakin oyunun Toplumsal Medya kısmı (Topluluk olunca toplumsal medya da kaçınılmaz oluyor pek tabii) ve oyun içerisinde bulacağınız kayıtlar daha çok ahlak ve varlık ideolojisi üzerine düşünmelerden oluşuyor. Ve o kadar düzgünler ki oyunun muharrirlerinin elini sıkasım geldi. Gerçek hayattan felsefecilerden alıntı yapıp olayın iki tarafıyla hatta bazen üç tarafıyla kıymetlendirilmesi, ve nihayetinde bize de bunların sorulması falan şahane. Sahiden büyük bir okuma yapılmış bu taraf için.

İlk oyundaki dini sorgulamalarının azaldığını belirtmeliyim fakat. Tekrar olağan Yunan mitolojisinden, semavi dinlerden aşikâr kısımlar var. Kentin ismine Yeni Kudüs denmesi, Kurucu’yu ilahlaştıran insanların var olması üzere örnekler verilebilir.

Daha bulmacalara geçmeden beynimin çalıştığını görmek (Görmek? Soyut bir şey nasıl görülebilir Mert?) beni esasen mutlu etmişken oyun bir de 100’den fazla bulmacayı üstüme saldı. Üstelik bunlar yalnızca zarurî olanlar. Toplam 12 farklı bölgedeki zarurî bulmacaları çözerken başlarda birinci oyuna çok benzeri ilerlediğini hissetmiştim fakat her bölgeye geçişte gelen yeni bir cihaz/ekipman işleri farklı bir boyuta çevirdi. Evet, her bölgede yeni bir mekanik tanıtılıyor. Ve evet, sahiden de öteki bir boyut daha ekleyen bir mekanik de var oyunda, mübalağa yapmıyorum 🙂

Bu çeşitlilik bulmacaları daima yeni tutuyor. Yeri geliyor kendimizi klonluyoruz, yeri geliyor ışınlanıyoruz, yeri geliyor makul bir bölgeye yer çekimi tesiri veriyoruz. Bir mühlet sonra o kadar farklı mekanik eklenmişti ki bulmacaların çok fazla zorlaşacağından da korktum, palavra yok. Fakat neyse ki o denli olmuyor, yalnızca bölge içerisinde muhakkak bir zorlaşma eğrisi var. Yeni bölgeyle birlikte tekrar birebir düzeyde ilerliyor. Ve bu şahane bir zorluk! Birkaç tanesi dışında uzun uzun ekrana bakmama gerek kalmadan, hudut bozucu tahlillere sahip olmayan bulmacaları çözmek çok keyifli.

Belki buraya küçük bir eksi ekleyebilirim, ki bunun göreli olduğunu düşünüyorum (Zaten hakikat diye bir şey var mı Mert?). Bulmacaların tahlilleri bir müddet sonra birebirmiş üzere hissettirmeye başlıyor. Mesela üç aygıt olsa basitçe çözülebilecek bulmaca içerisinde iki aygıt var, siz bu iki aygıtı bir biçimde üç aygıtın yaptığı formda kullanmanız lazım. En çok karşılaştığım tahlil yolu bu oldu.

Bulmacalar, üstte dediğim 12 bölgede yer alan tek içerik değil. Bölgeler artık geniş ve içerisinde laboratuvar, anıt, tarihi kalıntılar, terminaller ve kayıp bulmacalar üzere çeşitli şeyler içeriyor. Bunların birden fazla Skyrim gibisi küçük haritada soru işaretiyle gösteriliyor, bu yüzden birçoklarını bulması kolay. Ancak çözmesi o kadar da değil. Bilhassa anıtların yer aldığı bulmacalar koca haritayı kapsıyor ve her birinin tahlili farklı. Ha bunları çözerseniz yıldız kazanıyorsunuz ve bunu çözemediğiniz bir bulmacayı “çözmüş üzere kabul et” biçiminde kullanabiliyorsunuz. YouTube’tan çat diye karşılığını bulabileceğiniz bir şey için neden bu türlü bir zahmete girmek istersiniz bilemiyorum açıkçası (Sen anlayamadın diye herkesçe yanlış mı kabul etmeliyiz Mert?).

12 bölge harici bir de MegaYapı isimli bir yere gidiyorsunuz, ki ne söylesem spoiler olacak. Lakin tüm bölgeler özelinde hiç beklemediğim bir şeyle karşılaştım, çağdaş sanat! Evet, bulmacaların dışarıdan görünüşleri, her bölgenin kendine ilişkin biyomları falan o kadar beklemediğim bir yerden vurdu ki Talos Principle 2, bu kadar çok ekran imajı almak hem beni hem de YİM’i keyifli etti (etmiş olsa gerek yani).

Nihayetinde The Talos Principle 2’den ziyadesiyle mutlu ayrıldım. Bulmaca oyunu yapmak aslında başlı başlı güçlü bir iş iken bunu 20+ saatlik bir içeriğe, daima yeni mekanik ekleyerek yapmak sahiden büyük bir uğraşın göstergesi. Croteam’in aklında öbür bir fikir kaldı mı bilmiyorum lakin bence siz boş verin Serious Sam’i falan.