Ah o madende ben de olsaydım…
“Gimli’nin buyruğu ile Moria’ya, Khazad-dum’a geri döndüm. Birkaç gündür kapıları açmaya çalışıyoruz. Hatta “dostu” bile denedik. Lakin kapının açılması pek de mümkün görünmüyor. Lord Gimli’nin ise içeri girmek için farklı bir fikri var.”
Return to Moria, bana Yüzüklerin Efendisi kozmosunu ne kadar özlediğimi bir kere daha hatırlattı. Hakikaten, LOTR aleminde geçen bir oyun oynamayı çok özlemişim. Sanırım tam da bu sebepten kimi sıkıntıları görmezden gelebiliyorum. Lakin durun, bu kadar süratli gitmeyelim…
Return to Moria, uzun müddettir merakla beklediğim oyunlardan biri. Bunun tek nedeni teması değil elbette. Uzun bir mühlet Valheim oynamış bir arkadaş kümesine sahip olduğum için, oyunun “hayatta kalma ve crafting” teması direkt olarak dikkatimi çekmişti. Hem crafting, hem hayatta kalma, hem cüceler hem de Moria… LeBron, Wade, Bosh ve Allen’lı Miami gibi…
Fakat beklentilerimi arşa çıkarmamayı acı deneyimler edinerek öğrendim (teşekkürler Cyberpunk 2077). Bu sebeple de oyun duyurulduktan sonra geliştiricisine göz gezdirdim.
Free Range Games, bir müddettir oyun dünyasında olsa da tek başlarına geliştirdikleri oyunların sayısı fazla değil. Evet daha evvel Callisto Protocol ve Oddworld Soulstorm üzere oyunlarda çalışmışlar. Lakin kendilerine ilişkin oyunların sayısı çok fazla değil. Hatta bunların en hoş örneği, 2019 imali Spelldrifter. Onun da vasat notlara sahip olduğunu söyleyeyim.
Yani kendileri için büyük bir projeye adım atmış Free Range grubu. Pekala bu proje ne kadar tesirli olmuş gelin birlikte bakalım.
Madenlere!
“Madenlere yerleştirdiğimiz kara barutun büyüyle patlamasının üzerinden iki gün geçti. Moria’nın derinliklerinde, Durin’in ve halkının izlerini takip ediyorum. Bu gece yıkılmış bir han içerisinde uyuyacağım. Yemeğim azalıyor. Beni asıl korkutan ise derinden gelen melun sesler.”
Hayatta kalma oyunlarını sevmemizin nedenini çözemiyorum. Sanırım bu şekil oyunlar beynimizin köşesine sıkışmış ilkel hislerimize hitap ediyor. Return to Moria da, genel manada, bu hisleri tatmin edebilecek düzeyde.
Yalnız oyunun yaptığı en büyük ve en vahim kusur, çok çabuk tekrara düşmesi.
Biliyorsunuz, bu tip oyunlarda gelişme hissini yaşamak değerlidir. Keşfettiğiniz her yeni maden ya da gereç, size yeni crafting tanımlarının kapısını açar. Yalnız bu hissi özel kılan, “keşif” hissidir. Yani şunu demeye çalışıyorum, yeni crafting tanımlarını keşfederek ya da bir boss keserek elde ettiğiniz vakit “ödüllendirilmiş” üzere hissedersiniz.
Maalesef RoM, bunu bir türlü yaşatamıyor. Yani evet, keşfe çıkmak oyunun en kıymetli kesimlerinden biri. Ancak keşfe çıktığınızda az çok karşınıza neler çıkabileceğini birinci 10 dakikadan kestirim etmeye başlıyorsunuz. Bu da esasen o hissi öldürüveriyor.
Düşünsenize, Khazad-dum’un derinlerine inmek için bir mazeretiniz var. Harika bir atmosfer ve büsbütün farklı bölgeler yaratabilirsiniz. Lakin bunu değerlendiremiyorsunuz. Bu noktada Free Range takımına biraz bozuğum.
Bir Cücenin Hayatta Kalma Rehberi
“Yüzük Kardeşliği’nin izlerini takip etmeye devam ediyorum. Hayatta kalmak için maden mantarları ve fareler ile besleniyorum. Soğuk bir biraya hayır demezdim. Tekrar de Moria’da bir kere daha hayatta kalan bir cüce olduğunu bilmek hoş. Durin’i onurlandıracağım.”
Oyunun ikinci kısmı yani “hayatta kalma” tarafında da önemli sorunlar var. Yeniden başka oyunlardan yola çıkarak kimi ayrıntıları vermek istiyorum. Örneğin pek çok hayatta kalma oyununda, ana materyallerinizi tekrar dikip/ekip yenileyebilirsiniz. Mesela kullanmak istediğiniz ağacı ana üssünüzün yakınlarına diker, daima olarak bu ağaçlardan faydalanabilirsiniz. Moria’da bunu yapamıyorsunuz.
Evet, latife yapmıyorum. Üç kişilik maceramızda önemli bir malzeme problemine girdik. Oyunun en hoş atmosferine sahip Dakbân Lindul, yani Elven Quarter kısmı “Elf Odunu” malzemesine konut sahipliği yapıyor. Ve elf odununu yalnızca ve yalnızca buradan elde edebiliyorsunuz. Alışılmış biz bu ağaçların tekrar ortaya çıkacağını düşünerek hepsini kesmeye karar verdik. Ağaçlardan ne tohum ne de öteki bir şey düşmediği üzere, tekrar da spawn olmuyorlar.
Oyunun ilerleyen safhalarında dahi size bu gereç gerektiği için, rastgele drop’lardan elf odunu aramaya başlıyorsunuz. Hakikaten araştırdım ve bu odunu elde etmenin öbür bir yolu yok şimdilik.
Sadece bu da değil, oyunda yalnızca günde bir defa toplayabildiğiniz kimi malzemeler de mevcut. Bunlar da oldukça can sıkıcı olabiliyor.
Bana sorarsanız Free Range, Return To Moria’da “yerinizde durmanızı” pek istemiyor. Bu nedenle de gereçleri azaltarak sizi daima daha ileriye itmeye çalışmış. Zira oyun boyunca derine indikçe de daima base değiştirmeniz gerekiyor. Asla tek bir yerde sabit kalmanız mümkün değil.
Bu da başka bir sorun benim gözümde. Evet, Map Stone kullanarak istediğiniz yere istediğiniz formda ışınlanabiliyorsunuz. Yalnız 30+ saatlik oyun süremiz boyunca tam 4 tane base inşa etmemiz gerekti. Birinci ana üssünüzü keyifle süsleyip bir sonrakine geçiş yaptığınızda sahiden tadınız kaçıyor. Ki Return to Moria’da hakikaten harika üsler kurabileceğiniz bir kataloğa sahip.
Durin’in Halkı!
“Derinlere indikçe akıl sıhhatimi kaybetmeye başladığımı hissediyorum. Zira artık karışma çıkan goblinleri, Gundabad Ork’ları üzere görmeye başladım. Yüzük Kardeşliği’nin bu kadar derinden sağ çıkabilmesi mümkün olmamalıydı.”
Ne palavra söyleyeyim, nitekim Moria’yı çok sevmek istedim. Ancak neresinden tutsanız elinizde kalıyor. Bir öteki sorun de savaş mekanikleri…
Oyun boyunca çok sık savaşa giriyorsunuz. Bunlar karşınıza çıkan rastgele goblinler de olabiliyor, epey kalın zırhlı orc’lar da. Hatta oyunda birden çok boss savaşı da bulunuyor.
Silah seçenekleriniz fazla olsa da oyun sizi çoklukla rakibinizi kilitleyebileceğiniz çift elli silahlar kullanmaya itiyor diyebilirim. Zira madenlerde çok ses yaptığınızda gelen “horde’lar” ile başa çıkmak bazen çok güç olabiliyor. Bunun nedeni ise oyunun zorluğu değil, bilakis savaş mekaniklerinin çok yetersiz hissettirmesi.
Karşınızdaki rakibinize vurduğunuzu lakin üstünde çıkan hasar sayılarından anlayabiliyorsunuz. Oyunda ok da kullanabiliyorsunuz, hatta ilerleyen safhalarda bu ok oldukça güçleniyor. Fakat ok kullanmak o kadar keyifsiz ki, bir noktadan sonra “aman ne olacaksa olsun” diyerek baltanız ile düşmanların üzerine atlıyorsunuz.
Son Söz
Aslında neresinden tutsanız elinizde kalan bir oyun Return to Moria. Fakat ben tekrar Khazad-Dum’a girmeyi, Yüzük Kardeşliği’nin izini takip etmeyi ve Durin’in mezarını ziyaret etmeyi epey sevdim. Herkese öneremem lakin LOTR seven bir arkadaş kümeniz varsa, bu oyunu az da olsa tecrübe etmeyi unutmayın derim.
