“Ve Zeus çıkardı bir gün kendi başından / Çakır gözlü yaman Athena’yı / O dünyayı birbirine katan tanrıçayı”
Yedi gün içinde temiz olduğunuzu kanıtlamanız gerekse ne yapardınız?
Düşünün. Tıpkı gün tanıştığınız bir bayan apansız kapınızda beliriyor. Kan revan içinde can verdikten sonra vefatından siz sorumlu tutuluyorsunuz. Ha bu ortada, siz artık bir tanrısınız.
Stray Gods süratli başlayan ve sahiden hiç sürat kesmeden, neredeyse bir oturuşta bitirmek isteyeceğiniz bir oyun. Ayrıyeten daha evvel ihtiyacımın olduğunu bilmediğim bir oyun cinsiyle tanıştırdı beni: Müzikal oyun! Hatta direkt söyleyeceğim bunu önden, müzikalleri sevmiyorsanız bu oyun sizi açmaz. İncelemenin geriye kalanıyla vakit kaybetmeyin. Lakin benim üzere müzikallere karşı zaafınız varsa, üstüne bir de Yunan mitolojisini seviyorsanız bu oyunu ÇOK lakin HARBİDEN ÇOK seveceksiniz.
*Orkestra çalmaya başlar…*
Hikayemiz Grace’nin müzik kümesine yeni bir üye aramakla başlıyor. Ancak belirli ki bu müzik kümesi ondan çok yakın arkadaşı Freddie’nin tutkusu. Grace tam olarak hayattaki maksadının ne olduğunu düşünedursun, Calliope ismine etkileyici sesli bir bayan karşısına çıkıyor ve geldiği üzere apansız da kayboluyor.
Ve evet, tıpkı gizemle Grace’nin salonunda can veriyor. Fakat şayet siz o ismi tanıdıysanız, onun Apollo’nun müzlerinden biri olduğunu fark etmiştiniz. Şimdiyse vefatıyla birlikte onun ruhu Grace’nin vücudunda yaşıyor, ve geriye kalan son müz artık Grace.
Tek bir zahmetimiz var. Calliope’yi kim öldürdü?
Hayır zira Grace’ten şüpheleniyorlar da…
*Girsin yaylı çalgılar!!*
Stray Gods’ın en çok dikkat çeken kısmı hakikaten seslendirme sanatkarları. Kıymışlar paraya. Grace’i Laura Bailey, Apollo’yu Troy Baker seslendiriyor. İddia edebileceğiniz üzere kusursuz bir performans ortaya koyuyorlar. Calliope’yi Ashley Johnson seslendiriyor. Athena rolünde Felicia Day var. Minotaur ise Raul Kohli. Vallahi Kimberly Brooks, Anjali Bhimani, Abubakar Salim (Bayek’ti kendisi AC: Origins’te), Erika Ishi falan diye gidiyor liste.
Efsane diyorum, latife yapmıyorum. Fakat bir müzikalden de esasen daha azı beklenemezdi bence. Hatta ve hatta Stray Gods’ın elindeki bu inanılmaz yetenek havuzunu gereğince kullanamadığını düşündüğüm anlar bile oldu.
Fakat şunu da göz önünde bulundurmak lazım, sizin verdiğiniz her karara nazaran farklı şekillerde ve farklı sözlerle müzikler yazılmış bu oyun için. Ve hepsi hakikaten hoş müzikler. O nedenle, gidip de “Vay efendim ancak hani bu müziğin tam orkestral versiyonu, hede hödö,” diyesim gelmiyor.
Abi birinizin kemanı yarım ses aşağı yalnız, ve çok kulağa batı-
Stray Gods’ın gözüme batan, daha doğrusu kulağıma batan tek sorunu, bir müzikal olmasına karşın ses miksajında birtakım yanlışlar yapılmış olması. Bakın ben bütün ayarlarımı denetim ettim. Birtakım sahnelerde birtakım karakterlerin konuşma sesleri sahiden kısık kalıyor, ya da tıpkı sahne içinde bir yükselip bir alçalıyor.
Hayır, onlara yakın ya da uzak durmamızla da alakalı değil, zira aslında oyunun içinde karakteri yürütme diye bir şey yok.
Müziklerin bu kadar üzerine düşülmüşken orta sahnelerde bu kadar göze çarpan bir kusur olması beni üzdü açıkçası. Ancak bir yamayla halledilebilir tahminen.
Bir de iki başka versiyonu olan bir orta sahne iki defa oynadı, muhakkak ki birini çıkarmayı unutmuşlar. Ancak bu çeşit yanlışlar benim oyundan aldığım zevki azaltmadı açıkçası.
Ve son bir sefer, tüm gücümüzle!
Stray Gods’u 8 küsür saatte bitirdim. Bir 8 saat daha oynayacağım en az, zira farklı seçimlerin beni nereye götüreceğini merak ediyorum. Birkaç yerde son seçimimi tekrar yükleyip değiştirdiğim oldu, fakat açıkçası oyunun genel olarak seçimlerin sizi nereye götüreceği konusunu yeterli yansıttığını düşünüyorum. O nedenle o denli, “Haydaa, e ben o denli demek istememiştim,” dediğim bir yer olmadı.
Gerçekten akıcı da rol yapma elementleri. Hem karakterlerin bağlantıları, hem de oyunun meta akışı. Yükleme ekranları kısa, çabucak sahneden sahneye geçiyorsunuz. Bir koca müzikal sinema üzere akıyor Stray Gods.
Kesinlikle uzun müddettir oynadığım en âlâ RYO’lardan biri. Artık müsaadenizle bir de Apollo yerine Persephone’nin tarafını tutarsam ne olacak, onu göreceğim.
