Bischoff kardeşler daha fazla oyun yapsın kampanyasını başlatı
“Bugün hangi kaygı sinemasını izlesem diye düşünmeyin, Stasis oynayın”. Bundan tam 8 yıl evvel Stasis incelememi bu sözlerle bitirmiştim. Bugün hala tıpkı fikirdeyim, Stasis vakte meydan okuyan ve insanı tüylerini diken diken yaparcasına ürkütmeyi başaran bir oyun. Bone Totem de o denli. Yani aslında bu incelemeyi de yeniden tıpkı sözlerle bitiresim var, yaparım tahminen hiç muhakkak olmaz.
Christopher ve Nicolas Bischoff kardeşler son oyunları Beautiful Desolation’dan sonra tekrar Stasis kozmosuna dönmeye karar vermişlerdi. Aslında Stasis’i hatırlarsanız oyunun sonu hiç de o denli devam oyununa geçit verecek biçimde değildi, aslında sonrasında geliştirdikleri ve büsbütün ücretsiz dağıttıkları Cayne de yeni karakterlerle bir yan öykü anlatmıştı. Bu yüzden Bone Totem için bir devam oyunu demek mümkün değil, yani “acaba evvelki oyunları bilmek gerekir mi” diye falan düşünmeyin. Ha siz o oyunları tekrar de bilin natürel, alın oynayın, taş üzere endişe oyunları zira.
Korkuyu uzaklarda arama
Hikayemiz bu sefer Dünya’da geçiyor. Mac ve Charlie O’Bannon isminde, okyanustaki hurdaları bularak hayatlarını sürdüren bir karı koca var. Bir gün tekrar bir fırtınayla boğuşurken denizin ortasındaki dev petrol sondaj kulesine denk geliyorlar. Bu ikili bir müddet evvel kızlarını kaybetmiş ve kendilerini işlerine vermişler, haliyle bu boyuttaki bir hurda da hayatlarını yolunu koymaları için yeterli bir fırsat. Kuleye çıkar çıkmaz karşılarına çıkan cesede karşın bu kulenin alt kısımlarında gizemli bir tesis olduğunu fark ettikleri için “tehlike bizim göbek adımız” diyorlar ve oradan çıkabilecek hurdaların tatlı hayalleriyle birlikte aşağı inmeye karar veriyorlar. Bilmedikleri şey ise bu sualtı laboratuarının vahim sırlar gizlediği.
Oyunda iki kişiyi yöneteceğimizi düşünmüş olabilirsiniz lakin bu sayı aslında üç, işin içinde bir de O’Bannon çiftinin çok sevdiği oyuncak akıllı ayısı Moses var. Mac ve Charlie ortasındaki alaka dayanılmaz başarılı biçimde yansıtılmış; ikilinin bir yandan kızlarını kaybetmiş oldukları gerçeğiyle, öbür yandan bir sualtı mezarında birbirinden başka düşmenin verdiği gerilimle nasıl başa çıktıklarını oyun boyunca görüyoruz. Buna bir de çocukumsu sesi ve saflığıyla Moses ekleniyor ve ben bilhassa de Moses’ın konuşmalarına hayran oldum. Çabucak burada oyunun çevirisine bir parantez açacağım. Stasis: Bone Totem, Aibell tarafından Türkçeye çevrilmiş ve çevirisi gerçekten çok başarılı. Hele Moses’ın “Canım Charlie” üzere diyalogları o kadar tatlı olmuş ki kendimi çoğunlukla Moses’ın çevirilerinin nasıl olduğunu odaklanmış halde buldum.
Bone Totem’in kıssa anlatımı hem Mac, Charlie ve Moses’ın bu dev sualtı laboratuarında başka farklı ilerlemeye çalışırken karşılaştıkları manzaralarla, hem de bulacağınız çok sayıda PDA yoluyla anlatılıyor. PDA’lardaki mailleri okumak sahiden hem keyifli, hem de orada gerçekleşmiş olaylar hakkında daha net bir fotoğraf çizmenizi sağlıyor. PDA’lar şahıslara ilişkin ve büsbütün o bireye dair mailleşmeler var, bu da orada misyon yapmış bireylerin ne badireler atlattığını ayrıntılıca öğrenmemiz açısından hoş düşünülmüş. Bunların birkaçı bulmacalara dair ipuçları da içerebiliyor, o yüzden takılmamak için hepsini okumakta yarar var.
Takılmak ve bulmacalar demişken. Stasis: Bone Totem’in hayvani bir zorluğu olduğunu söyleyeceğim 🙂 Beni önemli manada son vakitlerde en çok zorlayan adventure oyunlarından biri oldu. The Brotherhood da aslında bu zorluğun farkında, o yüzden oyunla birlikte tam tahlil rehberini de Steam’de yayınladılar çabucak. Hatta Supporters Pack içinde de şahane hazırlanmış bir tam tahlil rehberi bulunuyor. Fakat inat edip bunları kullanmadığım için oyun iddiamdan daha fazla vaktimi aldı.
Yoksa siz zübürüttin füzyon sönümlendiriciyi duymadınız mı?
Bu zorluğun nereden kaynaklandığını dilim döndüğünce anlatmaya çalışayım. Öncelikle oyunu üç başka karakterle oynadığımızı söylemiştim ancak bu karakterlerin öyküleri, envanterleri ve yapabilecekleri birbirinden farklı değil. Sahip oldukları kuantum sırt çantası sayesinde eşyaları anında öteki karakterlere ‘ışınlayabiliyorlar’. Bu da Moses ile bulduğunuz eşyaların Moses ile çözeceğiniz bulmacalarda değil başka karakterlerin çözebileceği bulmacalarda da kullanılabileceği manasına geliyor.
Mac kaba kuvveti sayesinde eşyaları modüllere ayırabiliyor, Charlie ise farklı eşyaları birleştirebiliyor. Burada da şöyle bir sorun var: mesela elinizde bir telefon varsa ve bataryaya gereksinim duyuyorsanız bunu modüllere ayırmanız gerektiğini iddia edebilirsiniz. Böylelikle tahminen elinizde bir telefon ekranı ve bir de batarya olur. Ancak bir tarayıcı gereksiniminiz varsa “aa çabucak şu Öz Örnekleyici’yi parçalayayım da içerisinden Tarayıcı ve Mikrofüzyon Lazeri çıksın” diyemiyorsunuz. Eşyaların birden fazla Asetilen Hamlacı, Erimiş Süratle Yayılan Köpük Makinesi, Proto-Temizleyici, Condy’s Tozu üzere füturistik temalı olduğu için neyi modüllere ayırıp neyi birleştireceğimizi, hangisinin bir sonraki bulmaca için ve hangi karakter için işe yarayacak bir şeye dönüşeceğini kestirim etmek güç. Elinize geçen her parçayı evvel bir Mac’e verip modüllere ayırmaya, sonra da Charlie ile birleştirmeye çalışmak tahminen kulağa mantıklı gelebilir ancak benim içime sinmedi.
Bu demek değil ki bulmacalar mantıksız. Hepsi de kendi içlerinde pek mantıklı, birden fazla etraftaki ipuçlarını da gözden kaçırmamayı, gözünüzü açık tutmayı gerektiriyor. Yani aslında oyunun sıkıntı oluşu bir tenkit değil, bildirim 🙂 Esasen ekranda etkileşime girebileceğiniz her şeyi mavi renkli çizgilerle görüyorsunuz, yeşil çizgiler ise etkileşime geçilemeyen fakat ekstra bilgi veren şeyleri gösteriyor. Evvelki oyunlarda gördüğümüze misal biçimde Bone Totem’de de bir ‘examine’ tuşu yok, zira esasen fareyi bir ‘şeyin’ üzerine getirdiğinizde direkt onun hakkında bilgileri okuyabiliyorsunuz.
Oyunu bitirdim, demek ki çok zeki bir ayıyım
Ya o değil de ben asıl size oyunun grafiklerinden bahsetmek istiyordum. The Brotherhood her oyunda kendini biraz daha aşıyor ve bunu Bone Totem’in her anında görmek mümkün. Hele 3D’ye geçiş yapılan orta sinematik sahneler ve vefatlar hakikaten de çok etkileyici. Evet, mevt dedim. Stasis oynamış olsaydınız şaşırmazdınız, zira bu seride ölmek doğal, hatta bir sürü muvaffakiyetim kapalı vefatları bulmaya dayanıyor. Yani korkmayın, o asidi karakterinizin üzerine dökmeyi deneyin, şayet bir tünelin içinde sizi müthiş bir yaratık bekliyorsa ondan kurtulmadan evvel içeri bir başınızı uzatıverin. Hem muvaffakiyetim kapar, hem de ihtimamla hazırlanmış o dehşetli vefat sahnelerini izlersiniz. Çabucak sonrasında oyun birkaç saniye geriden tekrar başlıyor ne de olsa.
Başta Moses olmak üzere tüm karakterlerin seslendirmeleri rahatlıkla ödül alabilecek kalitede olmuş, açıkçası bu kadarını beklemiyordum. Hatta Faran karakterini de Moses ile birebir düzeye koyarım, esasen Faran’ın hikayesi de oyunun zirve noktalarından birisi.
Stasis: Bone Totem bilhassa de dehşet ile adventure tiplerinin birleşmesinden keyif alanlar için sahiden biçilmez kaftan. Hele ki güç oyunları seviyor, o denli bir bulmacayı çözemeyince iki dakikada pes etmiyorsanız Bone Totem’in her anından büyük keyif alacaksınız.
