Returnal (PC) – İnceleme

Daha güzeli yapılana kadar en uygunu bu

PlayStation 5’te 2 yıldır ha oynadım ha oynayacağım dediğim, sepete atıp atıp geri kaçtığım, görüntülerine bakıp “vay bea” dediğim bir oyunu almadığıma, oynamadığıma bu kadar sevineceğim hiç aklıma gelmezdi. Returnal zati mükemmel bir oyundu lakin PC versiyonu olağanüstünün fevkinde kıvamında olmuş.

Eskiden çok olurdu bu bana. Konsola çıkmış bir oyunun PC’ye gelme ihtimali varsa direnir oynamazdım. PS5’ten sonra işler biraz değişti. Muhteşem güçlü aygıt, süper grafikler, DualSense’in dayanılmaz hafifliği derken bir oyunun PC’ye gelip gelmemesini umursamaz oldum. Ya da olmuştum. Returnal beni bir defa daha eski kaygılarıma götürdü. “PC Master Race” kavramı hala geçerli miydi sanki? Valla Returnal’ın PC portuna bakarsak yanıt kocaman bir “Evet!”

Bol Işıklı Ateş Topları

Returnal’ı anlatmanın en kolay yolu biraz eskilere dönmek. Harika Stardust’ı hatırlayanlar ne demek istediğimi çabucak anlayacaklar. PS3 periyodunda Muhteşem Stardust’ı ateşle, ekran karşısında tam bir renk cümbüşünün, daha doğrusu kaosunun içerisinde bulurduk kendimizi. Daima tıpkı şeyleri yaptığımız oyun o kadar renkli, o kadar heyecanlı, o kadar eğlenceliydi ki daima “bi çeşit daha” dememize sebep olurdu. Returnal’da da tıpkı durum kelam konusu. Zati başımıza ne geliyorsa şu “bi tıp daha” lafı yüzünden geliyor.

Returnal’ın baş karakteri Selene, uzay gemisinin hayli sert bir iniş yaptığı Atropos gezegeninde tuhaf bir hayat & mevt döngüsü içerisinde buluyor kendisini. Birkaç kesime ayrılan gemimizden indiğimizde yapmak istediğimiz birinci şey Atropos’tan gelen gizemli sinyallerin kaynağını araştırmak oluyor. Oyun da güya çok kolay bir şeymiş üzere vazife alanına bunu yazıyor: gizemli sinyal kaynağını bul. Lakin daha birinci adımlarınızı attığınızda bunun hiç de kolay bir vazife olmadığını fark ediyorsunuz. Etrafın hoşluğuna kendinizi kaptırmaya başladığınız anlarda birinci düşmanlar önünüzde beliriveriyor. Atropos’un hiç de dostça bir gezegen olmadığını anlamanızla kendinizi absürt derecede hareketli bir macerada bulmanız bir oluyor.

Kırıntılar

Housemarque, Returnal’da oyuncuların ekmek kırıntılarını toplayarak sonuca ulaşmalarını istemiş. Ölüp ölüp dirildiğiniz her yeri çeşitte, rastgele yaratılan dünyanızın ve bahtınızın da yardımıyla eski ses kayıtlarınıza ulaşıyorsunuz. Eski ses kayıtlarınıza cesediniz eşlik ediyor olağan ki. Tuhaf bir döngü içerisinde Selene. Neyle karşı karşıya olduğunu anlamaya başladığı her an ufak ufak notlar alıyor kendisinden sonra gelecek olanlar için. O an denetim ettiğiniz Selene de bu notları bularak başındaki soru işaretlerini yanıtlamaya çalışıyor. Gördüğü hayaller & kabuslar, eski konutunda geçen önemli manada ürkütücü sekansların her biri karşılıklara bir adım daha yaklaşmanızı sağlıyor. Lakin yalnızca bir adım…

Aslında oyunun her özelliği bunun üzerine şurası. Daima adım adım ilerliyorsunuz. Sonuçta her ne kadar o denli gözükmese de Returnal bir “roguelite” oyunu. Sıfırdan başla, kısımları geçtikçe süreksiz olarak güçlen; ortada 1-2 tane kalıcı uygunlaştırma bul; öl; baştan başla. Oynanışın en kolay izahı bu. Fakat oyun bildiğiniz sıkıntı. Zorluğunu oluşturan birkaç neden var. Öncelikle her şey rastgele gerçekleşiyor. Daha birinci alanda nalları dikmek muhtemel. Ya da bir Biome’u hiç zorlanmadan bitirmek de. Sorun şu ki bir Biome’u zorlanmadan bitirmeniz bir sonraki Biome’un birinci kısmında başa sarmayacağınız manasına gelmiyor. Biliyorum, biraz karışık oldu. Lakin Returnal’ın hiçbir şeyi olağan değil ki anlatımı olağan olsun.

Oyun 6 ana kısımdan oluşuyor. Bunlara Biome deniyor. Her Biome, Atropos’un farklı hayat alanlarını ziyaret etmenizi sağlıyor. Bu Biome’lar bir çok “oda”dan oluşuyor. Oda dediğime bakmayın hepsi küçüklü büyüklü açık alanlar aslında. Hoş bir haritanız, ilerleyişinizi takip etmenizi kolaylaştıran yönergeleriniz var. Alanlarda hangi kaynakların bulunduğu, düşmanlarınız, kapılar, hepsi küçük haritanız dahil işaretlenmiş durumda. Bu kadar çok datanın hayatınızı gereğinden fazla kolaylaştıracağını düşünüyor olabilirsiniz lakin aslında Returnal’ın oyuncuya verdiği o kırıntı bilgilerden fazlası değil bunlar. Kapıyı görüyorsunuz fakat kapının ardında ne var bilmiyorsunuz; kaynakları görüyorsunuz ancak o kaynaklara yöneldiğinizde üzerinize atılacak yaratıklardan bihabersiniz. Aslında bu haritalama sistemi olmasa büsbütün aksiyon üzerine konseyi oyun zevki çok çok aşağılara çekilirdi. Bulduğunuz her bir kaynağa sonuna kadar muhtaçlık duyduğunuz bir oyunda, aksiyonu kesip kaynak bulmak için her çalının gerisine bakmak ölümcül bir tasarım yanılgısı olurdu.

Aksiyon Aksiyon Aksiyon

Returnal’ın eti butu kemiği iliği, harika aksiyonu. Eski tip bir arcade oyunu havasındaki bir aksiyondan bahsediyorum. Düşmanlar epey çeşitli. Ufak tefek tipler değil hiçbiri. Uçanı da var koşarak üzerinize geleni de. Sizi bir ısırışta mideye indirebilecek büyüklükte olanı da var, sürü halinde saldırmayı tercih edeni de. Lakin hepsinin ortak bir özelliği var ki o da taarruz anında ekranda yarattıkları cümbüş. Yani uzaylı yaratık dediğin şöyle tek bir mermi atar, lazer ışını gönderir dimi? Bunlar o denli değiller. Olağan boyut bir düşman bie atımda ekranı kaplayan 10 farklı lazer topunu size nişanlayabiliyor. Bir de birebir anda onlardan 5 adediyle kapıştığınızı düşünürseniz, nereye kaçacağınızı şaşırmış halde buluyorsunuz kendinizi. Ancak oyunun aksiyonu o kadar rafine ki, Selene’in hareketleri, zıplaması, ileriye gerçek süratli atılımları savaşları son derece estetik (ve ölümcül) bir dansa çeviriyor.

Tabii savaşlardaki tek desteğiniz Selene’in çevikliği değil. Silahınız, o anki cins esnasında bulduğunuz artifactler, ortamdan topladığınız ya da oyun esnasında kazandığınız “para”larla tekrar özel aygıtlardan alabildiğiniz kullanılabilir eşyaların hepsi karakterinizin bir sonraki savaşa daha güçlü girmesini sağlıyor. Loot konsepti yalnızca silahlarda geçerli. Farklı çeşitteki silahların hem ek modülleri farklı olabiliyor hem de baz güçleri. Ek özellikleri kalıcı olarak açmak için ilgili silahla kâfi sayıda çatışmaya girmeniz gerekiyor. O an istemesenizde bir sonraki cinste gereksinim duyabileceğiniz bu özellikleri açmanız kıymetli.

Biome ve orada karşılaştığınız yaratıkları anlamaya başladıkça silah seçimlerini de buna nazaran yapıyorsunuz. Oyun başka bir çok özelliğinde olduğu üzere silah seçiminde de sizi tercih yapmaya zorluyor. Zira yalnızca tek bir silah taşıyabiliyorsunuz. Yeni bir silah bulduğunuzda mevcut silahınızı yere bırakıp yenisini almak zorundasınız.

Öldürmeyen Şey Güçlendirir

Bu tercih yapma mantığı bir çok yerde karşınıza çıkıyor. Oyunda sizi güçlendiren şeyler birebir vakitte zayıflatabiliyor da. Returnal’ın temel sistemlerinden biri “kötücül” ya da “lanetli” olarak söz edebileceğim yapı. Lanetli bir sandığı açıp açmamak, lanetlenme riskine girmek ya da güç bela kazandığınız oyunun en bedelli “para” ünitesi olan Ether’leri harcamak büsbütün sizim seçiminize kalmış durumda. Şayet bir sandık ya da nesne tarafından lanetlenirseniz o laneti nasıl kaldıracağınız da bir yan görevmişçesine ekranınızın sol tarafında yerini alıyor. Lakin yalnızca lanetler değil sizi güçsüzleştiren şeyler. Atropos’taki her nefes alan tip sizi öldürmeye çalışmıyor. Biome’larda karşılaşacağınız parazitlerden 5 adedini bilerek ve isteyerek giysinize yapıştırabiliyorsunuz. Bu parazitler en kolay iyileştirmelerden, o tıpta 1 defa daha hayat hakkı vermeye kadar çok geniş bir yelpazede size yardımcı oluyorlar. Lakin her şeyin bir bedeli var natürel. Her parazit yaptığı olumlu tesirin yanında olumsuz bir tesire de sahip. Bir de onları yapıştırdıktan sonra ha deyince de çıkartamıyorsunuz. O nedenle tercihinizi gerçek yapmak o tıbbın muvaffakiyetinde kıymetli bir tesir oluşturabiliyor.

Port Dediğin…

Böyle olur! Sanırım son devirde ya bu bahislerde hiç haz etmediğim ya da harika bulduğum oyunlar çıkıyor. Daima bir “port dediğin bu türlü olur”, “Remake dediğin şöyle olur” cümleleri kururken buluyorum kendimi. Lakin nitekim Returnal bu bahiste çok çok başarılı. Playstation’da bile ağızları açık bırakan bir görsel şöleni bir kaç gömlek büyütmüşler PC’de. Üst seviye bir PC oyununda aradığınız tüm grafiksel ayarlar PC versiyonunda mevcut. Bilgisayarınızın gücünün yetmediği noktalarda takviye olsun diye kullanılan DLSS, FSR üzere AI bazlı performans iyileştirmelerinde daha evvel ismini duymadıklarım bile desteklenir durumda. Doğal yalnızca görsellik değil, ses konusunda da çok yeterli iş çıkarıyor Returnal. Oyun, stereo, 5.1, 7.1 dayanaklarının yanı sıra iki özel 3D ses moduyla sizi büsbütün Atropos’un içine çekiyor. Klavye fare konusuna esasen değinmeye gerek yok. PC oyunu olmanın temel gerekliliklerinden biri değiştirilebilir tuş dizimine sahip olmak. Lakin böylesi süratli bir aksiyon oyununda en kolay fare takviyesi bile inanılmaz fark yaratırdı esasen.

Bir de olağan PC oyuncularının bölünmüşlüğüne son verme eforu var oyunun. Oyunu Steam üzerinden de alsanız, Epic üzerinden de alsanız birlikte oynama talihiniz oluyor. Returnal her ne kadar tek oyunculu bir oyun olsa da tüm oyunu co-op modda oynamanıza imkan tanıyor.

Bir Cins Daha

Evet bir çeşit daha. Beğenilen keşke çeşitler biraz daha kısa sürse ve daha fazla kalıcı özellik kazandırsaymış. Tekrar de Returnal 2023’ün en büyük oyunlarını beklerken bundan daha yeterli bir vakitte çıkamazdı diye düşünüyorum. Akşam işten geldikten sonra çok fazla baş patlatmadan oynanabilecek, günün tüm gerilimini Atropos’un yabanî yaratıklarının üzerine boşaltabileceğiniz bir oyun var karşınızda. Güzel orta sıra hudut sahibi olup klavyeyi bir tarafa fareyi öbür tarafa gönderebiliyorsunuz fakat olsun. Tekrar de haydi… bir cins daha.