Ken Follett’s The Pillars of the Earth – İnceleme

Normal beşerler ve taht kavgaları

Daedalic’in geçmişine baktığımda çok sayıda kaliteli adventure oyunu görüyorum; The Whispered World, A New Beginning, Deponia serisi, The Night of the Rabbit, Anna’s Quest, Silence… Ken Follett’s The Pillars of the Earth de yeniden bu listede kesinlikle isminin anılması gereken bir oyun. Vaktinde PC’de oynayıp hayran kaldığım, kusursuz bir kıssayı son derece başarılı bir kurgu ve oynanış mekanikleriyle birleştiren The Pillars of the Earth artık de Nintendo Switch versiyonuyla karşımızda.

Şimdi bir sefer zati ortada ödüllü bir kıssa var. Ken Follett’in 1989 tarihli ödüllü romanı Pillars of the Earth lisanımıza de İnkilap Kitabevi tarafından Bir Katedralin Hikayesi ismiyle çevrilmişti. Kendisi 780 sayfalık bir destan ve olağanda böylesine dolu bir kıssayı oyunlaştırmak kolay iş değil. Hele ki Daedalic’in bundan öncesinde nispeten daha komik, daha bir çizgifilm grafikli adventure oyunları geliştirdiğini düşünürsek Pillars of the Earth üzere önemli bir öykünün başarılı biçimde oyunlaştırılmasının daha da güç olduğunu söyleyebilirim.

Bir Katedralin Hikayesi birçok kitapta alışık olduğumuz üzere kısımlara ayrılmış bir roman, lakin alıştığımızdan farklı olarak bu kısımlar de alt kısımlara ayrılıyor ve bu sayede karışık bir kıssayı anlaşılır biçimde anlatıyor Follett. Oyun da yeniden bu taktiği kullanıyor. Aslında PC versiyonu 2017-2018 yılları ortasında üç modül (ya da Kitap da diyebilirim) halinde yayınlanmıştı. From the Ashes (Küllerden), Sowing the Wind (Rüzgar Biçmek) ve Eye of the Storm (Fırtınanın Gözü) ismindeki bu kitaplar yedi kısım içeriyordu, kısımlar de yeniden farklı kesimlere bölünmüştü. Sonradan bu üçü bir ortaya getirilerek tek kesim halinde sunuldu oyunculara. Switch versiyonu da bu bütünleştirilmiş halini kullanıyor.

Açıkçası bu oyunun Switch’e bu kadar geç port edilmiş olmasına şaşırıyorum. Sistemi zorlayacak bir oyun değil, esasen oyunu oynarken bunu çok net biçimde görüyorsunuz. Sistemi zorlamıyor derken bunu berbat manada söylemiyorum, Pillars of the Earth net biçimde Switch’te görsel olarak en hoş görünen oyunlardan biri olmuş. Lakin sonuçta işin içinde kompleks 3D sahneler vs yok, o bakımdan aygıta son derece uygun bir oyun olduğunu düşünmüştüm. Lakin bir yandan da alışageldiğimiz point and click macera oyunu denetimlerinin Switch’e nasıl yansıtılacağını da merak ediyordum. Sonra hatırladım ki oyunun esasen bir gamepad takviyesi vardı ve bunu da Switch’e pek hoş uyarlamışlar 🙂

Sol analog kolla karakterleri denetim ediyor, sağ analog kolla envanteri açabiliyoruz. Düğmelerimiz bakma, konuşma ve kullanma komutlarını kullanmamızı sağlıyor. Diyaloglar ekranda açılan radyal menüden yaptığımız seçimlerle ilerliyor ve bu menüyü tekrar sağ kolla kullanmak inanılmaz rahat. Envanter dedim ya, aklınıza yalnızca eşyalardan oluşan bir envanter gelmesin. Bu oyunda kanılar ve çeşitli gereksinimler da birer envanter nesnesi haline dönüşüyor ve birtakım yerlerde sizi yapmanız gereken işe hakikat yönlendiriyorlar. Hem böylelikle bir bakıma misyon takibi de yapmış oluyorsunuz. Beğenilen zati ekranın sol alt köşesinde öncelikli olarak yapmanız gereken emeli görebiliyorsunuz.

Pillars of the Earth aslında romanı teğe bir takip etmiyor, zira oyuncunun seçimleriyle de şekillenen bir yapısı var. Aksi olsa tahminen romanı okumuş olanlar için heyecansız bir oyun olabilirdi lakin bu hali hakikaten de hoş. Ayrıyeten oyundaki toplam 21 kısmın her birinde de o kısmı bitirdiğinizde bir hatırlatma ekranı çıkarak size verdiğiniz kararlarla ilgili bilgiler veriyor. Yapacağınız seçimler siyah ve beyaz cinsi de değil üstelik, öyküye nitekim de etkiniz olduğunu hissettiren, seçim yapmadan evvel düşündüren usulü sahnelerle çokça karşılaşacaksınız.

Fark ettiyseniz pek kıssadan bahsetmedim, daha çok halihazırda 6 sene evvel oynamış olduğum bu oyunun Switch’te nasıl hissettirdiğine odaklanmak daha hakikat üzere geldi. Lakin kısaca özetleyecek olursam kıssa büsbütün 12. yüzyıl İngiltere’sinde, Kingsbridge ismindeki kurgu kasabada geçiyor. Yıllardan 1136, I. Henry’nin vefatının akabinde tahta çıkan Stephen’in hükümdarlığı altında çarpışan fraksiyonlar, yayılan huzursuzluk ve iç savaşlarla dolu bir devir aslında bu. Hatta bu iç savaşın bir de ismi var: Anarşi. İşte bu devirde Tom ismindeki bir adamın gebe karısının başına gelen şanssız bir olayın akabinde oğlu Alfred ve kızı Martha ile ormanda görüyoruz. Tom bir inşaat ustası, iş ararken Ellen isminde gizemli bir bayan ve onun oğlu Jack ile tanışıyor. Birebir vakit aralığında keşiş Philip kasabanın küçük manastırında başrahip oluyor. Yeniden tıpkı vakit aralığında Shiring Kontunun kalesinde onun genç ve hoş kızı Aliena talipleri bir bir reddediyor ve bunlar ortasında bir öteki lordun oğlu olan berbat William Hamleigh de var.

Şimdi tüm bunlar kulağına birbirinden çok kopuk geliyor değil mi, halbuki hiç de o denli değil. Esasen oyunda Jack, Aliena ve Philip olarak oynuyoruz ve tüm bu karakterler ve çok daha fazlası muvaffakiyetleri ve kayıplarıyla birbirine bağlanıyor ve ortaya sürükleyici bir öykü çıkıyor.

Oyunun bulmaca yapısı pek sıkıntı değil, diyaloglar dışında da çoğunlukla etrafta dolaşarak vazifenizi yerine getirmeye çalışıyorsunuz. Bir iki yerde QTE mevcut lakin bunlar da zorlayıcı değil. Yani cinse pek aşina olmayan oyuncular bile yalnızca kıssası için bu oyunu rahatlıkla oynayabilir.

Sonuç olarak Pillars of the Earth aslında son derece çalkantılı bir periyotta hayatta kalmaya çalışan olağan insanların epik öyküsü ve oyun da bu öyküyü interaktif medyaya başarılı biçimde taşıyor. Tam da şöyle uzun bir seyahatte ardınıza yaslanıp el konsolunuzda oynamalık bir tecrübe, imkanınız varsa deneyin derim.