Biri bizi uzaya çıkarsın kâfi artık!
Çok yazık ettiniz birinci Everspace’e çok… Kusursuz değildi de yeniden de oynadığım en eğlenceli roguelike’lardandı, biraz geri planda kaldı. İkinci oyun artık bir roguelike değil, bir aksiyon-RYO ve gördüğüm kadarıyla daha fazla ilgi toplamayı başardı bu değişim sayesinde.
RYO tabiri geçince tahminen öykünün ön planda olduğu bir şey canlanmıştır gözünüzde fakat pek o denli sayılmaz. Kendince yönetim eder bir kıssası var, fazlası değil. Yazım kalitesi de ortalama altında aslında. Yalnız seslendirmelerin yazım kalitesinin dandikliğini bu kadar hoş kapattığı çok az oyun gördüm. Hani seslendirmesiz oynasanız “Bu ne lan, kim yazmış bunu?” dersiniz ancak seslendirmenler o denli inanarak ve heyecanlı seslendirmişler ki oyuncuyu bir biçimde kavramayı başarıyorlar.
Not düşmekte yarar var: Kıssa açısından birinci oyunla ikincisinin ortasında o kadar da aman aman bir irtibat yok, kendinizi birincisini oynamak zorunda hissetmeyin.
Çekiştirmeyin
Oyunun incelemesini üstlenmek için birinci başta biraz nazlanmıştım lakin uzay gemime atlayıp uçmaya başlayınca, birkaç it dalaşına girince o kadar hoş hissettim ki… Gerek uzayda olsun, gerek gezegenlerde olsun, muazzam görüntüler eşlik ediyor size. Art planda bulunduğunuz sistemin güneşi, halkalı gezegenler, oyun alanınızda meteorlar, uzay istasyonları, gemi enkazları… Ortam dizaynları hakikaten inanılmaz ve barizin ilanı olacak fakat uçuyorsunuz ve uzayda da, gezegenlerde de, yerçekiminin size rastgele bir tesiri yok. Bu öve öve bitiremeyeceğim yerleri keşfetmenin, araştırmanın eşsiz bir hissi var o yüzden. Her şeyi büsbütün üç boyutlu olarak düşünmeye, ayaklarınızın yere bastığı oyunlardakinin bilakis her taraf oyun alanınız olduğu için zihinsel olarak enteresan formda daha özgür hissetmeye başlıyorsunuz bir müddet sonra.
Benzer sebeplerle it dalaşları da şahane hissettiriyor. Bir yandan kaçınma hareketleri yaparken bir yandan ateş etmeye, bir yandan roketleri kilitlerken bir yandan üzerinize gelen roketleri ve dronları halletmeye, bir yandan kalkanı zırhı vs. işler tutmaya çalışırken bir yandan silah ve aygıt soğuma müddetlerini denetim altında tutup farklı şeylere geçiş yapmaya ve daha bir sürü şeye tıpkı anda dikkat etmeye çalışarak girdiğiniz aksiyonlar çok sıkı ve yeniden yerçekiminin tesirleri olmadan her istikamete hareket yapabilmek bu aksiyon hissine çok şey katıyor.
Uzay da düzleşiyorsa biz ne yapalım?
Yalnız şöyle bir durum var ki, evet oyun insanı sahiden büyülüyor, yerler, aksiyon, keşif hissi, her şey dayanılmaz, çok çok komplike olmasa da çok hoş ganimet toplama, yeni silah vs. üretme, ticaret yapma üzere imkanlar da var ancak tekrar de oyun o birinci başlardaki büyüleyiciliğini biraz erken kaybediyor; heyecanı canlı tutmayı çok başaramıyor, biraz tekdüzeleşiyor. Yan vazifeler daha güçlü olabilirdi, ilerledikçe oyuncunun eline enteresan tesirleri olan silahlar yahut gemiler üzere yeni oyuncaklar iliştirilebilirdi, düşman ve bilhassa de boss çeşitliliği artırılabilirdi…
Yine de mükemmel aksiyonuyla, olağanüstü atmosferiyle (veya atmosfersizliğiyle) uygun ki oynamışım dedirten bir oyun oldu Everspace 2. Ne böylesine sağlam it dalaşlarına girebildiğiniz, ne de böylesine özgür ve ferah hissettiren çok fazla oyun var.
