Sar başa hoş kardeşim!!
Desktop Dungeons Rewind’ı neredeyse bir yıldır bekliyordum. Ve memnunlukla söyleyebilirim ki beklediğime değmiş. Evet, tahminen yayında biraz sallantılı bir başlangıcımız oldu, hem sohbet edelim hem bam güm oynayalım derken biraz feleğimiz şaştı. Lakin ne okuduğunuza dikkat ettiğinizde aslında o kadar da sıkıntı bir oyun değilmiş Desktop Dungeons Rewind.
Fakat bu kolay olduğu manasına gelmiyor mutlaka.
Sıra tabanlı bir roguelike kendisi. Lakin bağımlılık yapan çok efsane mekanikleri var. Tasarımı ve keçileri çok keyifli. Keçiler önemli, zira çok küçük dikkatsizlikler çok önemli sonuçlara yol açtığı için keçileri kaçırma ihtimaliniz var. Allahtan oyun size çokça keçi sağlıyor.
Bir de elbette, bu yanlışları yapacağınızı çok âlâ bildiği için öldüğünüzde geriye sarma imkanı sağlıyor. Hani “rewind” ya…
Keçi eti lastik üzere de olsa yiyeceğim oğlum seni!!
Desktop Dungeons Rewind şöyle çalışıyor. Siz küçük bir adamcıksınız. Girdiğiniz her zindana yalnızca küçük kısmı görünür olacak biçimde ve 1. Düzey olarak başlıyorsunuz. Canınız ve büyü Mana’nız var. Keşfettiğiniz her yeni kare, canınızı ve Mana’nızı dolduruyor. Kendiniz üzere 1. Düzey olan düşmanlara baş tutarak yavaş yavaş düzey atlıyorsunuz.
Elbette emeliniz zindandaki 10. Düzey boss’u dövmek.
Zindanı keşfederek düzgünleşme ve Mana toplama mekaniği nitekim dahiyane bir buluş. Ayrıyeten bunu sömürebileceğinizi sanmayın hiç. Zira siz güzelleşirken düşmanlar da düzgünleşiyor. Yani iki vurup kaçayım, gelip çabucak döveyim yok. Hiç heveslenmeyin. FAKAAAT!!! Düşmana verdiğiniz ziyan, düşmanın yenilenen canından çoksa bu mekaniği kullanarak sizden örneğin bir düzey yüksek bir düşmanı tepelemek mümkün olabiliyor.
Ki oyun bunu yapmanızı istiyor aslında.
Amaaa… Diyelim ki karakterinizin ikonunun üzerinde çıkan kurukafayı görmediniz, ya da tam düşmanın yanındaki kareye tıklamak isterken üstüne tıklayıp öldünüz. Ya da tahminen kapana kısıldığınız bir noktaya geldi oyun fakat, “Ya keşke şunu şöyle yapsaydım,” diyorsunuz. İşte o vakit öldüğünüzde geri sarma mekaniği devreye giriyor.
Her zindan için bir kez geri sarma hakkınız var. Ve ne kadar geri sarıldığını da siz seçemiyorsunuz. Otomatik gerçekleşen bir olay. Ama ekseriyetle sizi bir şeyleri toparlayabileceğiniz bir noktaya atıyor.
Eh, roguelike’ın erişilebilirliği de bu kadar olur zati.
Keçiadamlar ne vakit açılacak? Ben de keçi olmak istiyorum!!
“Peki her zindanda baştan başlıyorsak bu oyunu tekrar yeniden oynamamızı sağlayacak şey ne,” dediğinizi duyar üzereyim.
E tipler ve sınıflar elbetteki!
Birçok oyunda olduğu üzere burada da taşıyabileceğiniz eşyaların ve büyülerin bir hududu var. Ancak Desktop Dungeons Rewind size fazlalık olan ya da taşıyamayacağınız şeyleri öbür kaynaklara dönüştürme bahtı veriyor.
Örneğin İnsan çeşidi her 100 dönüştürme puanına %10 atak bonusu alıyor. Halfling, yani Buçukluklar ise direkt atmak istediğiniz şeyleri sıhhat iksirine dönüştürüyor. Bunun üstüne bir de sınıfları eklediniz mi, karıştır dur!
Fighter sınıfı keşfetmediğiniz karelerdeki düşmanları daha uzaktan sezebiliyor ve kendinden yüksek düzey düşmanlar saldırınca daha çok XP alıyor örneğin. Priest her atladığı düzeyde +3 can alıyor. Thief seçerseniz haritada daha çok eşya oluyor…
Elbette kimi misyonların makul bir sınıfla geçilmesi koşulu var fakat tıp koşulu yok örneğin. Zindanların da rastgele geldiği düşünülürse, sahiden tekrar tekrar oynanabilen ve her seferinde yeni bir şeyler sunmayı başarabilen bir oyun ortaya çıkıyor.
Beceremediysen git az bulmaca çöz, kendine gelirsin tahminen?
Eğitim kısmı nispeten kısa Desktop Dungeons Rewind’ın. Lakin bir roguelike’ta eğitim asla bitmez.
Bunu da bildiği için oyun size kendinizi geliştirmenin iki farklı yolunu sunuyor. Biri bulmacalar, öbürü de sınıf meydan okumaları. İkisi de oyun içinde karşılaşabileceğiniz sıkışık durumların simülasyonu olma vazifesini görüyor. Elbette ikisinin de mükafatları var.
Ben bu kısımlarda çok vakit geçirmedim açıkçası. Lakin zindanlar zorlaşınca buralara gelip biraz daha az riskli oyunlar oynamak oyuncunun oyuna olan ilgisinin canlı kalmasını sağlıyor.
Çünküüü… E haydi eleştirme faslına geçelim biraz.
Desktop Dungeons Rewind’da fark ettiğim en büyük sorun (ve tahminen de tek gerçek problem), tıpkı zorlukta olduğu sav edilen kısımların hepsinin tıpkı zorlukta olmaması. “Yahu bu nasıl olabilir,” diyor olabilirsiniz lakin olabiliyor işte.
Örneğin dört istikamette, dört farklı vazife açılıyor. Hepsi de “Normal” zorlukta. Fakat üç adedini çatır çutur yapıyorum, bir adediyle boğuşuyoruz bir saat. Hayır, açıklamasında da “Güney biraz daha güçlü olabilir,” yazıyor. YAHU- Neyse, sinirlenmiyorum. Yahu o vakit neden hepsinde “Normal” yazıyor. Güney “Orta” olsun, “Zor” olsun… Olağan mi bu lan?!
Böyle olağan olmaz olsun.
Sonuç itibariyle oyunun kendisinin de ne zorlukta olduğuna karar veremediği kısımları geçersek, orta sıra yapay zekanın azizliğine de uğramak mümkün. Ama bu oyuna istikrarsız dememi gerektirecek kadar sık olmadığı için o denli bir densizlik yapmıyorum.
999. Düzey olan bitki mi olur abi ya?!
Sonuç olarak Desktop Dungeons Rewind minnoş krallığınızı zindandan zindana koşarak genişletmek, vampir bankacılar, inatçı ve kaba keçiler ve başınızdan büyük işlere kalkışmamak üzerine bir oyun.
Ve çok da keyifli.
Sabırla ve dikkatle ilerlediğiniz vakit girdiğiniz 3 zindandan 2’sini indirirsiniz rahat. Bilhassa roguelike çeşidine aşina olmayan arkadaşlarınızı roguelike bağımlısı yapmak için çok üstün bir fırsat.
