Hollywood’a güvenmemek lazım.
Zombi oyunlarının altın çağı 2000’ler sonu – 2010’lar başının en çok duyduğumuz isimlerinden biriydi Dead Island. Her ne kadar vaktinde “Game of the Year Edition”ını çıkardıkları için oyun dünyasında dalga geçilmiş olsa da kendine has bir kitlesi vardı serinin. Ancak ikinci oyunun yıllar boyunca çıkamayışı, daima geliştirici değişimi, bir de üstüne o sırada Techland’in tası tarağı toplayıp Dying Light’la kendini daha büyük bir kitleye ulaştırması derken Dead Island 2010’lar başından bir anı olarak kalmaya devam etti. Ben bu oyunun çıkabileceğine bile inanmıyordum dürüst olayım. Ancak duyurulduğundan bu yana 9 yıl, 3 farklı geliştirici ve 2 (2.5 da diyebiliriz) farklı konsol kuşağı sonunda Dead Island 2’ye kavuştuk.
AAA, OYUN ÇALIŞIYOR…
Genelde oyunun “teknoloji” kısımlarında sonlarda değinirim lakin Dead Island 2’nin son ve asıl geliştiricisi Dambuster Studios’u tebrik etmek istiyorum her şeyden evvel. Geçtiğimiz yıllarda başlayan ve bu yıl da hala devam eden “AAA oyunların leş optimizasyonu” sorunsalı, Dead Island 2 üzere yıllardır geliştirilen ve ertelenen bir oyun için de benim için en büyük soru işaretlerinden biriydi. Bir de inceleme kodu gelmeyince biraz daha şüphelenmiştim ama… Bu yıl oynadığım en sorunsuz oyunlardan biri oldu. PS5’te çok akıcı bir halde 60fps’te, oyunu bozan ya da ilerleyişimi engelleyen rastgele büyük bir bug’la müsabakadan oynayabildim Dead Island 2’yi. Ve bu paragrafı yazarken 2023’te oyun firmalarından beklentilerimizin ne kadar düştüğünü fark edip moralim bozuldu biraz.
Güzel de başlıyor oyun. “Slayers” ismi altında, 6 farklı karakterden birini seçerek başlıyorsunuz oyuna. Hepsinin kendine has özellikleri, yetenekleri, artıları ve eksileri var. Her türlü oynanışa da hitap ediyorlar. Karakterlerin yeteneklerini belirlemek için kullanılan kart sisteminin potansiyeli ilgi cazibeli. Klasik zombilerin yanı sıra farklı kombinasyonlara sahip envaiçeşit zombilerle kapışmak eğlenceli.
Oyunun atmosferi de bir epey hoş. Dead Island 2 değişiktir ki bir adada değil, oyunda daima olarak “Hell-A” biçiminde bahsedilen Los Angeles’da geçiyor ve Hollywood’undan Venice kıyısına, rıhtımından Bel-Air’ine kadar Los Angeles’ın ikonik birçok yeri oyunda zombili bir kıyamet sosuna bulanmış bir formda bulunuyor. Hepsi de görsel olarak dibinizi düşürmeyecek olsa da pek bakması göz yormayan fakat yerleri da berbat göstermeyen görselliğe sahipler.
Bu yerleri daha da ayrıntılı yapan şeyse oyunun açık dünya yerine bölge bölge tasarlanmış olması. Dead Island 2, alternatiflerinin tersine açık dünya yerine bu türlü bir tasarımı tercih etmiş ve kısım dizaynlarının küçük, ayrıntılı birer açık dünya olması ya da ilerleyişi kolaylaştırması üzere artılarının yanı sıra oyunun yedinci konsol kuşağından kalma üzere hissettirmesi üzere eksileri de var. Oyunun 70 dolar, yeni jenerasyon konsol vergili olması gerçeğini de düşünürsek biraz üzücü doğal.
Bu yerlere maalesef o denli üstün, daha evvel hiç görmediğiniz bir kıssa eşlik etmiyor. Çok kolay, hatta birazcık da klişe diyebileceğim bir senaryoyla ilerliyor Dead Island 2. Lakin karakterler ve mizahı bu açığını kapatmak için büyük gayret sarf ediyor. Bel-Air’deki “influencer evi”nde bulunan özür görüntüsü metni, Hollywood Bulvarı’ndaki otelde yapılan düğünün ayrıntıları, seçtiğiniz karakterlerin hepsinin etrafındaki olaylara verdikleri yansılar üzere çok eğlenceli ayrıntılar bulunuyor oyunda. Keşke NPC’ler de seçtiğimiz karaktere nazaran konuşsaymış dediğim oldu orta sıra fakat yeniden de hoş yedirmişler.
SİZ DE Mİ PARTİDEN SIKILDINIZ?
Ancak Dead Island 2’yi bir Dying Light üzere oturup tek seansta saatlerce oynayacak enerjiyi de bulamadım kendimde. Her ne kadar zombilerdeki deri/et kalkması sistemi üstte yazdıklarıma biraz daha cümbüş katsa da, oynanış bir noktadan sonra sıkmaya başlıyor. Bunun sebeplerinden en büyüğü de oyunun kendini tekrar eden oynanışı. Silah çeşitliliği çift el ağır silahlar, ağır hasar vuran silahlar, kesici özelliğe sahip olanlar biçiminde ayrılıyor ve hepsi de işini pek hoş görüyor. Lakin Wolverine pençeleri üzere havalı bir silah gördükten sonra bundan daha fazla olacağını düşünüyordum, yanılmışım. Etrafta bir sürü gitar, trafik lambası ve yığınla farklı “silah şeklinde” kullanılabilecek şey varken oyunda ilerledikçe üstünüze atılan silahların elinizdekilerden daha fazla hasar vurması dışında pek de bir farkı ya da çeşitliliği yok. Silah modifikasyon seçeneği olduğunu görünce de sevinmiştim, tahminen silahları daha farklı yapar diye lakin onun da daha fazla hasar verme ya da element hasarı verme dışında o denli muhteşem farklılıkları yok. Oyunun son çeyreğinde açılan “Zombie Perks” kısmı biraz ilgi cazibeli, ancak ben o noktaya ulaşana kadar tekrar tekrar zombi kesip modüllerini toplayıp modifikasyonla uğraşmak istememiştim dürüst olayım. Onlar da “Zombiyi başına vurup öldürürsen patlar”, “Zombi öldürdükçe hasar artar” üzere özellikler verdiğinden pek uğraşmayıp oyunu bitirmeye odaklandım.
Bir başka can sıkıcı noktaysa tabanca, tüfek üzere uzak aralık silahların… Anlamsızlığı diyeceğim evet, daha uygun bir söz bulamadım. Bir müddettir deneyim ettiğim en makûs uzak ara silah mekaniği Dead Island 2’deki olsa gerek. Hani yakın uzaklık silahları ne kadar uygunsa, uzak ara silahları bir o kadar makus. Üstünüze gelen yığınla zombiyi temizlemek için o kadar işe fayda değiller, üstüne bir de mermi bir epey kısıtlı ve genel olarak kullanması da yeterli hissettirmiyor. Oyuna son dakikada “E haydi bari bu da olsun” diyerek eklenmiş hissiyatını atamıyorum üstümden.
Oyun solo oynamak için de biraz kaotik olabiliyor, bilhassa başlarda. Üstünüze gelen zombi sayısı bazen bir epey fazla olabiliyor, spawn olma suratları da bir oldukça kısa. Birtakım kısımlarda üst üste ölüp durduğum oldu ancak bir boss dövüşünde değilseniz o denli büyük bir kaybınız olmuyor neyse ki. Ancak hudut bozucu ve oyunun daha çok Co-Op düşünülerek yapıldığı gerçeğini de değiştirmiyor. Gerçi oyunun Co-Op kısmında da oynamak istediğiniz bireyle birebir misyonda olma mecburiliği ve konsol tarafında orjinal PS4 ve Xbox One’ın host olamama üzere sorunları var fakat en azından öyküdeki ilerlemenizi kaydediyor oyun. Bunu yapamayanları da gördük malum.
BAĞIRAN ZOMBİ ISIRMAZ
Yukarıda anlattığım şeyleri şöyle bir okuyunca oyunun uygun mi makûs mü olduğuna karar verememeniz çok olağan. Zira Dead Island 2 tam olarak o denli bir oyun. Çok büyük amaçları olan bir oyun değil, klasik bir zombili aksiyon oyunu sunuyor oyuncuya. Eksik kaldığı alanları da yukarda belirttim fakat inanın oyundan nefret etmenize, harcadığınız vakte pişman edecek şeyler değiller, zira oyun bu bahsettiğim şeylerin üstünde fazla durmayıp ilerliyor daima. 14-15 saat üzere kısa bir müddet içinde bitirip, sunduğu şeylerin birçoklarını görüp hayatınıza devam edebiliyorsunuz. Çok sevdiyseniz bu süreyi yan misyonlarla ve Co-Op’la da uzatabiliyorsunuz. Yeniden de beşere 70 dolarlık yeni jenerasyon vergisini sorguluyor biraz. O yüzden ister istemez indirim/Game Pass bekleme önerisi yapmak zorundaymışım üzere hissediyorum. 9 yıl onlar bekletti, biraz da siz bekletin onları canım.
