Moruna ölmeye hazırdım aslında Santo Ileso…
Efendim, yıllardan 2021… Bu türlü güya yıllar yıllar önceymiş üzere tribe girip anlatayım mı: Siz deyin 10, ben diyeyim 20 kişi oturmuşuz Discord’ta Gamescom’u izliyoruz, hatırlamıyorum ortadan o kadar vakit geçmiş. Ekrana bir trailer geldi; bu türlü mor gözlüklü, mor gömlekli biri var ben hafifçe “Lan sanki mı?!” diyorum. Neyse spekülasyonların bini bin para. İşte Knack 3 diyen oldu, tekrar Ubisoft açık dünya formüllü servis oyunu diyen oldu. En sonunda kızdım yani “ŞŞŞ! Bi’ şey izliyoruz a**!!” dedim. Yahu, bunlar hipster kılıklı tipler, hiçbiri de tanıdık değil, benim akla gelen fikrin üstünü çizdim. Tema da pek yabancı lakin en sonunda logo gelince ve birinci fikrimin aslında hakikat olduğunu görünce dedim ki… “E BU SAINTS ROW DEĞİL A**!!” Ben de ne sinkaflı konuşan bir adammışım, neyse.
Siz esasen bu ufak hikayenin daha birinci kısmından “Ufak at Ziya! Nerede sende 10-20 tane arkadaş!” dediniz ve yalnızca Saints Row ile alakalı bir şey olduğu için komik olmaya çalışan fakat cringe olan öyküyü deşifre ettiniz bile. Öncelikle… Evet haklısınız ancak biraz kırıcısınız 🙁 Her neyse, Saitns R0w’u incelemek için çok istekli olduğum andan beri hislerimi çöBe attım. Gerçi “hesevli oLmak” da bir his değil mi ya? HER NEYSE… Zira ben Saints Row serisine tek sözle aşığım. Bu kadar çok sevdiğim bir oyunu inceleme kelam konusu olduğunda da müspet ayrımcılık yapar, rasyonel kararlar vermek yerine duygusal fikirler sunarım kaygısıyla kendimi değiştirdim ve geliştirdim. Gerçi saĞolsun oyun da bu mevzuda bağa yardımcı oldu.
Eveeeet, artık oyun hakkında konuşmadan evvel şöyle kısa bir check list’im var, onu denetim etmeme müsaade verin lütfen. Öhöm öhöm… Absürt olması gereken lakin anca yüz gülümseten bir kıssa, check. Iıı… Hiç optimize olmayan, saçma sapan imla kusurları bir öbür deyişle bug’larla dolu bir metin; evet. Asla kıvamı olmayan, gereksiz ve çok uzun prolog; check. Tamamdır emin oldum, bu bir Saints Row reboot incelemesi!
“Aslında var ya kendi işini kuracaksın abi…”
Konu Saints Row olduğu vakit öyküden, oynanıştan evvel konuşulması gereken birinci husus karakter yaratma ekranı ve onun sunduğu özgürlük. Yani bunu övecek sözler bulamadığım için inceleme metnini kişiselleştirerek hislerimi anlatmaya çalışacağım. Şimdi…Her şeyden evvel artık yazıların HEX kodu #9300c5 olsun. Evet fark ettiğiniz üzere tıpkı vakitte Saints Row moru bu. Hmm… Artık de yazıların ardına sarı marker koyalım.
Bu kadar kişileştirme kâfi sanıyorsanız olmaz bir de Comic Baht MS yapalım, keyfimiz yerine gelir.
Yok yahu bu kadarı da olmaz diyorsanız vallahi olur bakın artık fontun büyüklüğünü de değiştireceğim.
Hiç abarttığımı düşünmeyin Saints Row oyunları işte bu kadar ve hatta daha fazla ferdileştirme imkanına sahip.
*varsayılan ayarlara geri döner*
Yeni Saints Row da bu adetini motamot devam ettiriyor ve artık bu sıkıntıyı Allahuekber dağlarına çıkıyor. Kaş, göz, uzunluk, pos artık onları geçiyorum bile. Örnek vermek gerekirse karakterinize bir şey giydirmezseniz gördüğünüz sansürlere bile seçenek sunulmuş. Tipik bir blur mu, Volition’ın simgesi mi yoksa patlıcan emojisi mi? Karar sizin!
Hikaye konusunda da Saints Row geçmişine sadık kalmış dense yeridir. Zira Saints Row her vakit çete çatışmalarını anlatıyordu. Bu sefer de birçok çete ve ortalarındaki çatışma anlatılmış. Reboot olduğundan götürü Saint’lerin kuruluş sürecini, isminin nereden geldiğini oyuncuya direkt göstermiş kıssa departmanındaki arkadaşlar. Düzgün de etmişler ne palavra söyleyim. Bol bol orta sahneyle desteklemişler bu anlatımı da. Ancak ben karakterlere asla ısınamadım. Yani nerede bir Kinzie, nerede bir Neenah? Nerede bir Pierce, nerede bir Eli? Artık vites arttırıyorum: nerede bir Johnny Gat, nerede bir Kevin? Gerçekten nerede Johnny Gat ya? Biliyorum bu bir reboot fakat son bir latife olması için oyunda er ya da geç Johnny oyuncuyu karşılar diye çok bekledim ancak olmadı.
Oynanış kısmında ise bahsetmeye kıymet çok bir şey yok. Bunu makûs olduğu için demiyorum, amiyane bir tabirle “tatavasız” bir oynanışı var. Düşmanlar üzerinize gerçek geliyor, siz de ateş ediyorsunuz. Birtakım aksiyon sekanslarının ve bilhassa otomobillerin üzerine çıkıp çatışmanın oyuncuyu heyecanlandırdığını bilhassa belirtmeliyim. Lakin belirtmem gereken bir öteki şey de “özel yeteneklerimizin” pek de özel olmadığı. Artık simülasyondan çıktık, burası gerçek dünya. Bu nedenle telekinezi, üstün zıplama üzere özellikler aslında yok. Bomba, düşmanı kapma üzere sıradan şeyler yetenek olarak eklenmiş ve düzey atladıkça açılıyor. O kadar işlevsizler ki orta oyunda aslında kullanmaya eliniz gitmiyor bile.
Yok bu sit down olmuş :D:D
Anladınız mı stand-up, sit down 😀 Tamam, tamam ikna oldum ben bu komiklik işini yapamıyorum. O yüzden daha fazla çabalamayacağım. Mevzuyu şuraya bağlayacaktım: Şayet ki görüntü oyunlarıyla alakalı bir Tabu olsaydı (ki keşke olsa şahane bir fikirmiş, bana ulaşın yapalım bunu) Saints Row için yasaklı birinci söz “absürt” olurdu. İkinci söz de “GTA çakması” olurdu fakat durun artık ben “absürt” üzerinde durmak istiyorum. Saints Row’un reboot edilmesi aslında çok da şaşılası bir şey değil, hele ki dördüncü oyunu oynayanlar için. Spoiler olmaması için neden reboot’un gerektiğini söyleyemiyorum (merak etmeyin ana karakterlerden ölen falan yok) lakin yalnızca kıssa açısından değil teknik açıdan da Saints Row’un bir reboot’a muhtaçlığı vardı. Espri anlayışına ve karakter takımına reboot gerekmiyordu, yani güya bir tek buraya reboot gelmiş üzere hissediyorum ya!
Olası yanlış anlaşılmaları evvelden çözmek istiyorum, Saints Row komik bir oyun. Yalnızca serinin evvelki oyunlarını oynarken kahkahalara atmaktan öksürük krizlerine girme yerini “Ehe :D” biçiminde salakça sırıtışlara bıraktı. “Komedi” oyunların çok tercih ettiği bir his değil. Saints Row’un reboot’u da “komedi” başlığının hakkını veriyor temelinde. Ancak benim için “kahkaha panayırı”ndan “gülücük şelalesi”ne düşüşü çok sert oldu. Örnek vermem gerekirse sizce hangisi daha komik ve epik: Cehennemde Shakespeare ile boss savaşı yapmak mı, depresyona giren karakterin yataktan çıkması için iki-üç tuşluk bir quick time event yapmak mı? Kendimi yineleme muhtaçlığı hissediyorum, ikinci seçenek de en az birinci seçenek kadar komik aslında. Ama birinci seçeneği sunacak özgürlüğe ve hayal gücüne sahip takım bana ikinci seçenekle çıkınca downgrade yemiş üzere hissediyorum.
İşin güldürü konusunda Saints Row reboot’unun düzgün yapmadığı bir başka şey de aslında sunum. Yeniden örneklendirmek isterim ki misyonların bir adedinde herkes bir oyundaymış üzere role play yapıyor. Mad Max’e de giydirdiğini düşündüğüm bu vazifenin sonunda da loot box’lar, mikro ödemeler ve mimic’lere de GÖNDERME VAR, SELAM ÇAKMIŞLAR! Ancak roleplay yaptığımız için gerçek silah kullanmadığımız bu misyonda düşmanlar epey gerçekçi ölüyor ve hatta ölürken hiç “AĞĞĞ ÖLDÜM!” üzere rol yapıldığını sırıtan replikler sarf etmiyorlar. Bu da sizi atmosferden koparıyor, buradan bir gol yiyorsunuz. E bir de kolay birkaç sunumla hâlihazırda komik olan bir şeyi daha da komik gösterebilecek iken bunu yapmadıkları için gol atıyorsunuz lakin ofsayt.
Komik olmayan asıl problemler
Mizah anlayışı üstün öznel bir mevzu. Üstte anlattığım ve bana sorun üzere gelen kısımlar sizin için bir sorun olmayabilir. Birebir fikirde olduğumuz, taban tabana zıt fikirlerimiz de olabilir. Ama ne üzücü ki Saints Row’un sorunları yalnızca öznel tabanda değil. Objektif meseleleri da çok fazla. Bir defa her şeyden evvel şunu söylemek istiyorum: Volition bu vakte kadar düzgün bir optimizasyon ve âlâ bir açık dünya oyunu yapmadı ki. Bu söylediğim biraz ağır gelebilir ancak bunu Volition’ı yerden yere vurmak için söylemiyorum, bu bir hakikat.
Zaten geliştiri grup de bu bahiste düzgün olmadıklarını bildikleri için (ya da bunları yeterli yapmak için gerekli bütçeleri olmadığından) dördüncü oyunu bir simülatörde geçirdiler. Bu mazeretle gece gündüz döngüsünü ve su kaplamalarını yok ettiler. Berbat otomobil sürüş mekanikleri yerine üstün süratli koşma getirerek insanları otomobil kullanmaktan vazgeçirdiler. Yani güya bir oyun değil de start-up projesi geliştiren bir Volition vardı karşımda evvelden. SWOT yapıyor; güçlü ve zayıf istikametlerini saptıyor, fırsatları ve tehditleri tahlil ediyorlardı. Ama şu an bu durum büsbütün yok olmuş durumda. Bütçeleri arttığı için bunları sıkıntı etmediklerinden mi yoksa tembellikten bilmiyorum ancak iş akışlarını değiştirdikleri çok muhakkak.
Bu kadar didik didik ederek anlatmaya çalıştığım şey şu aslında: Eski oyunlardaki sorunlar tam gaz devam ediyor. Lakin evvelce bu sorunları farklı formlarda sunarak yutturuyorlardı, artık o da yok. Mesela optimizasyon… Felaket oğlu felaket makûs. Hiçbir vakit yaşayan açık dünya dünyası yapmayan Volition bu sefer hem kent hem yabanî batının tek yerde eridiği enteresan dünya kurma denemiş ancak olmamış. Oyun sözün tam manasıyla bir böcek yuvası (ehe bug yani, vazgeçeceğim dedim güldürüden tekrar vazgeçmiyorum he ayıp). Asıl üzücü olan ise Volition’ın bu mevzularda şaşırtmıyor oluşu.
Yani ne diyeyim ki sana Volition! Bu tema, bu tembellik olmuş mu? Yani tembellik demeye de dilim varmıyor o karakter yaratma ekranını gördükten sonra… “Keşke daha fazla bütçeniz olsaydı.” diye içimden geçirmeden edemiyorum ancak birtakım meselelerin bütçeden bağımsız yahu. Birinci fragmanı birinci kere izlediğimde “Abi bu Saints Row değil ki ya?!” demiştim evet ancak keşke fikrim hâlâ o denli kalsaydı. Bu bir Saints Row oyunu o mevzuda sorun yok ama daha dramatik bir tespitle başımda kaldı oyun. Bu… Bu ortalamadan yalnızca zerre kadar uygun bir Saints Row oyunu. Sadece serinin evvelki oyunlarını oynasınlar diye arkadaşlarımla co-op oynama konusunda hiç erinmeyen ben bu sefer tıpkı sabrı gösterebilir miyim kestiremiyorum.
