Gearbox kardeşim, sen artık masal anlatma, he mi canım?
Tales from the Borderlands benim Borderlands serisi içerisinde en çok sevdiğim oyundu. Bir sefer anlattığı kıssa çok ancak çok hoştu, esprileri sahiden de çok yeterliydi, karakterlere hemencecik ısınıyor ve seviyordunuz. Yani işin içine FPS ve loot çılgınlığı girmeden saf bir Borderlands öyküsü oynamak da çok keyifliydi. Tales from the Borderlands, Telltale oyunları ortasında en güzellerinden biriydi.
Haliyle bu kadar sevdiğim bir oyunun devamı duyurulunca bir epey sevinmiş lakin fragmanı izlemeye başladıktan kısa müddet sonra kendime şu soruyu sormuştum: “Eee, Telltale yok ki, kim yapacak bu oyunu?”. Oyunun geliştiricisinin Gearbox olduğunu öğrenince de bir kaşım havaya kalkmıştı. Tamam, Borderlands serisini yaratan bu adamlar; lakin Tales From The Borderlands’e ruhunu kazandıran da Telltale’di. Bir seriyi yaratmak, birincisi kadar eğlenceli, esprili, sürükleyici bir oyun yaratabilmeyi beraberinde getirmiyor…
…ve getirmemiş de zati. “Bu yıl hangi oyunu almayayım?” diye sorsanız yanıtım New Tales From The Borderlands olurdu. Eyvah eyvah.
Bir sefer her şeyi geçtim. Oyunun birinci kısmında konuk oyuncu olarak gördüğümüz Rhys benim seride en sevdiğim karakterlerdendir. Haydi Borderlands 3’te Telltale oyununu neredeyse hiçe sayarak adamı çok farklı bir role evirdiler, lakin New Tales from the Borderlands’in asıl has Tales from the Borderlands’in baş kahramanını bu türlü saçma, sıradan, gıcık olunası, “lan nettiler sana böyle” dedirtesi bir hale sokmuş olması bile oyuna baştan eksi puan vermeme neden oldu.
Oyunda üç karakterimiz var. Bunlardan birincisi güya zeki bir bilimkadını olan Anu. Güya diyorum zira birtakım yaptıkları bunun neresi zeki dedirtiyor, Gearbox espri yapayım derken karakterin kişiliğini oturtmasının önüne geçmiş. İkincisi tekerlekli sandalyeye mahkum, öfke denetimi sorunları yoğurt satıcısı Fran. Yaptığı şey çoğunlukla sandalyenin eklentilerini kullanarak sağa sola yumruk atmak ve seks esprileri yapmak. Fran seksi seviyor ve bunu da her fırsatta bir halde lisana getiriyor, hayaller kuruyor, laflar atıyor. Fakat bu seks esprilerinin dozu o denli fazla kaçmış ki “tamam ya seviyorsun, anladık” diye haykırasınız geliyor. Üçüncü karakter ise hipster Octavio. Kendisi Anu’nun kardeşi ve o da hem akıllı, hem aptal bir karakter. Sokakları uygun tanıyan biri lakin yalnızca öykü uzasın diye aptalca şeyler yapıp duruyor. İnsan çalıştığı yerin neye benzediğini unutur mu, üstelik oyunun değerli bir kısmını geçirdiği yerse? Octavio unutuyor ki muhabbet uzasın, biz de ekran karşısında öfleyip pöfleyelim.
Oyunun birinci kısmı karakterleri tanıttığı için merak uyandıracak üzereydi, fakat orada bile uzayan diyaloglarda falan o denli sıkıldım ki anlatamam. Bir de diyalog geçme tuşu yok, süratli okusanız dahi karakterlerin kimi lafları uzata uzata konuşmalarını dinlemek zorundasınız. Bu da bitse de gitsek hissini arşa çıkarıyor açıkçası.
Yan karakterler ana karakterlere nazaran daha ilgi cazibeli ve daha düzgün yazılmış, fakat birliktelikleriniz pek uzun sürmüyor. Mesela robot suikastçi L0u13’ü çok sevdim, sonlu silah Brock uygundu falan. Lakin yan karakterlerin birden fazla da yalnızca anlık esprilere hizmet ediyorlar, aman olur da onlarla da bağ falan kurarsınız diye ödü patlamış herhalde Gearbox’ın.
Telltale oyunları bildiğiniz üzere episodik oyunlardı. Bir kısmı bitiriyor, bir sonrakini bekliyordunuz. Tahminen de muvaffakiyetlerinin sırlarından birisi de buydu, öyküyü küçük modüller halinde deneyim etmek. Her ne kadar New Tales from the Borderlands’te de kısmı bitirdikten sonra “oyuncuların yüzde bilmemkaçı şunu yaptı, bunu yaptı” kısmı çıkıyor olsa da tüm kıssa elinizin altında olduğu için “diğer kısmı de gelecek hafta oynayayım” başına giremiyorsunuz. Bir de aslında ortada oyun diye bir şey yok ki, bulmaca yok, çoğunlukla orta sahneler izliyor ve ortada da QTE yapıyorsunuz. Bu QTE sahneleri de fazla kolay, küçük oyunlar daha da kolay. Başarısız olma diye bir şey yok, başarısız oldum ve kıssa değişti yok, “başarısız oldun o vakit bir daha dene” var. Bu mevzuda Supermassive’den örnek alması gereken çok şey var artık bu çeşit oyunların.
Oyunun sonunu belirleyen birkaç karar var lakin bunları kısa bir kısım içerisinde veriyorsunuz. Yani oyunun başında yaptığınız bir şey sonu etkilemiyor. Kimi sonlar ise adeta küfür üzere, birileri ölüyor lakin neden olduğunu anlayabilene aşk olsun. Ya nitekim şu oyunu oynadığım yetmedi, bir de üstüne hakkında konuşarak tekrar vakit kaybediyor üzere hissediyorum. O yüzden burada keseceğim. Çok azılı Borderlands hayranı değilseniz, Borderlands cihanına yeni neler eklenmiş diye acayip merak etmiyorsanız oynamayın bence bu oyunu. Ben sizin yerinize gereğince cefa çektim, kâfi olmalı.
