Televizyon Programlarındaki Sahte Kahkaha Efektleri İlk Kez Ne Zaman Hayatımıza Girdi?
Kahkaha kesitleri, özellikle seyirciyle yeni buluşan ve şimdi hit olmayı başaramayan televizyon programlarının vazgeçilmezidir. Lakin kahkaha tufanını yakalayabilmek için seyircilerin bir dahaki sefere güleceğini ummak yahut yalnızca daha komik olsun diye gösterinin akışını değiştirmek, bu kahkahaları yakalamak için elbette mantıklı değildir.
E hâl bu türlü olunca televizyoncular tıpkı Avrupa Yakası, Friends, Çocuklar Duymasın üzere üretimlerde olduğu gibi yapay kahkaha kesimlerini alarak gerekli kısımlara ekler ve bu noktada farklı tahlil yolları aramalarına gerek kalmaz. Üstelik ekran başındaki seyirciler için de kahkaha dolu bu programlar, daha eğlenceli olduğu hissiyatı uyandırır.
Peki, bu yapay kahkahalar ne vakit ve nasıl ortaya çıktı ve bunu birinci olarak kim akıl etti?
Aslında televizyon programlarındaki kahkahaların kökeni, Friends’ten bile önce 1950’lere kadar dayanır.
Charley Douglass isimli bir ses mühendisi, stüdyo izleyicilerinin televizyon programlarının kayıtları esnasında gerektiği vakitte gülmemelerine ve bunun yanında çok uzun müddet ya da çok yüksek sesle gülmelerine takılarak bir tahlil yolu getirmek ister.
Öte yandan bir programa kahkaha eklemek, esasen o vakitlerde da yeni bir şey değildir. Kaydedilmiş kahkaha kullanma tekniği, birinci kere televizyonun ortaya çıkmasından evvel radyo programlarında kullanılmıştı.
Douglass ise bu radyo tekniklerini ödünç alarak televizyona uyarladı. Kahkaha kayıtlarını aldı ve kahkahanın gerektiği müddette ve gerektiği ses düzeyinde olmasını sağladı. Bu ses mühendisi, çok geçmeden kahkahalarla dolu bir makineye sahip olmuştu.
Kahkaha efektleri, birinci sefer 1950’de The Hank McCune Show’da kullanıldı.
Devamında bir programın belli anlarına kahkaha ekleme uygulaması popülerleştikçe Douglass’ın gülme kesimleri, kısa müddette bir endüstri standardı hâline geldi.
Öte yandan kimi televizyoncular, bu yapay kahkahaları desteklemese de stüdyo seyircisi olmayan birtakım programlar bile kahkaha kullanmaktan kaçamadı. Zira bu kahkahalar, konuttaki izleyiciyi daha klasik, toplumsal ve tiyatro gibisi bir tecrübeye çekmekte bir oldukça başarılıydı.
Ayrıca bir televizyon programına kahkaha eklemek, konuttaki izleyicilerin kendilerini kanepede otururken sanki daha çok gülen ve keyifli olan beşerlerle dolu bir odadaymış üzere hissetmelerini sağladı.
Devamında 1965’te Hogan’s Heroes programı, tek kamerayla ve izleyici olmadan çekildi.
Bu program, izleyici olmadığı hâlde kahkaha efekti eklenmiş ve eklenmemiş iki test versiyonu halinde çekildi. Test izleyicileri ise programın, kahkaha efektlerinin olduğu versiyonuna daha güzel yansılar verdi.
Böylece sonraki 50 yıl boyunca tıpkı formatta seyircili yahut seyircisiz çekilen öbür televizyon programlarına, kahkaha efektleri dâhil edilmeye başlandı.
Fakat 2000’li yılların başında gülme modüllerinin kullanımı, izleyiciler tarafından gerçekçi algılanmadığı gerekçesiyle basamaklı bir biçimde kaybolmaya başladı ve birçok tanınan program, bunu kullanmayı bıraktı.
İlginizi çekebilecek başka içeriklerimiz:
