Tam 92 Yıl Önce Avustralya’nın Emu Kuşlarına Açtığı Savaşın İlginç Hikâyesi
1932 yılında beşerlerle emu kuşları ortasında bir savaş çıktığını söylesek? Pekala galip gelen taraf sizce hangisi olmuştur?
Emular, uzun boyunları ve bacakları ile deve kuşlarından sonra en uzun kuş olma unvanına sahiplerdir. Uçma yetenekleri yoktur lakin gerektiğinde saatte 50 km süratle koşabilirler.
Peki insanlarla emu kuşları ortasındaki bu savaşın kazananı kim olmuştur?
I. Dünya Savaşı bittikten sonra Avustralyalı askerler, çiftçi olarak günlük işlerine geri dönmek istiyordu.
Ancak hükûmet takviyesinin eksikliği, onları engelledi ve buğdayın fiyatı, 1929’daki Büyük Buhran’ın akabinde düşmeye devam etti. 1932’de ise işler daha da berbatlaştı.
Yaklaşık 20.000 emu kuşu, üreme dönemleri sebebiyle bölgeye atak etti. Batı Avustralya’nın suyla kaplı tarım topraklarını pek beğenmediklerinden, etraftan mahsul çalmaya başladılar ve genel olarak bir karışıklığa sebebiyet verdiler.
Eski askerlerin, emu kuşları ordusunun tam bir baş belası olduğu konusundaki görüşlerine katılan Avustralya Savunma Bakanı ise askerlere makinalı tüfekler ve bol ölçüde mühimmat verdi.
Savaş, Kasım 1932’de resmen başlamıştı.
Emu kuşları ile Avustralyalı askerler ortasındaki bu savaşın, beşerler tarafından hayli kolay bir zafer olacağı düşünülüyordu ama beklenen olmadı. Çünkü emular, inanılmaz derecede çevik kuşlardı.
Çalılıkların ve ağaçların ardında yani askerlerin pak bir atış yapamayacağı yerlerde saklanıyorlardı. Bu kuşlar, güya gereğince uzakta dururlarsa askerlerin onları vuramayacağını fark etmiş gibilerdi.
Askerlerin silahlarından çıkan mermiler bir emu kuşuna çarptığında, şaşırtıcı halde az hasar veriyordu. Örneğin bir emu, 5 defa vurulduğunda bile ölmemişti.
Bir asker, bir emuyu öldürmenin tek yolunu şu biçimde tabir etmişti:
“Ağzı kapalıyken başının gerisinden vurmak” yahut “Ağzı açıkken ağzının önünden vurmak”. “İşte bu kadar zor” biçiminde acı bir biçimde eklemişti.
Öte yandan askerler, bir pusu teşebbüsü sırasında 1.000 emuyu çevrelemişti ancak 12 mermi atıldıktan sonra silahlar sıkışmış ve emu kuşları kaçmıştı. Onları araçların gerisinden kovalamak ve hareket halindeyken vurmak bile sonuçsuz kalmıştı.
Çünkü askerlerin silahları, gereğince hassas ve donanımlı değildi. Sonuç olarak yaklaşık 10.000 mermi atılarak yalnızca 1.000 emu kuşu öldürüldü. Bu da askerlerin, onda bir isabet oranına sahip olduğunu gösteriyordu.
Nihayetinde emular bölgeyi terk etmişti. Ama bunun sebebi de yiyeceklerinin tükenmiş olmasıydı. Bu da Avustralyalı askerlerin, emu kuşlarına yenildiği komik bir savaş olarak hafızalarda kaldı.
