Orta Çağ’da Tabutlara Neden Delik Açıyorlardı? Korktukları Bir Şey Varmış!
Orta Çağ’daki kimi tabutlarda, delikler bulunuyor. Bu deliklerin arkasında dinî, toplumsal, kültürel olmak üzere farklı nedenler yatıyor.
Orta Çağ’dan kalma mezarlar incelendiğinde tabutların kimilerinde delikler olduğunu görebiliyoruz.
Günümüzde bu türlü bir uygulama yokken o devirlerde neden tabutlara delik açılıyordu? Birkaç farklı sebebini anlatalım.
Diri gömme korkusu vardı.
Orta Çağ’da, ezkaza diri canlı gömülme korkusu hayli yaygındı. Hatta kimi mezarlıklarda ölülerin nitekim ölüp ölmediğini anlamak için bir süre bekliyorlardı. Bu nedenle birtakım tabutlara hava deliği ya da çan eklenirdi ki kazara canlı diri gömülmüş bir insan varsa orada olduğunu belirli edebilsin.
Ölülerin temas kurması için de yapılıyordu.
Orta Çağ’da tabutlara delik açılmasının arkasında yatan bir öbür sebep ise toprağın altındayken delikler aracılığıyla diğer ölülerle bağlantıya geçilebileceği inancıydı. Emsal formda, kimi vakit da yaşayanların ve ölülerin bu delikler aracılığıyla irtibat kurabileceğine inanılıyordu.
Ruhların hür kalması maksadıyla da yapılıyordu.
Bazı Orta Çağ kültürlerinde, ölen şahısların ruhlarının hür kalması gerektiği düşünülüyordu. Tabutlara açılan bu delikler sayesinde ruh, mezardan rahatça çıkabilecekti. Hatta bu uygulama, ölülerin daha huzurlu olması ve yaşayan bireylere musallat olmaması için önlem olarak görülüyordu.
İşte tüm bu dinî, toplumsal ve kültürel sebepler; Orta Çağ’daki insanların tabutlara delikler açmasına sebep oluyordu.
Daha fazla Orta Çağ içeriği için:
