Korsanların Gerçekten Tahta Bacakları ve Kancaları Var mıydı Yoksa Bu da Romantikleştirilmiş Bir Efsane mi?
Papağan, göz bandı, elde kanca, bacakta tahta. Bu saydıklarımızı düşününce aklımıza çabucak korsanlar geliyor. Pekala bu imgelerden ne kadarı gerçek?
Özellikle tahta bacak problemi, sinemaların ve romanların bize sunduğu romantik bir efsane mi yoksa tarihî bir gerçeklik mi?
Korsanların güçlü ömür şartlarında tahtadan bir bacak olması mümkün mü?
Denizcilik, bilhassa korsanlık, tehlikelerle dolu bir meslekti.
Kazalar, hastalıklar ve savaşlar nedeniyle uzuv kayıpları sıklıkla yaşanıyordu. Bir korsan gemisinde ise cerrahlık tabiplere değil marangozlara düşerdi. Sonuçta kesmeye alışkınlar.
Yeterli maharet ve ekipman olmadığı üzere anestezi olarak da roma güveniyorlardı ve düşük muvaffakiyet talihi da olsa ampütasyonlar yapıyorlardı. Doğal ki sağ çıksalar bile o kaidelerde enfeksiyon riski yüksekti ve birçok kişi de bu yüzden ölüyordu.
Ancak bu olmadığı manasına da gelmiyor.
16. yüzyılda yaşamış Fransız Korsan François Le Clerch, en ünlüsü diyebiliriz. Karayipler’in birinci değerli korsanlarından biri olan Clerc, tahta bacağı ile biliniyordu, hatta hem Fransızca hem İspanyolcada “tahta bacak” lakabı vardı.
Felemenkçede “Houtebeen” yani tahta bacak manasına gelen lakabı alan bir başka kotsan ise Hollandalı Cornelis Jol’dü.
Popüler kültürün tesiri epeyce büyük.
Macera romanı “Hazine Adası”, sayesinde aslında tahta bacak ve korsanları özdeşleştirdik. Papağanı ve kesik bacağıyla Long John Silver karakteri, akıllara kaldı.
Stevenson’ın yepyeni Long John Silver’ı ise bacağının tamamını kaybetmişti ve koltuk değnekleriyle dolaşıyordu.
Sonuç olarak korsanların tahta bacak yahut kanca kullanımı, birtakım ferdi örnekler dışında, yaygın bir uygulama değildi ve kanca üzere protezlerin kullanıldığına dair somut ispatlar epey sonlu. Bu imgeler, tanınan kültürün ve edebiyatın tesiriyle günümüze kadar gelmiş romantik tasvirlerden yalnızca biri.
