Kedi ve Köpekleri Kısırlaştırmanın “Bu Kadarını Bilmiyorduk!” Dedirtecek Faydaları
Kedilerin ve köpeklerin kısırlaştırılması her ne kadar birtakım beşerler tarafından yanlış bulunsa da bilim ve etik açıdan yararları yadsınamayacak kadar çok.
Yuvamızı, sokaklarımızı, dünyamızı paylaştığımız kedi ve köpeklerin kısırlaştırılması hem onların sıhhati için hem de insanlık için çok kıymetli.
Birazdan bahsedeceğimiz yararları öğrendiğinizde siz de ne kadar gerekli bir şey olduğunu daha düzgün anlayacaksınız. Kedi ve köpekleri neden kısırlaştırmalıyız? Bir bir anlatalım.
Evcil hayvanlarımız üzerinden bahsedecek olursak…
Hayvanlar da beşerler üzere kansere yakalanabiliyor. Bilimsel araştırmalar, kısırlaştırmanın belirli kanser tiplerinin önüne geçtiğini ve hayvanların daha uzun, sağlıklı bir yaşam sürmesine katkı sağladığını ortaya koydu.
Özellikle dişi hayvanlarda göğüs tümörü sıkça görülüyor. Kısırlaştırmayla tümörün önüne geçiliyor. Birinci kızgınlık devrinden evvel kısırlaşan hayvanlarda göğüs kanseri riski %90’a kadar düşürülüyor.
Yine dişi hayvanlarda, rahim enfeksiyonları ve yumurtalık kanserlerinin önüne geçmek için alınabilecek en büyük tedbir kısırlaştırma.
Öte yandan erkek hayvanlarda testis kanseri riski, kısırkaştırmayla büsbütün ortadan kalkabilirken prostat hastalıklarının gelişme riskini azaltıyor.
Davranışsal yararları yadsınamaz.
Kısırlaştırma, hayvanların daha sakin ve uyumlu olmalarını sağlıyor. Kısırlaştırılmayan hayvanlar, saldırganlık gösterebiliyor. İşte sokaklarda “saldırgan” diye etiketlediğimiz hayvanlar aslında belediyelerin ihmali sonucu o hâle geliyor.
Özellikle erkek hayvanlardaki agresif davranışlar, bölge işaretleme ve kaçma eğilimleri kısırlaştırmayla azalıyor.
Sokakta yaşayan hayvanların nüfus denetimi için gerekli.
Önce hayvanları bize bağımlı kıldık, daha sonra hayat alanlarını bırakmadık. Bu yüzden “doğa/doğal” diye bir ortam kalmadı, bu bağlamda kısırlaştırmayı da “doğalarıyla oynamak” olarak değerlendiremeyiz.
Kedi ve köpekler evcilleşerek insanlara bağımlı hâle geldiği için onların popülasyonlarını denetim altına almamız gerekiyor. Aksi takdirde sokakta ve barınaklarda kötü ömür şartlarına maruz kalarak hayatlarını eziyet içinde geçiriyorlar.
“Annelik, babalık hissini bir sefer tatsın…” diyerek kendimizi kandırıyoruz.
Ne yazık ki hayvanların da bizim üzere özelliklere sahip olduğunu varsayıyoruz ve bunun yüzünden yanlış kararlar veriyoruz. Evet, hayvanlar çok uygun birer anne olabilir, yavrularına şefkat gösterebilir lakin onlarda insanlardaki üzere istenen bir “annelik duygusu” yok.
Aksine doğum süreci sancılı geçiyor, yavrularına bakarken zorlanıyor ve gerilimli oluyor, kendi bakımına vakit ayıramıyor…
Hepsinden öte, sokaklar ve barınaklar; sıcak bir yuva bekleyen milyonlarca hayvanla doluyken evimizdeki hayvanların üremesine yer hazırlamak maalesef etik açıdan oldukça problematik bir husus.
Biz ne yapabiliriz?
Öncelikle meskeninizde bir hayvan varsa veterinerinize danışarak kesinlikle kısırlaştırmalısınız. Bunun yanı sıra sokakta yaşamaya mahkûm hayvanlar için bağlı olduğunuz belediyeye nazaran siz de randevu alarak sokakta yaşayan hayvanların kısırlaştırmasını ve sonra yaşadığı yere geri bırakılmasını talep edebilirsiniz.
Kaynaklar: Brown University, The Humane Society of the United States, Ross University
