II. Dünya Savaşı’nda Kullanılan Zıplayan Bomba Tam Olarak Nasıl Çalışıyordu? (Evet, Bildiğiniz Zıplıyor)
İngiliz mühendis Sir Barnes Wallis, suyun üzerinde zıplayarak Alman barajlarını yıkmayı hedefleyen bir bomba tasarladı. İcat, II. Dünya Savaşı’nın seyrini değiştiren bir atağa öncülük etti.
Suyun üstünde zıplayan bir bomba kulağa nasıl geliyor? II. Dünya Savaşı’nın en tesirli silahlarından biri olan bu bomba, Sir Barnes Wallis’in mühendisliği sayesinde gerçeğe dönüştü.
Peki, bu zıplayan bombanın arkasındaki karmaşık bilim neydi?
Baraj yıkmak için zıplayan bomba fikri nasıl ortaya çıktı?
Almanlar, barajlarının düşman amacı olabileceğini düşündü ve bu yüzden yapıların önüne torpido ağları kurdular. Wallis, küçük bombalarla barajları yıkmanın işe yaramayacağını fark etti.
Bunun yerine tek bir dört tonluk bombanın, baraj duvarının çabucak yanında ve suyun 9,14 metre altında patlaması gerektiğine karar verdi.
O dönemde yüksek irtifa bombardımanı bu kadar hassas bir hedeflemeyi mümkün kılamıyordu. Bombayı su üzerinde zıplatarak baraja ulaştırma fikri buradan doğdu.
İlk deneyler, bombanın su üzerinde zıplayabilmesi için dönmesi gerektiğini gösterdi.
Dönüş, bombanın suya nazikçe çarpmasını sağlıyordu. Bombanın geri dönüşle dönmesi, su yüzeyine daha yumuşak bir formda temas etmesini sağlıyordu.
Eğer bomba suya sert bir biçimde çarpsaydı, erken patlayabilir ve uçağa ziyan verebilirdi. Bu nedenle bombanın geri dönüşle dönmesi, düşük irtifadan bırakılmasını mümkün kıldı.
Lancaster bombardıman uçakları, geri dönüş sayesinde bombaları 18 metre yükseklikten bırakabiliyordu. Geri dönüş olmadan uçaklar, bombaları bırakmak için daha da alçaktan ve süratli uçmak zorunda kalacaktı ki bu da çok daha tehlikeli olurdu.
Wallis, deneylerinin birinci aşamalarında golf topları ile çalıştı ve bombanın global olması gerektiği ortaya çıktı.
Ancak tam boyutta üretildiğinde global bombalar suya çarptığında parçalanıyordu. Kısa mühlet sonra, küresel olmadan da bombanın tesirli biçimde zıplayabileceği anlaşıldı.
Spin, bombanın eksenini yatay tutarak suya kare bir biçimde çarpmasını sağladı. Geri dönüş, bombanın baraj duvarına çarptığında prematüre olarak patlamasını önledi ve suyun derinliğine hakikat eğilerek baraj duvarına en yakın noktada patlamasını sağladı.
Mayıs 1943’te yapılan gerçek hücumda, 19 Lancaster bombardıman uçağı İngiltere’nin Lincolnshire kentindeki RAF Scampton’dan kalktı.
Bomba, barajın önünde bırakıldı, beş ya da altı defa zıplayarak suyun 9,14 metre derinliğinde baraj duvarının çabucak yanında patladı. İlk baraj yıkılmadan evvel beş uçak bombalarını bırakmak zorunda kaldı.
Wallis’in mühendisliği sayesinde bu zıplayan bombalar, II. Dünya Savaşı’nın mühendislik başarılarından biri olarak tarihe geçti.
