İç Organlarımız Bize Bu Kadar Yakın Olmasına Rağmen Neden Çalışma Seslerini Duyamıyoruz?

Organlarımız devamlı olarak çalışmasına ve onlara bu kadar yakın olmamıza karşın seslerini neredeyse hiçbir vakit duyamıyoruz. Pekala neden?

Vücudumuzun içinde daima çalışan bir sistem var. Kalbimiz, akciğerimiz, midemiz, bağırsaklarımız, karaciğerimiz… Velhasıl tüm organlarımız bir makine üzere sürekli çalışıyor.

Fakat seslerini duyamıyoruz. Evet, bazen çok heyecanlandığımızda kalbimizin sesi kulaklarımızda yankılanıyor yahut karnımız gurulduyor lakin bunlar dışında neredeyse hiçbir şey duyamıyoruz. Yeterli de neden?

Organlarımız, varsayım ettiğimizden daha düşük seste çalışıyor.

İç organlarımız çalışırken çok düşük düzeylerde sesler çıkarıyor. Steteskop üzere aygıtlarla duyulabilse de kendi kulağımızla direkt duyabileceğimiz kadar yüksek sesli değiller.

Bunun yanı sıra beynimiz; daima maruz kaldığı sesleri filtreliyor. Örneğin bir kafede oturuyorsanız bir müddet sonra yoldan geçen otomobil seslerini fark etmezsiniz. İç organlarımızın sesi de çok düşük frekanslarda ve daima olduğundan beynimiz bu sesleri pek algılamıyor.

Evrimsel sürecin de tesiri var.

Adaptasyon ve evrim sürecimizde bedenimiz, hayatta kalmak ve çevresel tehditleri algılamak için dışarıdan gelen seslere çok daha hassas bir biçimde evrimleşti. İç organlarımızın sesleri, bedenimizin olağan bir modülü olduğundan algılamamız için özel bir ihtiyaç yok.

Son olarak, kulaklarımız dış ortam seslerini algılamak üzere evrimleştiğinden; cilt, kaslar ve öteki dokularla çevrelendiği için hem seslerin dışarı çıkması zorlaşıyor hem de kulak tarafından algılanması. İşte tüm bu sebeplerden ötürü iç organlarımız her ne kadar hiç durmadan çalışıyor olursa olsun, seslerini duymamız pek mümkün değil.