Doğada bulunan birçok hayvan, kimi sebeplerden ötürü annesinden farklı düşebilir ve ailesinden farklı yaşamak zorunda kalabilir. Pekala tıpkı cinsin farklı annesi bu yavruyu evlat edinir mi?
Evlat edinmek sırf insanlara mı hastır yoksa hayvanlar ortasında bu türlü bir şey de mümkün mü?
Gelin, bu soruların karşılıklarını verelim.
İnsanlar üzere birçok canlı, yetim yavruları evlat edinir.
Bu hayvanlar ortasında; balinalar, foklar, sincaplar, goriller ve şempanzeler vardır. Örneğin dağ gorillerini inceleyen bilim insanları, genç bir goril annesini kaybettiğinde, kümenin geri kalanının yavruya bakmak için gayret gösterdiğini fark eder.
Yine yaşlı şempanzeler de annelerini kaybettiklerinde daha küçük kardeşleri evlat edinirler. Ayrıyeten her yıl yavru fokların dörtte biri ila üçte ikisi, annelerinden ayrılmak durumunda kalır.
Bu yavrular, yetim kaldığında ise onları tekrar sıhhatine kavuşturabilecek bir dişi aramaya başlarlar. Fok topluluklarında dişiler ve evlat edinilmiş yavrular, karşılıklı olarak birbirinden faydalanır. Bir anne fokun kendi yavrusunu kaybetmesi, bir yavrunun annesini kaybetmesi kadar muhtemeldir.
Öte yandan genel prestijiyle tüm hayvanlar, genlerini bir sonraki nesile aktarmak üzere programlanmıştır.
Biyolojik olarak akraba olduğumuz kardeşimizin genetik gereci, bizimle %50 oranında bir benzerlik gösterir. Kuzenlerde ise bu oran ortalama %25’tir.
Bu sebeple şayet bir hayvan, yavrularını şanssız bir biçimde kaybetmek zorunda kalırsa yeğenini evlat edinmek, genetik malzemesinin bir kısmının hayatta kalmasını sağlayabilir. Bu fedakar davranışa da akraba seçilimi denir.
Sosyal kümeler hâlinde yaşayan hayvanlar, toplu yaşamaya hayli uyumlu üzere gözükür. Tahminen de hayvanlar, kendi yavrularını oburlarının yavrularından ayırt etmekte ve tanımakta başarısız olur.
Ya da tahminen de kümelerinin genel gücünü artırmak için öteki bir üye almayı seçerler. Ne yazık ki bu noktada birçok ihtimal mevcut.
