Ayçiçekleri Nasıl Oluyor da Toprağa Sabit Değillermiş de Kasları Varmış Gibi Gün Boyu Güneşi Takip Edebiliyor?
Ayçiçeklerinin hiç elbet en değişik özelliklerinden biri, gün içinde hayran hayran daima güneşi takip etmeleri. Pekala yalnızca bir bitki olmalarına karşın bu hareketi nasıl bu kadar kusursuz bir biçimde yapabiliyorlar?
Evet, ışık kaynağına gerçek dönme eğilimini öbür bitkilerde de gözlemleyebiliriz lakin ayçiçeklerinde durum biraz daha farklı ve bariz.
Bakalım kasları bile olmayan ayçiçekleri tüm gün bakışlarını güneşten ayırmamayı nasıl başarıyor?
Ayçiçekleri, güneşe dönme hareketini gençken daha fazla yapıyor.
Şafak vaktinde bilhassa genç ayçiçekleri doğuya döner ve güneşin doğuşuna hazırlanır. Gün içinde sürekli güneşi takip ederek batıya hakikat dönerler. Gün bittiğinde ise tekrar doğuya dönüp sabahına güneşi selamlamayı beklerler. Bu hareketin bir ismi de var: “heliotproizm”.
Yaşlı ayçiçekleri ise “Uğraştırman beni guzum, ben burada oturayım, siz gidip gelin.” dermişçesine güneşi pek takip etmez, genellikle doğuya dönük bir şekilde bekler. Bunun sebebini açıkladığımız içeriğimizi de meraklısı için aşağıya bırakıyoruz:
Asıl mevzumuza geri dönelim, ayçiçekleri bu güneşi takip etme ve dönme hareketini nasıl yapıyor?
Ayçiçeklerinin kasları olmamasına karşın gün uzunluğu fıldır fıldır dönüyor. Bu zımnî numaranın püf noktası ise köklerinde yatıyor. Genç ayçiçeklerinin sapları, geceleri nispeten fazla büyüyor fakat bu büyüme sadece batı yönünde oluyor. Yani başının doğuya gerçek bükülmesi daha kolay hâle geliyor.
Aynı durum, gün içinde farklı taraftan yaşanıyor. Gövdelerinin doğu tarafı büyüyor ve güneşin de tesiriyle batıya yanlışsız bir sallanma hareketi ortaya çıkıyor. Böylelikle daima etkin bir büyüme gerçekleştirerek gün uzunluğu güneşi takip edebiliyorlar.
İlginizi çekebilecek öbür içeriklerimiz:
