Her bir medeniyet ve o medeniyetin insanları, elbet birbirinden farklı geleneklere ve alışkanlıklara sahiptir. Antik Romalı bayanlar da tıpkı Orta Çağ bayanları üzere değişik geleneklere sahipti.
Antik Roma bayanlarının güzellikten evliliğe, çocuk sahibi olmaktan boşanmaya kadar şimdiye kadar hiç duyulmamış yaklaşımları vardı.
Gelin Antik Roma bayanlarının hayatına daha yakından bakalım.
Antik Roma bayanlarının çocukluk periyodu, hayli kısa sürerdi.
Çünkü kız çocuklarının erkenden evlenmesi gerektiği düşünülüyordu. Ortalama 12-13 yaşına geldiklerinde evlenmeleri için teşvik edilir, kısa müddette çocuk sahibi olmaları beklenirdi. Bunun en kıymetli sebebi, o periyotta bebek mevt oranlarının çok yüksek olmasıydı.
Antik Romalıların fikir stillerine nazaran bir bayan ne kadar erken evlenirse o kadar çok çocuk yapabilirdi ve böylelikle nüfus artardı.
Doğum yapan varlıklı Antik Roma bayanlarının emzirmesine, değişik bir şekilde müsaade edilmezdi.
Bunun yerine köle olarak görülen ya da sütanneliği yapan rastgele bir bayan, çocuğu emzirebilirdi. Bu uygulamanın nedeni de annenin, emzirdiği vakit bitkin düşeceği endişesiydi.
Fakat bir öbür tarafından periyodun filozofları, anne sütünün çocuğun sıhhati ve ahlaki karakteri için en yeterlisi olduğunu öne sürüyordu. Zira onlara nazaran sütannelerin yahut kölelerin makus karakteri, emzirme sırasında bebeğe geçebilirdi.
Ancak filozoflar bu türlü düşünse de varlıklı Romalı bayanlar, bebeklerini emzirme taraftarı değildi.
Boşanma durumunda ise çocukların velayetini anneleri değil babaları alırdı.
Antik Roma’da boşanmak varsayım edilenenin tersine oldukça kolay ve yaygındı. Boşanmak için yasal bir prosedür yoktu. Evlilik, erkek yahut bayanın “Senden boşanıyorum” demesi ile fiilen sona ererdi.
Babalar, evlilikten sonra da kızları üzerindeki yasal velayete sahip oldukları için boşanma süreçlerini bayanların babaları yürütürdü. Ayrıyeten bu düzenleme ile bayanların çeyizleri, tekrar baba meskenine dönebiliyordu.
Ne yazık ki bayanların kendi çocukları üzerinde hiçbir yasal hakkı yoktu. Bu sebeple boşanmanın akabinde babalar, direkt velayetin sahibi olurdu.
Antik Roma bayanları maalesef hudutlu bir eğitim seviyesine sahipti.
Çünkü bu periyotta bayanların eğitim alması hayli tartışmalı bir mevzuydu. Roma’nın üst ve orta sınıflarındaki kız çocuklarının birden fazla, temel okuma ve yazma becerilerine sahipti. Birtakım aileler ise özel hocalar tutarak kızlarının eğitimini biraz daha ileri bir düzeye taşıyabilirdi.
Ancak tekrar de bayanların fazla eğitimli olması, eşleri ve etraf tarafından pek güzel karşılanmazdı. Bu sebeple bayanların eğitimi sınırlandırılırdı.
Bu periyodun bayanları için hoş görünmek, en kıymet verdikleri şeydi.
Çünkü bu periyotta bayanın dış görünüşünün, erkeğin yansıması olduğu düşünülürdü. Bu sebeple bayanlar, düzgün görünmek uğruna birçok hoşluk trendi geliştirmişti. Yani bayanlar hayli baskı altındaydı.
Kendi güzellikleriyle eşlerini en güzel formda temsil etmek istiyorlardı. Bu nedenle Antik Roma’da süratli gelişen bir kozmetik sanayisi vardı. Örneğin bal ve gül yaprakları, cilt bakımının vazgeçilmeziydi.
Sivilceler için önerilen tedaviler ortasında tavuk yağı ve soğan vardı. Öğütülmüş istiridye kabukları da peeling olarak kullanılırdı. Tekrar ezilmiş solucanlar ve yağ karışımının gri saçları kamufle ettiği düşünülürdü. Hatta birtakım araştırmacılar, timsah dışkısının bir çeşit allık olarak kullanıldığından da bahsetmişti.
