Amerika’da Sağlık Sektörü Neden Bu Kadar Pahalı? Basit Bir Muayene Bile 150 Dolar!

Daha evvel Work and Travel’la ABD’ye giden bir arkadaşınız varsa ya da siz gittiyseniz bilirsiniz ki kutu kutu Parollar, Nurofenler, Metpamidler de sizinle gelir zira hasta olup “Bir doktora görüneyim.” demeyi düşünürseniz cebinizdeki tüm dolarları orada bırakmak zorunda kalabilirsiniz. Hakikaten, ABD’nin sıhhat sistemi neden bu kadar kıymetli?

Ne kadar eleştirirsek eleştirelim, “Önceden hastanede kuyruklar oluyordu.” diyenlere ne kadar kızarsak kızalım, Türkiye sıhhat kesimi konusunda öbür ülkelere kıyasla nitekim güzel bir düzeyde. Durumun vahimliğini siz düşünün yani…

Özellikle Amerika’nın sıhhat dalında her şey o kadar kıymetli ki birçok Amerikalı, özel sigortalara güveniyor. Hatta sayısal bilgilerle konuşacak olursak nüfusun %91,4’ü özel sıhhat sigortasına sahip. Âlâ de neden insanları buna mecbur bırakıyorlar?

Amerika’nın sıhhat sistemi oldukça karışık.

Diğer gelişmiş ülkelerin tersine ABD, vatandaşlarına kozmik sıhhat hizmeti sunmuyor. Vatandaşların birden fazla, özel sıhhat hizmetlerine güvenirken öbür kısmı hükûmet tarafından desteklenen kamu planlarına erişiyor.

Söylediklerine nazaran ABD üzere büyük bir yerdeki nüfusun tek bir sisteme giremeyecek kadar büyük ve çeşitli. Bu yüzden önemli maliyetler gerekiyor. Tekrar de ömür standartlarının güzelleşeceği ve birçok hastalığın önüne geçilebileceği yadsınamaz.

Bir muayene fiyatı bile 150 dolara varabiliyor!

Ortalama bir Amerikan vatandaşının maaşının 1200-2400 dolar arası olduğunu düşününce sıhhat dalına harcadıkları para oldukça yüksek kalıyor. Tabip muayenesi 75-150 dolar ortasındayken uzman bir doktora görünmek isterseniz bu fiyat 150-400 dolara kadar çıkabiliyor.

Basit bir diş dolgusu ise 350, kanal tedavisi 500 dolar civarlarında. Hatta MR, 1800-2000 küsürlerde olduğu için tüm maaşınızı vermeniz gerekebiliyor.

İnsanlar hastalıktan fazla hastalıklarının önüne geçebilmek için kâfi paraları olmadığından ölüyor.

Amerikalıların neredeyse yarısı, maliyet nedeniyle tıbbi bakımlarını geçirdiklerini ya da atladıklarını söylüyor. Bu bakımları atladıklarında ise ilerleyen etaplardan kanser teşhisi konulması gibi değerli sonuçlar ortaya çıkabiliyor.

Örneğin 26 yaşındaki bir genç, insülin almaya yetecek kadar parası olmadığı için ilacını 1 hafta sonra, maaşını çektiğinde almaya karar verdi lakin ne yazık ki bunu başaramadı. Alec isimli genç, konutta tek başına kusarak ve boğularak öldü. Bu uç bir örnek olsa da durumun ciddiyetini anlatmak için kâfi.

Covid-19 vaktinde da beşerler parasızlıktan hastane fiyatlarını karşılayamadığı için doktora gidemiyordu ve bu yüzden birçok can kaybedilmişti. Hatta kimileri, evlerinde meyyit bulunmuştu.

İlaç almak isterseniz bir aylık maaşınızın yarısından vazgeçmek zorundasınız.

İlaç fiyatları, ABD’deki en büyük harcama alanlarından biri olabilir. Amerikalılar reçeteli ilaçlara, diğer refah ülkelerinin 2 katını ödüyor. İlaç şirketleri, kârlarını hastalardan üstün tutuyor ve sigorta şirketlerine milyonlar ödüyor. Hükûmet de bu muahedeyi durdurmak için kılını kıpırdatmıyor.

İlaçlar, herhangi bir kısıtlama olmaksızın hür piyasada fiyatlandırılıyor. Vatandaş da her vakit bu ilaçları alacak maddi gücü bulamayabiliyor. Öbür bir tabirle, erken vefat reçetelendiriliyor.

Tıpçıların maaşları başka ülkelere kıyasla daha yüksek.

ABD’deki bir aile hekiminin ortalama yıllık maaşı, 2022 yılında 235.930 dolar civarıydı. Acil servis hekimlerinin ise 310.640’larda. Hollanda ve Belçika üzere ülkeleri düşününce bu fiyatlar neredeyse iki katı.

Tıpçıların maaşlarının bu kadar yüksek olması; onların işine verilen saygıyı somut bir formda gösterse de vatandaşların, hekimlerden sıhhat hizmeti almasını zorlaştırıyor ve ortaya bir eşitsizlik çıkıyor.

Yani iki büyük sebebin, ilaç şirketlerinin istediği biçimde fiyatlandırma yapması ve sıhhat çalışanlarının yüksek maaşları olduğunu söyleyebiliriz.

Amerika üzere büyük bir yeri düşününce nüfusun %10’unun özel sıhhat sigortasına sahip olmadığı için sıhhat hizmetlerinden faydalanamaması azımsanamayacak bir oran.

Sağlık dalına harcanan yıllık 3 trilyon dolar ise dudak uçuklatacak düzeyde. Uzmanlar, bu hususta ivedilikle gerekli düzenlemelerin yapılmasını önerse de hükûmetin bir adım atacağına dair ufukta bir işaret görünmüyor.

İlgiyle okuyacağınız öbür içeriklerimiz: