İkinci Dünya Savaşı devrinde acımasız Japon askerker cinsel muhtaçlıklarını karşılamak için ortalarında birçok çocuğun bulunduğu yaklaşık 20.000 Koreli bayanı seks kölesi olarak kullandı.
“Konfor/Rahatlama Kadınları” olarak isimlendirilen seks kölesi bayanlar, bir anda hayatlarının bu derece değişeceğinden habersiz bir halde ailelerinden koparılıp kendilerini bambaşka bir hayatın içinde buluyordu.
Küçük yaşta seks köleliğine zorlanan Kim Bok-Dong ve Lee Ok-seon’un dehşet verici hayat hikayelerini kendi ağızlarından dinlemeye hazırsanız başlayalım.
Yalnızca 14 yaşındayken seks kölesi olmak üzere kaçırıldılar.
1926 yılında 14 yaşında olan Kim Bok-Dong ve Lee Ok-seon, o yıllarda Japonya’nın himayesinde olan Kore’de hayatlarını sürdürüyordu. Japonlar, Korelileri kullanarak onlara istedikleri her şeyi yaptırmaya çalışıyordu.
Küçük yaştaki oğlanları okullarından alıp “öğrenci askerler” olarak ordularına sokuyorlar, küçük kızları ailelerinin mal varlığına el koymakla tehdit ederek kaçırıyorlardı.
Kaçırıldıkları travmatik günü kendi kelamlarıyla anlattılar.
Lee Ok-seon, kaçırıldığı günü şu sözlerle anlatıyor:
“Ailem için bir ayak işi yapıyordum. Bir küme üniformalı adam otomobilden fırlayarak bana saldırdı ve otomobile sürükledi. Araç uzaklaşırken 14 yaşımda anne babamdan ebediyen ayrıldığıma dair hiçbir fikrim yoktu.”
Kim Bok-Dong’un kaçırılış kıssası ise şu halde:
“Evlere girip bizi zorla alıp götürüyorlardı. Gitmek istemediğimiz takdirde ailemizin tüm mallarına el koymakla bizi tehdit ediyorlardı. Bir gece limana götürüldüm ve yaklaşık 30 kızın bulunduğu bir gemiye bindirildim.”
“Rahatlama istasyonları” ismi verilen yerlerde tecavüze uğruyorlardı.
“Rahatlama istasyonları” denilen bu yerler aslında hastanelerdi. Yaptıkları berbatlığı örtmek isteyen Japon askerleri, istismar mağduru kızları hastanede çalışan hemşirelermiş üzere gösteriyorlardı.
Hastaneye birinci kere getirilen kızlar, yetkililer tarafından karşılanıyordu ve muayene edilip odalarına gönderiliyorlardı. Doğal ki aralık yahut açık kapıların gerisinde neler olduğunu herkes anlıyordu.
Yürüyemeyecek hâle gelseler bile boyun eğmek zorundalardı.
Saatlerce süren mide bulandırıcı olaylar, kimi günler öğle 12’den akşam 6’ya kadar, bazen ise sabah 8’den akşam 5’e kadar aralıksız sürüyordu.
Yürüyemeyecek hâle gelen tecavüz mağduru “konfor kadınları”, karşı koymak istediklerinde dayakla cezalandırıldıkları için boyun eğmeye mahkûm ediliyorlardı. Her günün sonunda ise hekimler kızların yaralarını tedavi ediyordu.
Savaşlardan evvel artan tekrarlanan tecavüzler, ıstırap verici fizikî ağrılar, hamilelikler, cinsel yolla bulaşan hastalıklar ve kasvetli koşullar…
Kendi ortalarında “Bu biçimde yaşamaktansa ölmek daha âlâ bir seçenek.” diye düşünen kızlar, orta sıra intihar teşebbüslerinde bulunuyordu.
Hatta, annesinin yiyecek için verdiği parayla alkol alıp intihar etmeye kalkışan Kim Bok-Dong, “Midem o kadar ziyan gördü ki, hâlâ sindirim sorunları yaşıyorum.” diyor.
Savaş devrinde birçok bayan sağ çıkamadı.
“Rahatlama kadınları” ismi verilen seks kölesi bayanların birçoğu o devirlerde hayatını kaybetti. Kim Bok-Dong ve Lee Ok-seon üzere birtakım istisna şahıslar ise kurtulmayı başardı. 8 yıllık esaretin akabinde bir mülteci teknesiyle ailesinin yanına dönmeyi başaran Kim Bok-Dong, orada ne kadar kaldığından bile habersizdi.
Kızlarının çalışmaya gittiğini sanan ailesi, Kim’in yaşadığı travmatik gerçekleri uzun yıllar boyunca öğrenmedi. Fakat uzun vakit sonra annesi ona evlenmesi için baskı yaptığında tüm olanları itiraf edebildi.
Yaşanan yılların yarasını hiçbir şey saramaz ama…
Senelerini tahminen de dünyanın en dehşetli deneyimlerinden birini yaşayarak geçiren bu bayanların hayatı bir daha eskisi üzere olmadı elbette. Kim Bok-Dong’un hâlâ tek isteği ise Japonya’nın resmi ve içten bir özrü. Kim, röportajını etkileyici birkaç cümleyle bitiriyor:
“Eğer tazminat alsaydım, durumu olmayan öğrenciler için kullanırdım. Zira ben, öğrenci olmam gereken yılları seks köleliği yaparak geçirdim.”
