Nepal’de “Tanrıça” Atfedilip İstismara Maruz Bırakılan Kız Çocukları: Kumariler
Birçoğumuzun duyduğu fakat inanmakta zahmet çektiği kimi dehşetli ülke gelenekleri var. Ne yazık ki Nepal’in binlerce yıldır gerçekleştirdiği bu gelenek, inanmak istemesek de gerçek. Küçük çocukların yaşadıkları hayat, yüreğinizi sızlatacak!
Dünyanın her yerinde, enteresan ve eski geleneklerin birçok günümüzde bile devam ediyor. Bilhassa Nepal, gelenek ve görenek konusunda epeyce değişik bir bakış açısına sahip.
İşte Kumari ismi verilen çocuk tanrıçalar da bu geleneklerden bir tanesi. Ayaklarının yere değmesi bile yasak olan bu kız çocukları nasıl bir hayat sürüyor?
Nepal’de birtakım kız çocuklarının kutsal olduğuna inanılıyor.
Katmandu Vadisi’nin tanrıçası Taleju’nun ruhunun bir küçük kız çocuğunun vücudunda reenkarne olduğuna inanılıyor. Tanrıça Kumari olarak isimlendirilen bu çocuklar yalnızca kızlar ortasından, Newari kökenli Shakya ailesinden seçiliyorlar.
2-6 yaş ortasındaki kız çocukları ortasından seçilen tanrıçaların bu kriterlere uyması ve birçok ritüeli tamamlaması gerekiyor.
Kumari olabilmek için birinci kriterler neler?
Çocukların tanrıça olabilmeleri için 32 hoşluk kriterinin hepsinden tam puan alması gerekiyor. Bu kurallardan kimileri; deniz kabuğu üzere bir boyna, ördek üzere yumuşak ve net sese, kapkara gözlere ve kıvrımlı cinsel organlara sahip olmak.
Bu kelamda hoşluk kriterlerinin hepsine sahip olan kız çocuklarının Kumari olmayı belirleyen iki kademeyi daha tamamlamaları gerekiyor.
Seçim basamakları nasıl oluyor?
Kumari adayı çocuklar, kendilerinden evvelki Kumari’nin sahip olduğu oyuncaklar ve ona ilişkin olmayan oyuncaklarla birlikte bir odaya konuluyor. Gerçek Kumari’nin, bir evvelki Kumari’ye ilişkin oyuncakları hissedip seçmesi bekleniyor.
Bu evreyi geçen çocukların ise ölmüş inek, domuz, tavuk ve bufalo kafası bulunan karanlık odalarda bir geceyi soğukkanlılıkla geçirmesi gerekiyor. Tüm bu evreleri başarılı bir halde tamamlayan kız çocuğu, Nepal’in tanrıçası olarak seçiliyor.
Tanrıça seçilen çocuklar çok şiddetli bir hayat yaşıyor.
Tanrıçaların Katmandu’da kendilerine tahsis edilen konutta yaşamaları gerekiyor. Ne yazık ki çocuklar bu evden sırf 13 defa çıkabiliyor. Bu 13 kısıtlaması ise sırf dinî bayramları ve şenlikleri kapsıyor.
Kumariler, gün içerisinde yalnızca bir kere pencereden dışarıyı seyredebiliyor. Kısıtlı vakitlerde sadece ailesiyle irtibat kurabilen bu çocuklar, okula da gitmiyor.
Ayaklarının yere değmesi yasak olan tanrıçalar, 17. yüzyıldan beri bu geleneğin kurbanı oluyor.
Özel günlerde halk ortasına karışan Kumariler, ikramlarla ve büyük coşkuyla karşılanıyor. Hatta ayaklarının yere değmesi yasak olduğu için halk bu kızları omuzlarında taşıyor.
2300 yıllık bir kökeni olan bu gelenek, ne yazık ki birçok küçük çocuğu şiddetli bir hayata sürüklüyor.
Kumariler genç kız olduklarında tanrıçalıktan men ediliyorlar.
Çocuklar birinci regl olduklarında, Nepal halkı onların masumiyetlerini kaybettiklerine inanıyor. Bu yüzden, ergenliğe giren Kumariler, tanrıçalıktan atılıyor ve onların yerine daha küçük kızlar seçiliyor.
‘Kumari ile evlenenlerin çabuk ölecekleri’ şeklindeki batıl inanç ise bu çocukların ömür uzunluğu yalnız kalmalarına ve asosyal yaşamalarına sebep oluyor.
Gerçekten bu gelenek, insanın tüylerini ürpertiyor. Bunun üzere daha birçok değişik gelenek günümüzde hâlâ devam etmekte.
Kaynaklar: The New York Times, Heaven Himalaya
İlginizi çekebilecek öteki içerikler:
