Nazilerin En Acımasız Kadın Muhafızı Annelies Kohlmann’ın Yaptığı İnsanlık Dışı Şeyler

Nazilerin bayan toplama kamplarında muhafızların azap ve istismarları bitmiyordu. Bunlardan birisi de Anneliese Kohlmann isminde acımasız bayan Nazi muhafızıydı. Muhafızlıktan öte çok olağan bir hayat süren Kohlmann, muhafızlık hayatına geçtiğinde adeta dünyanın en acımasız insanına dönüşmüştü.

SS üniformasını II. Dünya Savaşı’nın sonlarına yanlışsız giymişti. En küçük davranışta bile esirlere zalimce muamele gösteren bu bayan, Nazilerin içinde en acımasızı ve duygusuzu olarak tanınıyor.

Savaş hatalısı olmasına, mahkumlara ettiği zulümler, taciz ve tecavüzlerin kanıtlanmasına karşın ise sadece 2 yıl mahpus cezasına çarptırıldı. Başlarda Nazi Partisi’ne katılsa da muhakkak bir mühlet sivil taraftaydı. Sonrasında nasıl olduysa tarih bize bu bayanı “acımasız bayan muhafız” olarak tanıttı.

Anneliese Kohlmann’ın Nazilerin ortasına nasıl karıştığından kelam ederek yazıya başlayalım.

Tıpkı öbür bayan ve erkekler üzere o da şimdi gençken, 19 yaşında Nazi Partisi’ne katıldı. 1 Nisan 1940’ta ise resmen partiye üye olmuştu. Lakin 4 yıl boyunca partide olmasına karşın tramvay operatörü olarak çalışmıştı. Yani sürecin sivil kısmındaydı.

4 Kasım 1944’te ise Kohlmann, SS Alman Bayan Yardımcı Birlikleri’ne alındı. Angeklagt: SS-Frauen vor Gericht (Accused: SS Women in Court adlı kitapta bu bayanla ilgili yazılana bakılırsa, Kohlmann’ın eğitimi 1 hafta sürmüştü. Bu eğitimde de kendisine mutsuz insanlara bilhassa makus davranması dikte edilmiş.

İlk işi, Neugraben’de gardiyanlık olmuştu.

Tanksavar hendekleri kazmak zorunda kalan bayan esirlerin başında duruyordu. Bayanlar, özellikle beş gardiyan tarafından taciz edildiklerini lisana getirmişlerdi. Elbette bunların içinde Kohlmann da vardı. Mart 1945’te Tiefstack köle personel kampına gönderildi. Her iki kamptaki şahitler dava duruşmasında Kohlmann için tanıklık etmişler.

Bu duruşmada Kohlmann’ın bir bayanı el ve ağzından kan boşalacak biçimde vahşice dövdüğünü söylerler. Bir öbür mahkuma ise kolları morarmaktan fazla renk değiştirene kadar sopayla vurduğunu da eklerler.

Eziyetleri de bunlarla hudutlu değildi üstelik. En kolay cürümlere ve davranışlara bile vahşice karşılık vermişti.

Hamile bir bayanı öldüresiye tekmeleyip dövmüş; bir öbür bayanı ekmek çalarken görünce 30 kere morartana kadar sopayla ellerine vurmuştu. İşin enteresan yanı, şahitler Kohlmann’ın yaşlı bayanlara karşı daha yırtıcı davrandığını söylüyorlardı. Yaşlı bayanları, gençlere göre daha sert ve zalimce dövüyordu. O denli ki kimi genç bayanlara bile başkalarından daha merhametli davrandığı da görülmüş.

Duruşmada Kohlmann, bu durumu kabul etmiş. Fakat bazı bayanlara özel muamele gösterdiğini kabul etmişse de eziyet suçlamalarına karşı da kendini savunmuş.

Věra Fuchsová isminde bir bayan, bu “ayrıcalıklı” muameleyi şahsen yaşamıştır.

German History dergisinin bir makalesinde bu bayanın ayrıcalıklı muamele gördüğü anlatılırken Fuchsova’nın şu kelamlarına yer verilmiş:

“Hamburg’da bir SS bayan muhafızımız vardı, genç bir kızdı ve ona Bubi ismini verdik. O, bize güzel davrandı. Genç, hoş bir kızdı lakin sonradan gördüğümüz üzere eşcinseldi. Ve esir arkadaşlarımızdan birine âşık oldu.”

Burada bahsedilenler ise Anneliese Kohlmann’ın ta kendisi, öteki kişi ise Helene Sommer adında bir Yahudi esir.

Kohlmann’ın Helene ile olan münasebeti tam olarak bilinmese de ikisinin birbirini öptüğü ve Kohlmann’ın geceleri sık sık Helene’nin yanına uğradığı söyleniyor. 

Cinsel istismarlar, Holokost sırasında sıklıkla rastlanıyordu. Heinrich Böll Vakfı’na nazaran, muhafızlar; birtakım muhtaçlıklarını ve güvenliklerini garanti etme karşılığında esirlere tecavüz ediyorlardı. Hayatlarını kurtarmak isteyen esirler de çaresizlik içinde yalnızca susuyorlardı.

Kohlmann, savaştan sonra Helene ile olan bağını sürdürmeyi planlamıştı. Duruşmada verdiği söze nazaran de savaşın akabinde Helene’nin kendisine Prag’a taşınmayı teklif ettiğinden kelam ediyor.

8 Nisan 1945’te Kohlmann, bayanlardan birçoğunun Tiefstack’tan Bergen-Belsen’deki kampa aktarılmasına yardım etmiştir.

Herkese “kuzeni” olarak tanıttığı Helene ile konuşmasına müsaade verilmeyince, vardiya değişiminde bir mahkûm üniforması giyerek içeri girmiş. Planı ise Helene’i bularak Prag’a gitmek ve onu tüm cezalardan kurtarmaktı.

İngiliz birlikleri 15 Nisan 1945’te Bergen-Belsen kampını özgürlüğe kavuşturdu. Kohlmann, kampın ortasında esirlerle saklanıyordu lakin 17 Nisan’da o da yakalandı. Fuchsová’nın aktarışına nazaran: “Belsen’in özgürlüğe kavuşturulmasından sonra Bubi’nin ansızın ortamızda çizgili mahkum kıyafetleriyle olduğunu fark ettik. Artık ne yapmalıydık? Evet, bize güzel davrandı fakat o bir SS bayanıydı, pekala onunla ne yapmalı?”

Anneliese Kohlmann üzere öteki tüm muhafızlara, ettiği azaplardan ötürü gereken ceza verildi.

Aldıkları ceza ise öldürülen beşerler için toplu mezar kazmaktı. Bu cezayı, yargılanana kadar sürdüreceklerdi. Haziran 1946’da askeri mahkemeye çıkan Kohlmann, gerçekleştirdiği istismarları doğrularken bayanları erkek kumandanların “şiddetli” dövmesinden koruduğu için kendisinin dövdüğünü tez etmişti.

İfadesinde yalnızca 5 ay muhafızlık yaptığını ve hiçbir bayanı öldürmediğini söylerken cezasının da bu doğrultuda hafiflemesini beyan etti. Esirleri fizikî ve duygusal olarak yıprattığından ötürü ise yalnızca 2 yıl mahpus cezası aldı. 2013’te Yonatan Calderon’un tiyatro oyunu da Under the Skin, Kohlmann’ın öyküsünü anlatıyor.

17 Eylül 1977’de 56 yaşında Berlin’de ölen bu bayan muhafız, toplama kamplarındaki binlerce muhafızdan yalnızca biriydi. Fakat tarih onu hep “en acımasızı” olarak anacak.