Ele Geçirdikleri Uçaktaki 175 Kişiye Cehennemi Yaşatan Hapishane Kaçaklarının Korkunç Sonu
Etiyopya’dan kalkan uçakta her şey olağan giderken yolculardan üçünün ayağa fırlamasıyla 4 saatlik bir cehennem seyahati başladı.
Etiyopya Hava Yolları 961 sefer sayılı uçuş, 23 Kasım 1996 tarihinde başşehir Addis Ababa’dan kalkarak Fildişi Sahili’ne yanlışsız “Addis Ababa-Nairobi-Brazzaville-Lagos-Abidjan” formunda aktarmalı bir uçuş yapacaktı. Planladıkları üzere gitseydi 12 saate yakın bir seyahat olacaktı.
Ancak birinci 20 dakikanın ardından korsanların ortaya çıkmasıyla işler sarpa sarmaya başladı ve uçağın motorlarının durmasına yol açacak kadar felaket bir seyahat oldu. Pilotun yaptıkları ise sahiden takdir edilesiydi.
Uçuş günü tek bir zıtlık bile yoktu.
Uçuşun gerçekleşeceği gün hava pek hoştu. Hava Yolları da Türkiye’nin “Türk Hava Yolları” üzereydi. Deneyimli pilotun uçuş mühleti en az 11 bin saatti. Hatta daha evvel 2 kez uçak kaçırma hadisesine dahil olmuştu ve uçağı indirmeyi başarmıştı. Yardımcı pilotun ise en az 6 bin uçuş mühleti vardı. Elhasıl endişelenmek için hiçbir sebep yoktu.
İçinde 163 yolcuyu ve 12 uçuş takımını barındıran uçaktaki insanların birçoğu tatil ya da iş emelli seyahate çıkmıştı. Kalkıştan sonraki ilk 20 dakika her şey olağandı. Pilotlar, uçağı otopilota alıp seyahati başlatmıştı. Lakin 12 bin metre yükseklikteyken bir anda, yolculardan üçü ayağa fırladı ve kokpite gerçek koştu.
Bu noktadan sonra hiçbir şey eskisi üzere olmayacaktı.
20’li yaşlardaki bu gençler, kokpitteki yangın tüpünü ve baltayı alarak pilotlara şunları söyledi: “Uçakta bizden 11 kişi var. Şayet uçağı Avustralya’ya indirmezseniz burayı havaya uçururuz.”
Fakat uçakta, istedikleri bölgeye gidecek kadar yakıt yoktu. Bu, uçağa fazla yakıt yüklemeyerek yapılan bir yakıttan tasarruf formülüydü; yani pilot palavra söylemiyordu fakat korsanlar natürel ki ona inanmamıştı. Uçağı Avustralya’ya götürmesi konusunda ısrar ediyorlardı.
Tecrübeli kaptan, her ne kadar açıklamaya çalışsa da gençler ona inanmayınca kabullendi. Daha doğrusu kabullenmiş numarası yaptı.
Pilot, uçağı Afrika’nın kıyı şeridinden götürüyordu. Böylelikle acil bir durumda Afrika’daki havaalanlarından birine iniş yapabilecekti. Lakin bu numara da uzun sürmedi ve korsanlardan biri farklı istikamete gittiklerini fark edince kaptana bağırmaya başladı. Pilot, uçağı mecburen Hint Okyanusu’na doğru çevirdi.
Bu sırada yolcular, bir tuhaflık olduğunu anlamıştı zira korsanlar, yardımcı pilotu yolcuların yanına çoktan göndermişti. Son deva olarak Hint Okyanusu’ndaki adalardan birine iniş yapmayı düşünen kaptan pilotun gözüne sinyal lambaları çarptı.
30 dakikalık yakıtları kalmıştı ve bu müddet içinde inançlı bir biçimde inebilme ihtimalleri yok üzere duruyordu.
Yakıt yetersizliğinden ötürü motorlardan biri kendini kapatmıştı bile. Korsanlar, kaptandan bilinmeyen bir biçimde konuşmak için kokpiti terk ettiklerinde pilot fırsattan istifade çabucak şöyle bir anons yaptı:
“Bayanlar ve baylar, ben pilotunuz. Yakıtımız bitti ve şu an motorumuzu kaybediyoruz ve çarpışmalı bir iniş bekliyoruz. Söyleyeceklerim bu kadar. Tüm yolcuların, korsanlara müdahale etmelerini bekliyorum.” Lakin yolcular dehşetten hiçbir şey yapamadı.
Bir müddet sonra yakıt olmadığı için öbür motor da kapandı.
Artık uçağın içinde ışık bile yoktu. Kaptan, görüşünü kaybetmişti ve hızla aşağı iniyorlardı. Artık tek deva, okyanusa inmekti. Ses kayıt aygıtından o anlara dair konuşmalara ulaşıldı:
Pilot: “Sorumluluğum gereği en azından yolcuların durumu bilmesi gerekiyor!”
Korsan: “Aşağı in ve suratı daha fazla arttır!”
Pilot: “Lütfen, öleceğiz. Yolcular-”
Pilot bu anda bile yolcuların güvenliğini sağlamak için onları sakinleştirmeye ve yapmaları gerekenleri söylemeye çalışıyordu.
Uçağın okyanusa iniş imgeleri ise bunu bir uçuş gösterisi sanan biri tarafından kayda alındı:
379 km süratle giden uçak, çakıldığı anda üç kesime dağıldı.
Mucizevi bir formda, 50 kişi hayata tutunabilmişti. Bunlardan 2’si kaptan ve yardımcı pilottu, 4 kişi de mürettebattandı. Korsanların 3’ü de ölmüştü. Sonradan anlaşıldı ki ne üstlerinde patlayıcı vardı ne de 11 şahıslardı. Bomba dedikleri şey de aslında bir içki şişesiydi.
Aslında bu bireyler birer hapishane kaçağıydı ve emelleri Avustralya’daki arkadaşlarının yanına giderek yeni bir hayata atılmaktı. Yani her şey bir blöften ibaretti ve hapishaneden kaçmaları, 125 kişinin hayatına mal olmuştu. Fakat pilotun profesyonelliği olmasa çok daha fazla kişi, hayatını kaybedebilirdi.
Kaptan Leul daha sonra şu yorumu yapmıştı:
“Avustralya’ya ulaşamayacaklarını biliyorlardı. Sadece kaza yapmamızı istediler.”
Havacılıkla ilgili öbür içeriklerimize göz atmak isterseniz:
