400’ü Aşkın Kimsesiz Bebeği Acımadan Öldüren Seri Katil Amelia Dyer’ın Korkunç Hikâyesi

Birçok seri katil öyküsü duymuşsunuzdur. Birden fazla da bunu psikopatça bir zevk için yapıyor. Ama daha müthişi var ki kâr emeli güderek işlenen cinayetler. Hem de bir-iki tane değil, yüzlerce!

Sıradan bir katilden bahsetmiyoruz. Zira bahsettiğimiz kişi, 30 yıl boyunca 400’ü aşkın ‘bebeği’ öldüren bir kadın. Evet, yalnızca bebekleri öldürüyor ve karşılığında da para alıyordu.

Bahsettiğimiz kişi Amelia Dyer, lakin herkes onu ‘bebek çiftçisi’ olarak tanıyor. Bu türlü anılmasının gerisindeki sebep ise eser yetiştirir üzere para karşılığı çocuk yetiştirip sonrasında gözlerinin yaşına bile bakmadan onları teker teker öldürmesi. Bu bayan mecnun değilse neden bu türlü canice bir şey yapmış olabilir?

Takvim yapraklarını çok geçmişe, Victoria Devri’ne götüreceğiz.

Amelia Dyer, 1837 yılında İngiltere’nin Bristol kentinde dünyaya geldi. Hayatının birinci yıllarıyla ilgili pek az bilgi bulunsa da saygın bir aileden geldiği biliniyor. Memnun bir ailesi olan Dyer’in hayatı, anne ve babasını kaybettikten sonra karanlık bir periyoda girdi.

Annesi, tifüsün bir sonucu olarak akıl hastasıydı ve sık sık şiddetli nöbetler geçirirdi. 1848’e kadar Amelia, hasta annesine bakmak zorunda kaldı ve bu mühlet zarfında iki küçük kız kardeşini de hastalıktan kaybetti. Bir kundura ustası olan babası, 1849’da öldü. Annesinin de kaybından sonra artık büsbütün tek başınaydı.

Ailesi dağılan bayan, devayı kendi ailesini kurmakta buldu ve kendisinden 35 yaş büyük George Thomas ile evlendi.

Onun hayatındaki dönüm noktası, Thomas ile tanıştığı vakit olmuştu. Ailesinin kaybından sonra taşındığı Bristol’de eşi ile tanışmıştı. George Thomas ile olan ilgisi sırasında, hemşirelik eğitimi almaya başladı ve bu süreçte mesleğini geliştirdi. Bu evlilikten de bir çocuğu olan Dyer’ın kocası beklenmedik bir formda ölünce Dyer, geçim kederine düştü.

Tam da bu periyotta tanıştığı Ellen Dane ismindeki bir ebe, Amelia’nın hayatında karanlık bir devrin kapılarını araladı. Dane, Amelia’ya bebek yetiştirme konseptini tanıttı, seri katil olma yoluna burada adım attı.

Peki çok çocuğu nasıl bulmuştu?

O vakitler bekar bir anne olarak İngiltere’de yaşamak son derece kasvetli ve problemli bir tablo çiziyordu. Evli olmayan çocuklu bayanlar toplumda beğenilen karşılanmıyordu. Bu durum, bekar annelerin dürüst bir iş bulma gayretlerini zorlaştırıyor ve birden fazla düşkünler meskeni üzere kuruluşlar da bu anneleri “ahlaksızlıkla” suçladıkları için kabul etmiyordu.

Bu bayanlar, çocuklarına bakabilmek için hayatta kalmak ismine güçlü bir gayret içindeydiler. Çoklukla yalnızca iki seçenekleri vardı: fahişelik -ki bu da birçok tehlikeyi beraberinde getiriyordu- yahut çocuktan kurtulma.

Viktorya Periyodu İngilteresi’nde evlat edinme ve bakım hizmetleri neredeyse hiç devlet kontrolüne tabi değildi.

Bu durum, “bebek çiftçilerinin” ortaya çıkmasına neden oldu. Çiftçi sözünün kullanımı aslında yetiştiricilikle kontaklı. Nasıl ki bugün çiftçiler eser yetiştirip para karşılığında satıyorsa, birebirini bebekler için yapanlara ‘bebek çiftçileri’ denmiş ve bu kalıp da Dyer ile ortaya çıkmıştı. Bu şahıslar, güç durumda olan annelere bebeği ellerinden almayı teklif ederdi. Anneden fiyat alırken çocuğun memnun bir hayat yaşayacağına dair kelamlar verirlerdi.

Ancak gerçekte çocuklar çoklukla anneleriyle birlikte açlıktan vefata gidecekleri bir gelecekle karşı karşıya kalıyorlardı. Bebek çiftçiliği, sırf çocukları elden çıkarmak isteyen annelerin çaresiz bir çıkış yolu bulması durumunda kârlı olabilirdi. Bu da Amelia Dyer’ın ustalıkla uyguladığı bir yoldu.

Dyer, bekâr annelere bir keze mahsus büyük bir ödeme karşılığında bebeği emzirip evlat edineceği taahhüdünde bulunuyordu.

Bu, göstermelik bir durumdu natürel. Fiyatlar o periyodun parasıyla 10-80 sterlin ortasında değişiyordu. Güçlü ailelerden gelen, utanç verici durumlarından kurtulmak isteyenlere ise daha yüksek fiyat talep ediyordu.

Amelia, hemşire ve evli olduğuna inandırdığı müşterilerine itimat aşılamayı başarıyordu. Ancak bu annelerin, bebeklerinin vahim bir bahtla karşı karşıya olduğunu bilmelerine imkân yoktu.

Başlangıçta Amelia, çocukları öldürmek için bir plan yapmadan evvel müşterilerine kelam verdiği üzere davranıyordu. Fakat bir noktada çocukları beslememek suretiyle maliyetleri azaltmanın daha kârlı olduğunu fark etti. Bu durum, çocukların genel ihmal ve açlıktan ölmelerine sebep oldu.

1879’da Amelia Dyer birinci sefer yakalanmıştı.

Onunla temas kuran bir hekim, Amelia’nın onayladığı çok sayıda çocuk vefatından şüphelenmeye başladı ve yetkililere durumu bildirdi.

Ancak o periyotta, bir bayanın toplu çocuk öldürme yeteneği fikri o kadar yabancıydı ki kimse bu durumu ciddiye bile almadı. Dyer, yalnızca ağır ihmalden hatalı bulundu ve 6 aylık ağır çalışma kampına mahkûm edildi.

Bu tecrübe, onu zihinsel olarak da çok yıprattı. Hapishaneden çıktığında, mahpusa girdiği vakitlerden daha da bozulmuş bir hâldeydi. Daha sonra hemşireliğe geri dönmeye çalıştı, lakin alkol ve afyon kullanımı nedeniyle olağan bir işte sürdürülebilir olamayacağı muhakkaktı. Birkaç kere yasa dışı faaliyetlere karıştı ve her seferinde akıl hastanesine gönderildi.

Dyer’ın, meczupluk numaraları yaptığı düşünülüyordu. Meczuplukla ilgili her şeyi annesinden öğrenmişti ve bir akıl hastanesinden en yeterli formda nasıl yararlanacağını biliyordu. Dyer, bir vakit sonra tekrar bebek çiftçiliğine döndü. Bu sefer daha profesyonel planlar yaptığı muhakkaktı.

Cesetleri ırmaklara atmaya başlamasıyla bölgedeki kayıp çocuk sayısındaki artış polisin dikkatini çekmeye başladı.

Cesetleri beze sarıp akabinde gömmek, ırmağa atmak ya da kentin farklı bölgelerine gizlemek… Amelia Dyer, bu dehşet verici pratiğiyle yıllarca süren bir karanlık periyoda damgasını vurdu.

Özellikle çoğunlukla bebekleri boğarak öldürüp cesetleri Thames Irmağı’na atması bebeklerin tespit edilmesini zorlaştırıyordu.

Ölü bebek sayısı giderek artarken yerel polis hususla ilgili bir soruşturma başlattı. Lakin Dyer’ı yakalamak için sağlam bir delil bulmak hiç de kolay değildi.

Dyer, kimliğini saklı tutmak ismine sık sık farklı kentlere taşındı ve daima olarak takma isimler kullanarak dolaştı. Yıllarca süren ağır alkol tüketimi de yüzünün büyük ölçüde değişmesine neden oldu.

Bu katil, tahmini olarak 400’den fazla bebek öldürdü.

Artan protestolar ve halkın yansısı, polisi mevzuyu önemli halde incelemeye yönlendirdi. 1896 yılı Mart ayında Thames Nehri’nde, ambalaj kağıdına sarılmış bir bebek cesedi bulundu.

Ambalajın köşesinde soluk bir yazıyla “Bayan Thomas” yazıyordu ve bir adres de belirtilmişti. Polis, bu adresi takip ederek Dyer’ın meskenine ulaştı. Konutuna giren polisler, çürümüş insan eti kokusunu alınca Dyer’ı çabucak polis merkezine götürdüler.

Katil, öldürdüğü bebekleri Thames Irmağı’na attığını itiraf etmişti. Ayrıyeten, attığı bebeklerin boyunlarına beyaz bir bant sardığını da belirtti. Irmağı araştıran polisler, Dyer’ın tanımına uyan 6 bebek cesedi buldu.

10 Haziran 1896’da ise mahkeme kararıyla idam edildi. Dyer’ın öldürdüğü bebek sayısı tam olarak bilinmiyor ancak onun hizmetlerinden faydalanan annelerin sözlerine nazaran, 400 bebeğin öldürülmüş olabileceği tahmin ediliyor.

Bu cani bayanın idamından sonra da ülkedeki evlat edinme kanunları ve denetlemeleri ise daha katı bir hâle getirildi.

Katillerle ilgili öteki içeriklerimiz: