Beni Mira’mın yağmurlarıyla yıkasınlar
Eşeği saldım çayıra, otlaya karnın doyura! Gördüğü düşü hayıra yoranın da elleri sıkıntı görmesin! Devasa açık dünya oyunları ile aramda mükemmel bir bağ var sevgili Oyungezerler. Hani oyun oynarken kendimi en rahat ve içerisinde hissettiğim oyun tipi bunlar. RPG olup olmaması çok kıymetli de değil çünkü Far Cry da dahil kocaman haritada soru işareti peşinden koşarken dünyevi kaygılardan uzaklaşmayı çok seviyorum. Xenoblade serisiyle 3. oyun ile tanışmıştım, saolsun Monolith eski oyunları da cilalayıp Switch’e getiriyor ve bütün heyecanımla X’in cilalı haline başladım.
Yaklaşık 35-40 saat bir oyun müddetim var şu an ve Chapter 6’yı yeni bitirdim. Kritik yan misyonların (bunlardan kimileri yeni karakterler de açıyor) ikonu soru işareti olduğundan mütevellit onları itinayla yapmadan bir türlü ana öyküye devam edemiyorum. Bir de tüm bunları yattığım yerden Switch ile yapınca bu oyun nasıl bitecek diye endişelenmeden de edemiyorum…
Dünya Patladı Yaşasın Yeni Dünya
İki uzaylı ırkın el birliğiyle bizim güzide gezegenimiz dünyayı yok etmesinden sonra yeni bir yaşanabilir yer arayan insanlık Mira isimli bir gezegene zarurî iniş yapar, burayı kolonileştirir ve hayatta kalmaya çalışır. Tam manasıyla bir klişe bilim kurgu başlangıcıyla sizi kucaklıyor Xenoblade Chronicles X. Lakin bu Mira’nın lokal ömrü içerisinde hayli yabanî predatörler var. Yalnızca predatörler değil hayli yaşanabilir ve doğal zenginlik bakımından dolu dolu olan Mira öbür gelişmiş uygarlıkların da dikkatini çekmiş durumda. Hal bu türlü olunca Mira’nın size sunduğu çeşitlilik de her manada fevkalâde oluyor.
Müthiş bir biyoçeşitliliğin yanı sıra türlü türlü düşmanlar da haritanın her yerinde sizi karşılıyor. XC 3’te keşif yapmaya hayran kalmışken X’in beni bu kadar dolu dolu karşılaması inanılmaz bir tatmin hissi yaşattı. Lakin öykü manasında en azından 6. kısmın sonuna kadar tıpkı vuruculuğu hissetmedim, tekrar de kimi noktalarda “bak ilerde kötü şeyler geliyor” hissiyatını vermeye başladı oyun, umarım vakti gelince incelemeyi yazarken bu kötü şeyleri gözlerimin içi parlaya parlaya burada övebilirim.
Mira Hava Durumu
XC X’in en hoş olaylarından biri keşfettiğiniz yerlerde maden yahut araştırma çalışmaları yapabilmeniz. Bu noktalar tıpkı vakitte süratli seyehat noktaları olacağı için haritayı açma serüveninizde en büyük destek noktanız olacak. Bu noktalara yerleştirdiğiniz probelar sayesinde hem yer altı kaynaklarına hem de çokça paraya erişebiliyorsunuz. Oyunun iktisadı de neredeyse büsbütün bu sistem üzerinden dönüyor. XC X’te ayrıyeten yırtıcı bir hava durumu sistemi de mevcut. Asit yağmurları, elektrikli fırtınalar derken bir anda günlük güneşlik keşif serüveniniz coğrafik kurallarla da gayrete bürünebiliyor bu da belirsizlik ile atmosfere tarifsiz bir hoşluk katıyor.
Takribi 40 saatin sonunda XC X kendisinden neler bekliyorsam bana ziyadesiyle vermeyi başardı. Definitive Edition cilasının da hakkını Switch üzere bir konsolda layığıyla karşılamış. Oyun elde oynarken inanılmaz hoş gözüküyor, bilhassa birtakım görünümler tam oturup izlemelik kıvamda. Yan vazifelerle genişleyen grubumda çok fazla ilgimi çeken karakterler şimdi yok ancak 1-2 kişi epeyce tatlı potansiyeller barındırıyor. Umarım yeni açılacak karakterler de bu grup olayında yüzümü güldürür de XC 3 kadar olmasa da hatırda kalan yoldaşlarla oyunu tamamlayabilirim.
Şimdilik Xenoblade Chronicles X: Definitive Edition ile ilgili anlatacaklarım bu kadar, daha fazla ayrıntısı da inceleme gününe saklayalım. O vakte kadar benim kurtarmam gereken bir insanlık ve peşinden koşmam gereken sonsuz soru işareti var…
