Simon the Sorcerer Origins – İlk Bakış

Demoyu unutalım gitsin, bana oyunun tamamı lazım

Simon the Sorcerer benim çocukluğumun en değerli isimlerinden biri. Point and click adventure cinsinin genel olarak LucasArts ve Sierra hakimiyetinde olduğu yıllarda bir anda karşıma çıkan ve beni kendine hayran bırakan bir oyun. Amiga’da tekraren oynadığım, birden fazla repliğini ezbere bildiğim bir şaheser. AdventureSoft, birinci oyunun muvaffakiyetinden ve ikinci oyunun da bir oldukça yüksek puanlar almasından yola çıkarak bunu bir seriye dönüştürmeye karar vermiş olsa da birinci iki oyun haricinde sevdiğim tek bir oyunu bile olamadı bu serinin.

Üçüncü oyunda 3D’ye geçilmiş olması devasa bir yanılgıydı, kıssası ve esprileri hoş olsa da oyunun ruhu yok edilmişti adeta. Sonrasında çıkan hiçbir oyunu AdventureSoft geliştirmedi esasen ve hiçbiri de özgün ikilinin yanına bile yaklaşmadı.

2022 yılında duyurulan öncül oyun Simon the Sorcerer Origins ise pek bir savlı görünüyordu lakin bize özel olarak gönderilen demoyu oynadıktan sonra açıkçası bir ölçü hayalkırıklığına uğradım. Tahminen benim üzere azılı bir Simon the Sorcerer hayranı değil de bir diğeri oynasa beğenebileceği çok şey olabilirdi ancak ben ister istemez geçmişle kıyaslama yapıyorum olağan ki.

Simon the Sorcerer Origins isminden da anlaşılacağı üzere Simon the Sorcerer’ın kökenini anlatacak ve bizi birinci oyunun öncesine götürecek. Demo üç kısımdan oluşuyordu, bilhassa birinci kısım oyunun akışına yedirilmiş bir öğreti kısmı, ikinci kısım oyuna biraz daha alışmanızı sağlıyor ve üçüncü kısım ise daha geniş çaplı. Oyunun son halinde 12 kısım bulunacakmış.

Demoyu eleştirme sebeplerimin başında kalite denetim eksikliği geliyor aslında. Çabucak açıklayayım. Oyuna başlar başlamaz “ekranda bu ikon çıktığında otomatik kayıt alınıyor demektir” uyarısı geliyor. Artık ben aslında bir adventure oyununda manuel kayıt olmamasını sevmem, bu uyarıyı görünce de hafifçe bir kıllandım. Biraz oynayıp menüye çıktım, orada Save Game ve Load Game seçenekleri var lakin griydi. Herhalde dedim bu birinci kısım öğreti kısmı olduğu için kaydettirmiyor, lakin Save Game seçeneği olduğuna nazaran manuel kayıt da vardır.

Oynamaya devam ettim, birinci kısım bitti, ikinci kısmın ortasında yeniden bir kayıt alayım dedim, seçenek yeniden inaktif. Kısmın sonuna geldim, hala kaydedemiyorum, e dedim çıkayım, sonra devam ederim, nasılsa otomatik kayıt alıyor. Öbür gün oyunu bir açtım, Continue diye bir seçenek yok. Zira demo otomatik kayıt da almıyor. Üçüncü kısmı merak mı ediyorsun, sen oynayacak en baştan. O kadar canım sıkıldı ki, o kadar olur. Zira bunun tek seferlik bir kusur olup olamadığından emin olamadım, tek oturuşta da bilmemkaç saat üç kısım birden oynamak istemiyor olabilirim değil mi? Neyse ikinciye başladım tıpkı formda, birinci kısım, ikinci kısım, üçüncü kısım. Oyundan çıktım ve her şey tekrar en baştan başladı.

Aslında yalnızca bu yüzden bile bu yazıyı yazasım yoktu, ancak az da olsa Origins’te bizi neyin beklediğini sizinle de paylaşayım dedim. Umarım asıl oyunda bu çeşit can sıkıcı kusurlarla karşılaşmayız diyeyim, elimden fazlası gelmez aslında.

Oyunun çizim usulü üzücü değil, tüm grafikler ve animasyonlar elle hazırlanmış ki burada bu kısma önemli emek harcandığı aşikâr. Şahsen Monkey Island, Full Throttle, Day of the Tentacle remake versiyonlarında gördüğümüz üzere “eski grafiklerin yenilenmiş halleri” üzere bir tercih yapsalardı çok daha keyifli olurdum, bu haliyle tam olarak Simon ruhunu alabildiğimi söyleyemem.

Ancak animasyonlarda dikkatimi çeken bir zayıflık var, güya az sayıda kareyle hazırlanmış üzere duruyorlar. Bir de Simon’ın yürüme suratı hakikaten çok yavaş, tamam çift tıkla koşabiliyoruz lakin ilerleme suratı doğal gelmiyor.

İlk başlarda oyunun müzik olarak biraz geri kaldığını düşünmüştüm, sonuçta Simon the Sorcerer’ı Simon the Sorcerer yapan, bana ‘Unutulmaz Oyun Müzikleri’ yazdıran şey çeşitli ekranlarda çalan o ekranlara has müziklerdi. İkinci kısma geçişle birlikte tanıdık melodileri duymaya başlayınca oh çektim. İleriki kısımlarda nelerle karşılaşırız, hangi tanıdık yerleri görürüz, bataklıktaki o meskene masraf miyiz, tıpkı müziklerden duyar mıyız, yeni müziklere de kaptırır mıyız bilmiyorum lakin bu bahiste umutluyum açıkçası.

Simon the Sorcerer Origins’te Simon’ı yeniden birinci oyunda olduğu üzere Chris Barrie seslendiriyor ki bu aslında büyük bir olay. Bunu Guybrush’ı Return to Monkey Island’da tekrar Dominic Armato’nun seslendirmesiyle eş tutabilirim. Olağan ben oyunun birinci olarak disket versiyonunu oynamıştım ve onda seslendirme yoktu, seslendirmeli halini anca çok sonra oynayabildim fakat o vakit bile Chris Barrie’nin sesinin Simon’a çok yakıştığını düşünmüştüm. Her ne kadar ortadan neredeyse 30 yıl geçmiş olmasına karşın Barrie yeniden Simon olmayı başarmış. Özgünlüğe verilen bu kıymet çok hoşuma gitti.

Orijinal Simon the Sorcerer’da ejderha ve altınlarla ilgili bir bulmacanın sonunda Simon ekrana bakar ve bize “elbette altın manyetik değildir” diye ikazda bulunurdu. Çiftçi olduğunu argüman eden bir küme büyücüye “e ancak imlecin altında büyücü yazıyor” diyebilirdik. Dördüncü duvarı yıkma işi bu serinin özelliklerinden biridir, Origins de bu geleneği sürdürüyor. Ancak şimdiye kadar oynadığım kısımda bu dördüncü duvar işini güya biraz abartmışlar üzere geldi lakin ileriki kısımlarda bunun da değişme ihtimali var elbette. O yüzden peşin yorum yapmayayım.

Hikaye kısmında ise ne palavra söyleyeyim, az da olsa kuşkularım var. Özgün Simon the Sorcerer’da köpeğimiz Chippy tavan ortasındaki sandıkta Ye Olde Spelbooke adında bir büyü kitabı bulur ve Simon kazara bir portal açardı. Köpeğinin gerisinden portaldan geçen Simon kendisini yabancı bir dünyada buluyordu ve burada bulduğu mektupta onu bu dünyaya çeken kişinin Calypso isminde bir büyücü olduğunu öğreniyordu. Vazifesi de Calypso’yu makus büyücü Sordid’in elinden kurtarmaktı. Birinci oyunda Simon bu dünyayı birinci sefer görüyordu, hatta kendini bu berbat dünyada berbat kıyafetlerin içinde bulduğunu söylüyor ve “neyse ki bu bir düş, yoksa gerçekten endişelenirdim” diyordu.

Ama artık bu Origins’in başında odamızın kapısını açmaya çalışırken portal açılıyor ve o dünyaya geçip Calypso ile tanışıyoruz. Portal büyü kitabına değil de bu konuta bağlıysa o vakit birinci oyunda neden sandığın içine kitlenmişti? Bu dünyayı daha evvel gördüysek Simon tüm bu yaşananları unuttu mu da birinci oyunun başında yaşanan olaylar yaşanıyordu? Aklımda bunun üzere bir sürü soru var ancak oyunun geliştiricilerinden Massy Salamai tüm bunların açıklanacağını ve birinci Simon oyununda boşlukların doldurulacağını söylüyor.

Böyle klasikleşmiş oyunların öncül yahut devam oyunlarını farklı stüdyoların, farklı geliştiricilerin üstlenmesi sıkıntı iş; Smallthings Studios da sanıyorum bu zorluğun farkındadır. Her ne kadar demodan pek etkilenmemiş olsam da Salamai’nin bildirilerinden onun da benim üzere Simon the Sorcerer oyunlarını çok sevdiğini, karaktere ve mizacına hakim olduğunu anlayabiliyorum. Bu da demoda gördüklerime ve yaşadığım birtakım hayalkırıklıklarına karşın oyunun tamamlanmış halini merak etmemi sağlıyor açıkçası. Umarım o eski Simon ruhunu ucundan da olsa yaşatır bize, umudum devam ediyor.