Çiçekleri koklamak üzerine bir makale
Günümüzde tüketim çılgınlığı o denli bir boyuta ulaştı ki, artık keyfine yaptığımız aktiviteler bile angarya haline gelmeye başladı. Her gün login olmalıyım, aman başka oyunculardan geri kalmayayım, şunu elde etmek için artık bunu kasmam gerek… O denli bir telaş içerisinde bir oyundan başkasına atlıyoruz ki, durup çiçekleri koklamak aklımıza bile gelmiyor artık birden fazla vakit.
Ve şu noktada bu yalnızca bizi değil, toplumsal oyun etrafımızı de etkiliyor artık. Firmalar da oyuncular da “bir sonraki büyük şey”i kovalıyor. O şey bir formda elimize geçtiğinde kana susamış bir vampir üzere içeriğini tek fırtta tüketip sonra kenara fırlatıyoruz. Bir de utanmadan “Yeterli içerik yok bunda ya” falan diye söyleniyoruz üstelik. Ya da ufak tefek şeylere takılıyoruz, “Oyunda hırsızlık yokmuş!” diye dünyanın en berbat oyunu ilan edenler var mesela. Sunduğu öteki şeylerde ne kadar etkileyici ya da büyük olduğunun hiçbir ehemmiyeti yok o noktadan sonra; tek bir şey olmadığı için gözünde bitti gitti çoktan.
Diyorum ki… sanki oyunları neden sevdiğimizi tekrar bir hatırlamaya mı çalışsak? Bir sonraki oyununuzda bir durup çevreyi inceleyin, yaldır yaldır vazifelere koşturmak yerine bir duraksayıp içinde bulunduğunuz dünyanın havasını içinize çekmeyi deneyin. Bırakın alınmadık başarımlar beklesin; yapılmadık vazifeler bir yere kaçmıyor sonuçta. (Genellikle!) Bunu çabucak bitirip tozlu raflara kaldırmaktansa bir tadına bakmayı deneyin evvel. Sadece karın doyursun diye çiğnemeden lokmaları yutmaya benziyor zira bu.
Leon’un oyun alışkanlıklarını gözlerken bu durumun biraz daha net farkına varmaya başladım. Astro Bot oynarken benim 30 saniye bile harcamadığım bir platformda 1 saat boyunca kendi kendine eğlendiğinde durup bir düşündüm de… Biz de böyleydik ya evvelce? Muhteşem Mario Bros.’ta bıkmadan, usanmadan 1-1’i oynayışımızı hatırlıyorum mesela. Ya da Tomb Raider 2’deki sualtı sekansında köpek balığına yem olup nefesimiz bittiği için geçemediğimiz kısmın nasıl geçileceği hâlâ hafızamda kazılı durumda. Fakat bu ay oynadığım rastgele bir oyundan bir kısmı sorsanız muhtemelen hatırlamam ne yapılması gerektiğini. Hatta aklıma kendini kazımış istisnalar dışında bazen “Bu oyunda bu türlü bir şey mi vardı ya?” dediğim bile oluyor bazen yakın vakitte oynadığım birtakım oyunlarda.
Biliyorum, işi oyun incelemek olan birinden gelince garip kaçıyor tahminen fakat… tahminen de “en çok oynayan, her şeyi oynayan” olmak yerine az fakat öz oynadığımız o günlere geri dönmek lazım.
Problem yalnızca yeni çıkan oyunlarda değil zira güya…
