Çiçekler ve testereler
Kalp kırıklıkları kim olsanız bünyeyi yorar. İster sıradan vatandaş ister iblis avcısı olun hislerin anaforunda kalakalan o kırık kalbi tedavi etmek, daima yalnız başına verilen bir savaştır. İşte Chainsaw Man animesinin çok başarılı birinci döneminin kaldığı yerden hikayeyi devam ettiren Reze Arc sineması, adamımız gariban Denji’yi tam da bu türlü alengirli durumlara sokuyor.
Denji’nin de sinemanın bir yerinde layığıyla belirttiği üzere “herkes Chainsaw’un kalbini istiyor lakin kimse Denji’nin kalbini istemiyor!”. Onun bu serzenişi tabanına kadar ergence ve samimi bir serzeniş. Aslında önümüzdeki işi uzunca bir anime kısmından çok bir “film” yapabilen de hikayenin kalbine Chainsaw’u değil Denji’yi koyması aslında.
İlginç halde sinemanın tüm teknik maharetlerine ve aksiyonda çığır açan yaratıcılığına karşın ben birinci yarıdaki Denji yüklü akışı daha çok sevdim. Yeni tanıştığı (ve baldan tatlı) Reze’ye karşı olan halleri ve naifliği onu bir halde daha enteresan kılabilmiş. Makima ile olan uzuuun sinema randevusunun ardından karşısına çıkan Reze’nin sıcaklığından epeyce etkilenen Denji’nin saflığı sineması izleyen çabucak herkesi derinden etkileyecek ve çokça da güldürecek.
Aslında oldukça trajik bir seri olan Chainsaw Man’in insani istikametini güçlü halde işleyen sinema, aksiyona bodoslama daldığı anlarda biraz yalpalasa da günün sonunda izleyiciye geçirmek istediği hisleri pek de geçirebilmiş. Yalnızlıktan mustarip genç kuşağın bilhassa üretimi bu tarafıyla bağırlarına basacaklarına eminim ve olağan ki herkesin yeni favori waifu’su Reze’nin de bu trajik hallerden hissesini aldığını iddia edebilirisiniz rahatlıkla.
Bu noktada sinemanın “bunu çizen çocuk kör oldu” minvalindeki bol bol deneysellikten hissesini almış animasyonlarına değinmem gerek. Seride aslında bu şekil deneysel anlar çokça vardı ve işin kalitesini daha sanatsal bir boyuta çekiyordu. Reze Arc bir adım ileri iki adım geri giderek görsel tarzı sadeleştirip özgün manganın sularına yaklaşırken, uzun plan sekanslar boyunca baş döndürücü süratlerde cereyan eden aksiyon sahnelerinde de vitesi köklüyor resmen.
Renkler, biçimler birbirine karışır ve tam gaz bir müzik beyninize sonik bombalar atarken, bu sinemanın birinci evvel sinemada izleneceği düşünülerek yapıldığını anlıyorsunuz. O yüzden benim de teklifim sineması bulabildiğiniz en büyük perdede izlemeniz istikametinde olur. Gerçekten görsel bir cümbüş sunulmuş izleyiciye ve anime formatının hudutları zorlandığında nerelere gidebileceği sergilenmiş. Bu noktada üretimci stüdyo MAPPA’ya ne kadar hayran olsak, alkışlasak az. Yeniden onların yaptığı ve Kasım’da gelecek olan Jijutsu Kaisen sinemasında nasıl çılgınlıklar bizi bekliyor göreceğiz.
Reze Arc kendi içinde başlayıp biten bir yapıya sahip olsa da elbette seriyi izlemiş olmak yeterli olacaktır karakterleri ve dünyayı tanımak açısından. Bir de sinemanın iki yarısı biraz daha dengelenebilirdi diye düşünüyorum lakin bunun haricinde de pek eksi verebileceğim önemli bir kusuru yok doğrusu. Gidin izleyin, keyifli vakit geçirin. Bu türlü sağlam sinemalar gelmeye devam ederse animelerin durdurulamaz yükselişi ivme kaybetmeden sürecektir. Sürsün de esasen. Reze Arc üzere kocaman bir kalbi olan ancak onu dikenli tellerle sarmaya da çekinmeyen sinemalara kapımız her daim açık.
Editörün Notu: Serinin çılgın aksiyon hissini ve şoke edici burukluğunu motamot devam ettiren sinema bittiğinde akıllarda tek bir soru kalıyor: “Ne vakit gelecek bunun yeni dönemi?”
Not: 4 / 5
Yönetmen: Tatsuya Yoşihara
Oyuncular: Kikunosuke Toya, Tomori Kusunoki, Şogo Sakata, Ai Fairouz
IMDB Notu: 8,6
