Eller Ayırsa Bile
[ Neden Çok Sevdim köşemizde tesirinden uzun müddet çıkamadığımız oyunları, bizi en çok etkileyen yanlarıyla birlikte anlatmaya çalışıyoruz. ]
Japon RYO’ları ile münasebetim çok uzun yıllar Pokemon ile hudutlu kaldı. Oldukça uzaklıklı olduğum bir çeşitti. Önyargıların insan hayatını nasıl daha kalitesiz hale getirdiğine en hoş örneklerden birisi de şahsen ben oldum. Sonrasında bilhassa pandemi periyodunda hayli oyunsuz kalınca girdiğim bu tabansız kuyuda nitekim süper oyunlar oynadım.
Tüm bu oyunlar içerisinde beni en çok etkileyen Xenoblade Chronicles 3 oldu… Nintendo Switch’i bile yalnızca Pokemon oynamak için aldıktan sonra “ya neler varmış bir bakayım” diye girip her şeyi ayıla bayıla silip, süpürürken denk geldim kendisine. Daha evvel Xenoblade ismini çok hafif bir duymuştum lakin oyunun içeriğine ve cihanına dair bilgim sıfırdı. Tüm bunlara karşın cumburlop daldım Xenoblade Chronicles 3’ün içerisine ve hayatım değişti.
Benim için değişmez olan birinci üç oyun vardır Max Payne, KOTOR ve Dragon Age bu üçü sabit kalacak halde ve içerisinde bir futbol oyunu (çoğunlukla CM01/02 ya da PES6) olarak birinci 5 oyunum daima değişir. Sanırım Xenoblade Chronicles 3 de artık bu birinci 5’in bir kesimi oldu ve bu tecrübesi yaşadığım için çok memnunum.
Kendine has bir dövüş sistemi olan XC serisinde düz hücumları karakterler otomatik olarak yapıyor, sizin yapmanız gereken özel akınları zamanlamak. Bir RYO oyunundan alışık olduğumuz halde DPS, Tank, Healer rolleri mevcut. Deneyim puanı sistemi var, yeni karakterler ile tanışarak yeni sınıflar öğreniyoruz vesaire vesaire bunlar oldukça ayrıntılı ve oynanışı harika derecede derinleştiren şeyler ancak hiçbiri benim XC3’ü bu kadar sevmem ile direkt ilintili değil.
Oyunun o kadar hoş bir atmosferi var ki, hani yalnızca görsellikten bahsetmiyorum. Switch’in sunabileceği görsellik de bir yere kadar limitli esasen. Oyunun öyküsü, karakterleri, müzikleri beni o denli bir büyüledi ki bir noktadan sonra oyunu oynamayı bırakıp, yaşıyormuş üzere güya bizim altılının yedincisi (hatta bir hero bonusu da geldikten sonra sekizincisi) üzere hissetmeye başladım. Noah, Mio ve Eunie gerçek hayatta olsa çok düzgün arkadaşım olabilirdi. Bilhassa Eunie ile oldukça eğlenebilirdim. Sena’nın minik cüssesi altından çıkan devasa gücü, Lanz’ın ağır abi tutumları, Taion’un çok bilmişliği derken her karakterin o bambaşka bir kıssası ve hayata bakışı var.
Sürprizleri bozmaktan büsbütün kaçındığım için öyküye hiç değinmeyeceğim zira bence her oyuncunun kesinlikle deneyimlemesi gereken bir oyun Xenoblade Chronicles 3, evet eski oyunları bilmek kıssa manasında bir getiri sağlıyor olabilir fakat benim üzere şakkadanak XC3 içerisine girseniz de eğlencenizden hiçbir şey kaybetmeyeceksiniz.
Bu vakte kadar oyunlarda çok fazla duygusal sahne gördüm, çok bağ kurduğum karakterlerin helak olduğuna tekraren tanıklık ettim. Lakin sanırım hiçbir oyun beni Noah ve Mio’nun öyküsü kadar çarpmadı. Nitekim gözlerimde yaşların tomurcuklandığı birkaç sahne yaşadım ki sonrasında ben bile kendime şaşırdım. Tahminen de artık yaşlandığım için biraz daha duygusallaşıyorumdur bilemem lakin her durumda XC 3’ü tam da bu yaşımda, bu periyotta oynamak bana inanılmaz yeterli hissettirdi.
Dördüncü oyun mutlaka gelecekmiş ancak nasıl geleceği hala belirli değil. Ben oyunun sonunu büyük bir merak içerisinde getirdim. Herkesi memnun edecek bir sonu katiyen yok XC3’ün tahminen “mutlak iyi” için fedakarlıklar tahminen ferdî kurtuluş olaya nereden baktığınıza nazaran çok değişir. Benim tek merak ettiğim ise Mio ve Noah’a ne olacak?! Şayet dördüncü oyun büsbütün yeni bir devri başlatacaksa LÜTFEN BİZİM KARAKTERLERE NELER OLDUĞUNU ANLATIN.
Özetle tüm önyargılarımı bir kenara bırakıp girdiğim bu dünyanın bana sunduğu en nadide ikram XC 3 oldu. Bu yazıyı yazmadan birkaç gün evvel FF 7 Rebirth bitirmiştim, oradaki grup de oldukça tatlı lakin şu ana kadar Dragon Age tayfa dahil gördüğüm hiçbir takım XC 3’ün altılısı ile derinlik manasında uzunluk ölçüşebilecek durumda değil. En son buralara “Max Payne’i neden çok sevdim” yazdıktan sonra Max Payne 1-2 remake duyurulmuştu, ha uğraş artık de 4. oyun için geri sayımım başladı…
