Beni Köln’ün yağmurlarında yıkasınlar
Görmek ile tecrübe etmek apayrı şeyler a dostlar. Ben ki beşerlerle çok az etkileşime giren içedönük bir profilim, anksiyetemin tetiklenmesi değerine kalktım yüz binlerin ziyaret ettiği Gamescom’a gittim. Zira neden, zira oyunlar! Zira boyumun 4 katı falan uzunluğundaki Doomguy heykeliyle fotoğraf çekinme keyfi, zira geliştiricileri köşeye sıkıştırıp “Hani nerede bizim oyun” deme fırsatı…. Ya da heyecandan “Yaa ben sizi çok seviyom ihih” deme fırsatı, bilemedim. Fakat bildiğim bir şey var, bu tecrübe bende düşündüğümden çok daha özel anılar bıraktı. İşte aşağıdaki satırlarda da o anılardan izler yer alıyor. Zira paylaşınca hoş oluyor her şey (Kamu spotu değildir).
1. Gün – En Boş Hali Bile Kalabalık
Aslında Gamescom öncesi 2 günlük bir DevCom macerası da yaşanıyor Koelnmesse’de. Bu daha çok geliştiricilerin birbirlerine sunum yaptıkları, işin mutfağına odaklanan bir aktiflik ve biz olağan insanlara çok da hitap etmediğinden art planda kalıyor. Bize hitap eden birinci olay Geoff Keighley’in (Twitch’ten de yayınladığımız) Açılış Gecesi yayını ve sonraki günü başlayan fuar.
İşte bu birinci gün yalnızca basına, iş adamlarına ve sonlu sayıdaki wildcard bileti alan oyunculara açık. Öteki günlere göre daha sakin olsa da tekrar sıra var oyun standlarında. Üstüne bir de birinci sefer geliyor olmanın acemiliği de eklenince fuar alanına birinci girdiğimde aşikâr mühlet afalladım neyi hangi sırayla yapacağım diye. Büyük olduğunu biliyordum ancak insan içine girince daha bir farklı hissediyor. Kendime de istemsizce baskı uyguluyorum “Mert bak bu birinci gün, olabildiğince verimli geçirmen lazım” diye.
Sonra hatırladım birinci gün ne yapacağımı: Xbox standlarını halledecektim ayol! Lakin o iş o kadar kolay “halledilmiyor”muş. Zira tüm Xbox alanını özel bir aktiflik için öğleye kadar kapatmışlar. Beklenmedik bu durumdan sonra ikinci gayem olan THQ Nordic de tıpkı holde olduğu için rotayı oraya çevirdim ve Gothic Remake için çok da uzun gözükmeyen sıraya dahil oldum. Sıra pek de uzun çıktı ve bir buçuk saatlik bekleyişin (ki bu mühlete “az” denilmesini hala kabullenemiyorum) akabinde 15 dakikalık demoya girişebildim.
Orijinal oyunu oynamama karşın ilgimi çekiyordu Gothic Remake lakin demo için seçilen kısım çok yanlış geldi bana. Oyunun epey başı, envanterimizde hiçbir şey yok ve yalnızca iki tane vazife yapabiliyoruz, o da vakit kalırsa. Esasen gerek kombatı gerek genel temposu epeyce yavaş bir oyun, nasıl bir döngüye sahip olacağını anlamak mümkün olmadı bu sebeple. Lakin doğal birinci izlenim ediniyorsunuz bir halde. Mesela karakter denetimi çok hantal, grafikler hayli başarılı, hala cilalanmaya gereksinim duyulan noktalar var üzere.
Gothic Remake’ten istediğimi alamadıktan sonra Xbox alanına geri döndüm. Fuardaki en büyük önceliklerim Indiana Jones ve Stalker 2 olduğu için çabucak ne kadar sıra var yoklaması yaptım. Indiana Jones’ta rastgele bir demo yoktu, yalnızca dev ekrandan bir sunum izliyordunuz. Lakin Stalker 2’de 30 dakika oynayabileceğiniz bir demo vardı ve çok uzun bir müddettir de beklediğim için önceliği ona verdim. İşte bakın bu bir küsurdu. Zira 1) Az gözüken sıra demo mühleti yüzünden çok yavaş ilerliyordu 2) Olağanda birçok Xbox standı için Gamescom uygulaması üzerinden randevu alabilmek mümkünken o gün sistem bozuktu ve ben duygusal davranıp birinci günden oynamak istedim. Demek ki neymiş, rasyonel yaklaşmayıp duygusal davranıldığında direkt sapmak muhtemel. Bakın Gamescom’dan da hayat dersi çıkarttık.
Nihayetinde 2 saatlik bir kayıp yaşayıp Stalker 2’yi denedim. Neyse ki Gothic Remake’teki durum olmadı ve karşıma (çıkış tarihinin de yakın olmasından ötürü) neredeyse bitmiş bir oyun çıktı. Demo uzun ve epey başarılı bir sinematikle başlıyor ve birinci Çernobil’e ayak attığımız andan itibaren temel mekanikleri öğreterek denetimi bize bırakıyor. Buralar oyunun başı olmasından da dolayı lineer ve karakter animasyonları olsun, ambiyans olsun ziyadesiyle Metro serisini andırıyor. Ancak bu demek değil ki tüm oyun bu türlü ilerleyecek. Demoyu oynarken haritaya bir göz gezdirdim ve karşıma DEVASA bir şey çıktı. Esasen keşif hissinin, yalnızlık hissinin de var olacağını söylemişlerdi. Yani serinin ruhundan uzaklaşılmış bir şey yok. Ayrıyeten geliştiriciler tüm haritanın rastgele bir yazılım aracı kullanılmadan, el imali tasarlandığından bahsetti. Üstüne bir de yağ üzere akıyor her iki platformda da.
Demoda bir de, zati oynanış fragmanlarından gördüğümüz “anomali” olayından bahsedildi. Olay demek ne kadar hakikat bilmiyorum lakin bunlar evrimleşmiş radyasyon diye de isimlendirebileceğimiz, içinden geçtiğinizde mevta olacağınız görünmez dalgalar. Fazla anlatmaya gerek yok esasen evvelden de gösterildi. Aslında demoda açılış sinematiği hariç pek yeni bir şey de görmüyorsunuz, fakat işte dedik ya görmek öteki deneyimlemek öteki, birinci izlenim ziyadesiyle olumlu bende. Zati yüksek olan beklentilerim biraz daha yükselmiş olabilir. Savaşın ortasında post-apokaliptik bir oyun yapma ironisi bile işleri ilginçleştiriyorken üstüne bir de üst düzey bir eser çıkartmak inanılmaz gerçekten. Radyasyon maskemi taktım 20 Kasım’ı bekliyorum vesselam.
Bu fotoğraftan sonra burası hiçbir vakit boş olmadı
Buradan sonra fazla vaktim de kalmadığından süratlice deneyebileceğim bir yer bakınırken aslında listemde olan Towerborne’u gördüm. Çok sevdiğim The Banner Saga üçlemesinin geliştiricisinden çıkan Towerborne, ARPG ve Beat ‘Em Up cinsinin karışımı bir oyun. Bilhassa co-op olarak tasarlandığı için demoyu bir oburuyla oynadım ve neden daha evvel bu fikrin uygulanmadığına şaşırdım vallahi. Beat ‘Em Up cinsinin (benim için) çok kısa müddette sıkıcı hale gelmesi dezavantajını farklı karakterler ve yetenekler ekleyerek ortadan kaldırmışlar.
Bu yeteneklerden kimilerini sonlu sayıda kullanabiliyoruz fazla güçlü oldukları için. Çok çeşitli ve keyifli kombolar yapabilmek mümkün ve alışması da kolay. Boss savaşına kadar patır kütür hallettik düşmanları fakat boss savaşında işlerin rengi değişti ve takım oyunu kıymetli bir hale geldi. Tekrar de bende bir “Acaba oyun istikrarı problemli mu” sorusunu sordurdu bu durum ancak her halükarda mutlaka radarıma aldığım ve “Lüğğtfenn hoş çık” dediğim bir oyun oldu Towerborne.
Derken gün bitti yav! Yani artık oyun oynatmaz oldular. Ben de acı-tatlı bir halde en azından deneyimlenmiş halde olay yerinden ayrıldım. Lakin şunu fark ettim ki Gamescom yanında biri olduğunda çok daha hoş bir yer. En azından sağlı sollu standları gezip birbirinize bilgi verebilirsiniz ve insan bu kadar çok şey deneyim ettiğinde de istişaresini yapmak istiyor haliyle.
2. Gün – Gün Bitiyor Gezilecek Yer Bitmiyor
Önceki günün akşamı Köln’de yaşayan ve tam 14 Gamescom görmüş arkadaşımdan yararlı bilgiler aldım. Açılış saatleri ile kapanış saatlerine yakın vakitte daha az insan olduğunu söyledi bana ve ben de bu sefer çok daha erken gittim basın kartımın da avantajıyla. Üstelik bu kere dün bozuk olan randevu sistemi de çalışıyordu av yis! Yer varken çabucak yapıştırdım Indiana Jones ve Avowed’a ve ohhh sıra beklemen çatır çutur girebilmek, her şeyden evvel dayanılmaz bir vakit tasarrufu.
Indiana Jones görüntüsü Starfield: Shattered Space ile birlikte gösteriliyor ve birinci Starfield izliyorsunuz. Bethesda resmen zorla Starfield izlettirdi bize ve ne palavra söyleyeyim Shattered Space’in gizem dolu kıssası üzücü durmuyor. Fakat biz buraya Indy için geldik kırbaç için geldik. Ve tam da istediğimiz aldık. Indiana Jones and the Great Circle ziyadesiyle sinemaların tadını yaşatıyor bize. Machine Games’in evvelki oyunlarından Wolfenstein II: The New Colossus’taki üzere geniş, keşfedilebilir yerler, hem yakın dövüşte hem de bulmacalarda kullanılabilen kırbaç, tam Indy’ye yarışır formda otantik bulmacalar ve Dünya’nın farklı yerlerine yapılan seyahatler vs ben çok şad kaldım gördüklerimden. Sunum çıkışı bir de Indy’nin şapkasını verdiler! Kemerlerimden birini kırbaç yaptım mı hazırım demektir oyuna (düşük bütçeli cosplay taktikleri).
Buradan direkt Avowed’a geçiş yaptım. Avowed’da da demo yoktu fakat geliştiriciler PC üzerinden bize hem canlı oynadı hem de neler olup bittiğini anlattı. Avowed, sevgili YİM’in çok büyük merakla beklediği bir oyun olduğu için kulağımı daha bi açarak dinlemeye başladım. Lakin Obsidian sonra tıpkı demoyu birebir canlı yorumlarla birlikte YouTube’da paylaşınca pek bir havamız kalmadı. Yeniden de gördüklerimi anlatmak gerekirse, ne çeşit bir Godlike olduğunu bilmediğimiz ana karakterimizin 5 farklı arkaplan öyküsü olabilecek. Ayrıyeten diyalog ekranında, sahip olduğumuz yetenekler ile farklı seçenekler açmak mümkün aşina olduğumuz öteki Obsidian oyunları üzere. Burada arayüz bile aşina gelecek hatta Pillars of Eternity oynadıysanız. Bununla birlikte, demoda bilhassa bize verilen seçimlerin çokluğundan bahsedildi. Bu yalnızca diyalog değil, oynanış olarak da, bulmacalara yaklaşım olarak da çeşitli olacakmış. He bir de 4 farklı yoldaş imkanımız var. Daha da ayrıntı var ancak uzatmamak ismine benim solan umudum tekrar gün yüzü görmüş oldu Avowed’da. Ne yapmak istediklerinden eminler, artık cilalama kısmına geçtikleri aşikâr oluyor. Şubata kadar da kâfi vakit var.
Avowed sonrası Business alanından birkaç randevu ayarladım. Bakın nasıl da akıllandım ikinci günden ehehe. Sıra beklemeden birkaç oyunu direkt geliştiricilerle birlikte denemiş olduk böylelikle. Bunlardan biri Xbox’ın reklamını yaptığı Winter Burrow isimli tatlış, chill bir hayatta kalma oyunu. Klasik hayatta kalma oyunlarından gördüğümüz kol, taş toplama ve crafting olaylarının yanı sıra birebir Don’t Starve’daki üzere soğuk, ölümcül bir sonuca yol açıyor. Bu yüzden ana karakterimizi (kendisi bir fare bu arada) hoş güzel giydirip onu lokal halkla interaksiyona sokuyoruz. Esasen Steam’de de demosu var lakin bana çok sade geldi gördüklerim. Tahminen emel zati budur ya da oyun ilerleyen kısımlarda açılır bilemeyiz lakin cinsin alıcılarının bi göz atması tavsiye olunur.
Evet traktör… Hem de her sene getiriyormuş Farming Simulator ekibi
Dondurulmuş Shai-Hulud düzgün fiyata sarfiyat ha
Xbox ofisinden direkt THQ Nordic ofisine geçtim Disney Epic Mickey: Rebrushed randevusu için. Ünlü dizayncı Warren Spector’ın da dahil olduğu orjinal oyunun üzerinden yaklaşık 14 sene geçince remake yapmaya karar vermiş Purple Lamp takımı lakin rastgele bir kısım ekleme ya da çıkarma yapmamışlar. Onun yerine yerleri, kıssayla de uyumlu olacak biçimde detaylandırmışlar. Ayrıyeten boss’ların hareket setlerini de detaylandırmışlar daha keyifli savaşlar olabilmesi için. Lakin orta sahneler için rastgele bir yenileme yerine yalnızca çözünürlüğünü arttırmışlar. Denetimler epey akıcı, Mickey’i oynamak epeyce eğlenceli geldi bana. Zati çıkış tarihi de çok yakın, 3D platform ve Mickey Mouse sevenler için hoş bir alternatif olacak.
Buradan da direkt Civilization 7 sunumuna geçtim. Lakin kendimi oyun toplantısı yerine, siyah koltukların yer aldığı, klima köklenmiş, sıkıcı bir iş toplantısında buldum. PowerPoint’ten güya biz hissedarmışız üzere ne yapıldığından bahseldi birinci dakikalarda. Önemli önemli oturduk Civilization nedir, yenir mi içilir mi falan bahsedildi ve nihayet yeni oyunla ilgili ayrıntılara girildi. Lakin burada da özel bir bilgi verilmedi. Esasen YouTube’dan paylaşılan bilgilerle paralel olarak, üç yeni çağ olacağı, her bir çağın kendine has bir sistemi olduğunu ve çağlar ortası geçişte de farklı olaylar yaşanabileceğinden bahsedildi. Ayrıyeten birinci defa medeniyet ile önderleri birbirinden bağımsız olarak seçebiliyor olacağız.
Sunumda dikkatimi çeken iki nokta oldu. Birincisi, geliştirici Firaxis’in birinci kere kıssa yazımı için farklı bir takım oluşturduklarını belirtmesiydi. Her bir maratonun farklı olabilmesi için ekstra efor gösterdiklerini gösteriyor bu. Zati lider-medeniyet ayrımı da aslında oyuncuların alternatif tarih oluşturmada daha esnek olacağına işaret. Başkası de hala eski Civilization oyunlarını oynayan binlerce oyuncu olduğuydu. Bu yüzden “yeni” bir Civ oyunu aslında geliştirmelerden fazla farklı bir lezzet sunuyor bizlere. Bu gözle bakıldığında Civ 7’de olmayacak olup başka oyunlarda var olan birtakım mekanikleri görememek tahminen de yeterli bir şey. Katılmıyorsunuz, tamam be tamam. Sizi Augustus ile Japonya’yı seçip İsveç’i ele geçirmekle baş başa bırakıyorum.
VIP hizmetlerin sonuna geldiğimiz için tekrar cümbüş alanına döndüm ancak bırakın bir şeyler oynamayı adım atacak yer yoktu! Esasen yorulmuştum da, bu yüzden açık alanda staminayı arttırıp fuarın öbür taraflarına göz attım. Assassin’s Creed Shadows’ların, Kingdom Come: Deliverance’ların falan devasa standlarını görüp fotoğraf çekiniyordum lakin içeriye girmeye tenezzül dahi etmedim hem kalabalık yüzünden hem de esasen çokça ayrıntısı evvelden paylaştıkları için. Gamescom muhakkak FOMO’su olanlar için değil o anda onu anladım. Kesinlikle göremeyeceğiniz, deneyimleyemeyeceğiniz şeyler olacak. Ben de oyun oynamayı daha art plana atıp tüm alanları gezmeye karar verdim o andan sonra. Farming Simulator’ın getirdiği traktörü görmek, Krafton’un portal içinden çıkan devasa kedisinin fotoğrafını çekmek Delta Force sırası beklemekten daha cazip geldi. Esasen birkaç saate vakit de doldu ve dağıldık.
3. Gün – Demo Oynamaktan Çok Daha Fazlası Var Burada
Üçüncü ve (benim için) son günü daha çok “Gamescom’un başka taraflarını” görerek harcadım. Bu başka taraflar, ana oyunların bulunduğu cümbüş alanlarıyla neredeyse muadil büyüklükteydi. Lakin evvel sabah sakinliğinin avantajını tekrar kullandım ve kendimi Little Nightmares 3 standına attım. Bu oyunun o kadar çok bekleyeni var ki ne vakit baksam çok uzun bir kuyruk görüyordum önünde. Lakin nihayet bir halde denetimciyi elime aldım ve yeni ana karakterler Low ve Alone’dan Alone’u seçip kısa macerama başladım.
Little Nightmares 3, birinci iki oyunun bilakis farklı bir stüdyo tarafından, Supermassive Games tarafından geliştirildiği için birinci dikkat ettiğim şey haliyle birinci iki oyundan ne kadar farklı olduğu oldu. Gördüklerim atmosfer olarak, ton olarak pek bir şeyin değişmediği istikametinde. Ek olarak Low’un oku, Alone’un da ingiliz anahtarı var ve bunları bulmacalarda koordineli kullanıyoruz. Birebir birinci iki oyunda olduğu üzere hiçbir HUD yok ve kasvetli, ürkütücü ortamlarda ilerleyip yavaş bir tempoda ilerliyoruz. İzlenimlerim genel olarak seriyi sevenlerin bunu da seveceği istikametinde.
Buradan sonra Gamescom gurusu, Köln yerlisi arkadaşımla buluştum. Onun oyun zevki benden farklı olduğu için daha çok stand gezip oylama yaptık. Kimi standlar nitekim göz kamaştırıcıydı. Mesela Kingdom Come Deliverance 2’de Orta Çağ savaşçıları, demir döven köylü cosplay’leri büyük bir köy üzere alanın içindeydi.
Bu noktada da anlıyorsunuz ki Gamescom yalnızca demo koşturmaktan itibaret değil. Yalnızca devasa standlara hayran olmak da değil. Bakın mesela kutu oyunu alanına gidip Magic oynayan, D&D oynayan insanların ortasına karışıp yeni arkadaşlar edinebiliyorsunuz, ya da mesela indie alanına gidip inanılmaz heyecanlı geliştiricilerle kanka olup, sıkıntılarını dinleyip heyecanlarına ortak olabiliyorsunuz (Türkiye standına gidip “As bayrakları as” da yapmak mümkün pek tabii). Retro alanına gidip NES Tetris’in ne kadar güç olduğunu anlayıp, ufacık çocukların eski oyunlara olan sevdasına şahit olabiliyorsunuz. Mağaza alanında satın almak istediğiniz eşyaların boyutlarını valizdeki boş alana olan oranını hesaplayabiliyorsunuz, ve sonra sığmayacağını anlayıp bir metrelik Snorlax peluşunu olduğu yere bırakabiliyorsunuz. Üzere üzere. Hepsi bir tecrübenin modülü, hepsi imkan varsa katiyetle denenmesi gereken bir şey.
Ha evet, gitmeden bir de Replaced oynadım ben. Maalesef çok uzun deneyimleyemedim ancak denediğim kısımlarda kombat çok tok ve keyifli hissettirdi. Batman: Arkham serisinden esinlenildiği her halinden muhakkak oluyordu lakin gereğinden fazla düşmanı üstüme saldı demoda. Aşina olduğumuz “üstüne işaret çıkınca savun, yoksa vur” harici bir de silahla bitirici atılım yapabiliyoruz imkan dahilinde. Aslında şahane bir sanat tasarımı var, merakla beklerken daha bir bekler oldum demodan sonra.
Seneye Tekrar Edelim, Tamam mı?
E3’ün hüzünlü yok oluşundan sonra Gamescom elimizdeki en büyük fuar oldu, o yüzden onu sevip ona sıkıca sarılalım lütfen. Neyse ki hem firmalar hem oyuncular bu sene de Gamescom’u daha evvel olmadığı kadar büyük bir hale getirdi. Haliyle kaygısına, yorgunluğuna karşın uzaktan gördüğün, duyduğun her şeyin içinde olmak, hatta bazen modülü olmak özel bir his gerçekten. Oyun dalının acımasız kapital tarafını unuttuğun, neden birçokların her şeye karşın bu sanayide yer almak istediğini birinci gözden deneyimlemek de asıl yaptığımız şeyin ne kadar tutkulu olduğunu gösterdi. Yoksa kim oda arkadaşlarım üzere Avustralya’dan 30 saat seyahat yapmak ister değil mi?
