Jedi’lığı Sith’liği geçtim, kaçakçılığı seçtim…
Star Wars denince akla doğal olarak birinci evvel ışın kılıçları ve Güç geliyor fakat koca galaksi bundan ibaret değil ve bu sonların ötesinde bulabileceğiniz tonla enteresan ve hoş kıssa de var aslında. Han Solo’nun popülerliği sağ olsun, özellikle da kaçakçılık kıssaları ekstra tanınan. Haliyle bu stilde karakterleri ve kıssaları de çokça görüyoruz çeşitli Star Wars mecralarında. Öte yandan bu konuyu oyun formatına getirmek de ekstra güç. Daha evvel deneyip tarihin tozlu sayfalarında kaybolan örneklerine çokça rastladık. Pekala son yıllardaki şöhretini açık dünya oyunları üzerinden şekillendirmiş Ubisoft’un dağıtımcılığını, The Division serisini yapmış olan İsveçli Massive Entertainment’ın da imalini üstlendiği Star Wars: Outlaws bu noktada terazinin neresinde kalıyor? Buna kendim oynamadan kesin bir karşılık veremeyecek olsam da Ubisoft Forward’ın çabucak öncesinde gördüğümüz aşağı üst yarım saatlik sunumdan sonra kendimce birtakım izlenimler edindim.
Sunumda bize oyunun kıssasından üç farklı vazife ve yer gösterildi. Açıkçası daha birinci gösterdikleri sekanstan da oyunun esin kaynakları net bir formda gözüme çarpmaya başladı. Mesela Massive Entertainemnt’ı The Division paydasında andım başta ancak kendilerinin yakın vakitte Avatar: Frontiers of Pandora’yla tekrar lisanslı bir açık dünya oyunu yaptığına da şahitlik etmiştik -ki Outlaws’ın açık dünya dizaynlarında o Avatar tesirini biraz hissettim.
Outlaws’ın başrolü Kay Vess, Cantonicalı bir hırsız. Gerek kıyafetlerinden gerekse de duruşundan ve havasından buram buram bir Nathan Drake havası yayılıyor -ki sunumda gördüklerimde de birçok açıdan hem Nathan’ın hem de Uncharted’ın büyük esin kaynağı olduğu belirliydi. Gemi enkazını araştırırken iple aşağı sallanmacalar, adımını attığı platformu göçertmeler falan derken artık sinematik yanı yüksek keşif ve aksiyon kırması oyunlar için altın standart haline gelmiş o formülün buraya da geçtiğini net halde hissediyorsunuz. Sunumun bu kısmı da varsayım edeceğiniz üzere keşif ve platformlar ortası zıplamacaya odaklanıyordu daha çok. Sekansın sonlarına doğruysa akrobatik hareketler yerini aksiyona bırakıyor. Ves, hırsızlık ve haydutluktan gelen geçmişiyle eli silah tutan bir arkadaşımız olsa da kapalılığı daha çok tercih ediyor aşikâr ki. Fakat konular Ves’in baş edemeyeceği düzeye ulaşınca o da en yakın dostunun yardımına başvuruyor: Nix, Kay’in şirin ve uzaylı yoldaşı. Nasıl ki yeni God of War oyunlarında Atreus, Kratos’un hareket şablonunun bir modülü olarak hareket ediyorsa Nix de Kay’in marifetlerinin bir uzantısı olarak yer alıyor oyunda. Kay bir köşeye sinip sessiz sessiz sıvışmaya çalışırken düşmanların dikkatini çekerek, Kay’in ulaşamadığı obje ve noktalara müdahale ederek, hatta gerektiğinde düşmanlara direkt saldırarak bu macerada uzunluğundan çok daha büyük işlere imza atacak üzere duruyor şimdiden. Sonuç olarak heyecanlı bir kovalamaca sahnesinin akabinde birinci misyon birtakım aşikâr ki spoiler olacak sahneleri es geçerek siyaha düştü ve ikinci misyonu izlemeye başladım bu sefer de.
Bu ikinci vazife bir İmparatorluk gemisinde geçiyordu, haliyle her yer baştan aşağı Stormtrooper doluydu! Nix’in az evvel de bahsettiğim marifetlerini (ve dahasını) burada da çokça sergilediler. Misyon amaçlarından birisinin direkt “Alarm çaldırma” olması da saklılığın opsiyonel değil, yeri geldiğinde pek gereklilik haline de gelebildiğine işaret ediyordu. En nihayetinde direkt blasterlar çekildiğinde Kay’in becerilerini de biraz daha görebildim. Hatta Overwatch’taki Cassidy’nin Ulti’si gibisi vakti yavaşlatıp hedeflediklerini tek seferde indirdiği bir yeteneği de vardı. Hangar kısmındaki bu çatışmayı kısa bir uzay savaşı ve çabucak akabinde da diğer bir gezegene iniş izledi. Böylelikle rastgele bir yükleme ekranı ya da kesinti olmadan geçiş yapabildiğimize de şahitlik etmiş olduk. Beğenilen, işin teknik tarafına girersek bulutlardan gezegene geçiş kısmı tam da Jedi: Survivor’da da olduğu üzere “gizlenmiş” bir yükleme ekranı fakat olur o kadarcık da.
Ve bununla birlikte sunumun son vazifesi ve yerine geldik. Açıkçası bu kısım öbür ikisinin tersine daha sinematik bir yapıdaydı. O yüzden çok ayrıntısına girip de sürprizini kaçırmayacağım lakin Kay’in Crimson Dawn tertibinin tekerine çomak sokacak halde “hırsızlık” yaparak kendi ilişkilerini sağlamlaştırdığı biçiminde özetleyebilirim bu kısmı. Entrikaların bini bir para ve Outlaws isminin hakkını veriyor yani.
Özetle, başta da dediğim üzere kendim şahsen oynamadan kesin bir karara varmak güç lakin açık dünyada rutine sıkışan Ubisoft’a farklı bir şeyler denemek uygun gelmiş üzere duruyor şu an için. Kule açmak ve daima birebir yan etkinliklere dadanmak artık oyuncuyu boğar hale gelmişti, düzgün de olmuş. 30 Ağustos’ta kendimiz oynadıktan sonra bunun sunum illüzyonu mu yoksa yeni standart mı olduğunu şahsen öğreniriz artık…
