İlk Bakış – Indiana Jones and the Great Circle Etkinliğine Katıldık

Indy-bindi fiyatını Game Pass karşılıyor

Bethesda Türkiye’nin davetiyle, dünya çağında pek çok basın mensubuyla tıpkı anda Indiana Jones and the Great Circle’ın 25 dakikalık bir oynanış görüntüsünü izleme ve ardından de oyunun ardındaki vizyonu yapımcılarından dinleme bahtına kavuştuk. Ben de size oyun hakkındaki olumlu izlenimlerimi anlatmak için bu satırları yazıyorum; gördüklerimden ziyadesiyle mutluyum ve The Great Circle alt başlıklı oyunumuzun eskiyi özleyen kimilerimize hoş hisler hatırlatacağına kesin gözüyle bakıyorum.

Öncelikle işin mutfağına bakalım; şayet duymadıysanız duyurayım, oyun kuruluşundan bu yana ismini salt başa sarılan Wolfenstein oyunlarıyla duyduğumuz Machine Games tarafından yapılıyor. Direktör koltuğunda, tıpkı rolde Wolfenstein the New Order ve Youngblood’da çalışmış, Old Blood’da da tasarımcılık yapmış olan Jerk Gustafsson bulunuyor. Bu noktada Machine Games’in eski Starbreeze çalışanları tarafından kurulduğunu bir defa daha hatırlatmak, direktörümüzün özgeçmişinde, efsanevi bir oyun olarak hatırlanan Chronicles of Riddick: Escape From the Butcher Bay’in de bulunduğunu söylemek isterim. Bu ve oyunun aktiflikte bize gösterilen imajlarında gördüğüm birtakım öbür şeyler, bence yeni jenerasyonu o kadar da etkilemeyecek ancak eski toprakları oldukça heyecanlandıracak şeyler.

1937 yılında geçen ve Raider of the Lost Ark ile Temple of Doom ortasına yerleşen oyunun Indiana Jones sinemalarının tonunu büyük bir muvaffakiyetle yakalayacak. Bu kadarını benim size söylememe gerek yok, siz esasen evvelki fragmanlarda kendi gözünüzle gördünüz. Harrison Ford’un sesini, halihazırda tonu onunkine oldukça emsal olan Troy Baker taklit ediyor, hareket yakalama teknolojisiyle oyunculuğunu da Ford’un performansıyla yarıştırmaya çalışacak. Her ne kadar her yerde Troy Baker görmekten kusacak hale gelmiş olsam bile, Indy rolüne cuk oturduğunu inkâr edemem. Bu başarıyı takdir etmeden geçmek de istemem.

Peki biz ne gördük, siz ne görmediniz? Eski topraklar neyi çok beğenecekler? Mesela bence oyunda Hitman’dekine çok misal bir kılık değiştirme mekaniği olacağını bilmek, bir kısmınızı hoşnut edecektir. Oyunun pek ağır, araştırmayı teşvik eden bir temposu var ve bu ağır tempoya tadında bir tansiyon enjekte edecek kısımlar, Nazi kamplarında tebdil-i kıyafet fink attığımız kısımlar olacak. Tıpkı Hitman’de olduğu üzere bulduğumuz her kıyafet, bize o kampın aşikâr alanlarına erişim hakkı tanıyacak. Bu sızmalı keşif seyahatlerimiz sırasında da Nazi subaylarıyla rastgele olmasına katiyen imkân vermediğim gergin hoşbeşlerimiz olacak üzere duruyor. İmgelerde garson kıyafetli bir Indy, şarap isteyen bir adedinin isteğini yerine getirip gözleri üzerinden uzaklaştırıyordu.

Dövüş sistemi de oyuncuyu doğaçlama yapmaya ziyadesiyle teşvik edecek. Oyunun ağır temposu, arbedeler sırasında da bozulmayacak ve düşmanlara temkinli, çevresel faktörlerin farkında olarak yaklaşmak gerekecek. Indy beyin beylik tabancasını elbette kullanacağız, fakat günümüz için antika kalan bu altıpatları tek atakta doldurup saydırmaya devam etmek, Indy’den Rambo’ya zıplamak mümkün olmayacak. O kurşunlar o silindire tek tek dizilecek, bununla uğraşılamıyorsa da kazma kürek ne varsa düşmana fırlatılacak, kırbaçla ayakları yerden kesilecek, bloklar ve karşı ataklarla ayaküstü estetik ameliyatlar yapılacak. Machine Games Nazileri karşımıza dizmekte deneyimli olabilir lakin buradakiler robot köpekler mekanize birliklerle saldırmadığı üzere Indiana Jones da B.J. Blazkowicz değil. İzlediğime yorumumu vermem gerekirse de dövüş sisteminin amaçladığı şeyi beğendiğimi söyleyebilirim. Doğaçlama hissiyatı korumak ismine fazla incelikli mekanikler koymamayı tercih etmişler üzere duruyor, bu yüzden oyun bizlerle buluştuğunda en güçlü olduğu taraflardan biri dövüş sistemi çıkarsa şaşırırım. Yeniden de aklımın kenarlarında, bugüne kadar birinci kişi bakış açısında deneyim ettiğim en keyifli yakın dövüş sisteminin Jerk Gustaffson’ın da üzerinde çalışmış olduğu Riddick oyunlarında bulunduğu bilgisi hoplayıp zıplıyor.

Hoplayıp zıplamak demişken Indy de bol bol hoplayıp zıplayacak oyunda lakin en güçlü istikameti “maceracılık hissiyatı” olması amaçlanan oyun, bir Uncharted kopyası değil. Ağır tempo işin platform tarafında da ölçeği daha ufak ve samimi bir yere çekiyor üzere. Hoplayıp zıplayıp tırmanma anlarında kamera üçüncü şahsa geçiyor olsa bile Uncharted’daki her el attığımız yerin yıkıldığı, bir yandan helikopterlerin bize ateş açtığı, öte yandan içinde olduğunuz binanın çöküşe geçtiği uçuk sinematik sekanslar beklemeyin. Yerde bulduğumuz mızrağı duvara saplayıp ondan sallanmak, üstteki kancaya kırbacı sallayıp duvara tırmanmak üzere pratik zekâ ataklarında bulunacak ve bunları daha mütevazı, daha dingin animasyonlar eşliğinde gerçekleştireceğiz. Indy bir akrobat değil, bir arkeolog. Macera hissi de kendini yerçekimine karşı koyduğumuz anlarda değil, harabelerde antik tarih ile baş başa kaldığımız noktalarda kendini gösterecek. Fotoğraf makinemiz ve araştırmacılığımız ile günlüğümüzü dolduracak, topladığımız bilgileri de geçmiş vaktin önümüze koyduğu pürüzleri açmakta kullanacağız.

Ağır tempodan bahsettiğimde aksettirebildim mi bilmiyorum fakat oyunun macera kısmı, Indiana Jones formülünü oyun dalına taşıyan oyunlardakinden çok çok daha ağır basacak. Muadil seriler olarak karşılaştırırsak, Uncharted’ın dördüncü oyunu ile birinci üç oyunu ortasındaki tempo farkı, Uncharted 4 ile Indiana Jones and the Great Circle ortasında olacak dersem herhalde yanılmış olmam. Bunu Uncharted 4’ün daha dingin yapısına burun kıvıranlar olduğunu bilerek söylüyorum lakin benim üzere 10-12 saatlik bir oyun müddetinde çok az es vermekten ve 1000 tane adam vurmaktan hoşlanmayanlar, bu oyuna bir vaha gözüyle bakacaktır diye düşünüyorum. Üretimciler The Great Circle’ın Machine Games’in şimdiye kadar yaptığı en büyük ölçekli oyun olduğunu söylüyor. Wolfenstein The New Colossus’un 15 saatin üstüne rahatlıkla çıkabilen bir içeriğe sahip olduğu düşünüldüğünde, 18-20 saate rahatlıkla çıkmasını bekliyorum oyunun. Aslında tekrar The New Colossus’ta daha geniş kısım dizaynlarını denemiş ve üzücü bir sonuç da almamışlardı, misal ölçekli alanları güzel opsiyonel bulmacalar çözerek alınan arkeolojik gizler ile donatırlarsa, tadı damağımızla kalacak bir oyunla karşı karşıya kalabiliriz.

Lakin Indiana Jones markasının eski popülerliğinde olmadığını ve oyun piyasasında genel kitlenin onuncu dakikadan silahı eline alıp sıka sıka gitmeyi isteyecek tez canlılıkta olduğu düşünüldüğünde, The Great Circle’ın büyük bir ticari muvaffakiyet yakalamasını beklemiyorum. Ben gördüğüm şeylerden çok mutluyum, bilhassa büyük bütçeli oyunlar ortasında bu tempo ve ritme sahip pek oyun göremediğimiz için ağızlarda taze bir tat bırakacağına da eminim. Lakin Bethesda şemsiyesi altında çıkan çok fazla oyunun hak ettiği ilgiyi görmediğine şahit olduk, The Great Circle’ın da onlardan biri olmamasını diliyorum. Bu ortada unutmadan, oyun 9 Aralık tarihinde ve Nvidia’nın yeni müjdelediği üzere Full Ray Tracing(diğer ismiyle Path Tracing) teknolojisi ile bilgisayarlarımızı ağlatmaya muktedir bir formda çıkışını gerçekleştirecek.